киле

Bashkir

Киле менән төйгөс.
Mortar and pestle.

Etymology

From Proto-Turkic *kẹli (“mortar”).

Cognate with Siberian Tatar кейле (keyle, “mortar”), Kazakh келi (keli, “mortar”), Karachay-Balkar кели (keli, “mortar”), Yakut кэлии (kelii, “wooden mortar”), Chuvash килӗ (kilĕ, “mortar”), and Hungarian kölyű, a Turkic loan.

Pronunciation

• IPA^(key): [kʲiˈlɪ̞]
• Hyphenation: ки‧ле

Noun

киле • (kile)

1. mortar (vessel for rubbing/grinding substances)

Declension

Declension of киле

	singular	plural
absolute	киле (kile)	килеләр (kilelər)
definite genitive	киленең (kileneñ)	килеләрҙең (kilelərźeñ)
dative	килегә (kilegə)	килеләргә (kilelərgə)
definite accusative	килене (kilene)	килеләрҙе (kilelərźe)
locative	килелә (kilelə)	килеләрҙә (kilelərźə)
ablative	киленән (kilenən)	килеләрҙән (kilelərźən)

Russian

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): [kʲɪˈlʲe]

Noun

киле́ • (kilé) f inan

1. dative/prepositional singular of кила́ (kilá)

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkʲilʲe]

Noun

ки́ле • (kíle) m inan

1. prepositional singular of киль (kilʹ)