кхан

Kamassian

Etymology

Borrowed from a Turkic language. Compare Tatar хан (xan).

Noun

кхан (kʰan)

1. king, leader

Declension

Declension of кхан
	singular	plural
nominative	кхан (kʰan)	кханәйәʼ (kʰanəjəʔ)	кханзаӈ (kʰanzaŋ)
genitive	кханән (kʰanən)	кханәйән (kʰanəjən)	кханзан (kʰanzan)
accusative	кханәм (kʰanəm)	кханәйәм (kʰanəjəm)	кханзаӈәм (kʰanzaŋəm)
allative	кхандә (kʰandə)	кханәйәнә (kʰanəjənə)	кханзаӈдә (kʰanzaŋdə)
locative	кхаӈгән (kʰaŋgən)	кханәйәгән (kʰanəjəgən)	кханзаӈгән (kʰanzaŋgən)
ablative	кхаӈгәʼ (kʰaŋgəʔ)	кханәйәгәʼ (kʰanəjəgəʔ)	кханзаӈгәʼ (kʰanzaŋgəʔ)
instrumental	кханзьәʼ (kʰanźəʔ)	кханәйәзьәʼ (kʰanəjəźəʔ)	кханзаӈзьәʼ (kʰanzaŋźəʔ)

Possessive forms of кхан
	First	Second	Third
singular	кхамбә (kʰambə)	кхаллә (kʰallə)	кхандә (kʰandə)
dual	кхамбәй (kʰambəj)	кхалләй (kʰalləj)	кхандәй (kʰandəj)
plural	кхамбаʼ (kʰambaʔ)	кхаллаʼ (kʰallaʔ)	кхандаʼ (kʰandaʔ)

References

• Donner, Kai R. (1944) “k͔͑å̄n”, in Kamassisches Wörterbuch nebst Sprachproben und Hauptzügen der Grammatik‎^[1], Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura