довика

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdɔvika]

Verb

довика • (dovika) third-singular present, pf (imperfective довикува)

1. (intransitive) to call out to someone, engage someone far away in conversation with a yell

Conjugation

Conjugation of довика (perfective, present in -а)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	довикал	довикал	adjectival participle	—
feminine	довикала	довикала	adverbial participle	—
neuter	довикало	довикало	verbal noun	—
plural	довикале	довикале	perfect participle	довикано
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	довикам	довикав	довикав	—
2nd singular	довикаш	довикаше	довика	довикај
3rd singular	довика	довикаше	довика	—
1st plural	довикаме	довикавме	довикавме	—
2nd plural	довикате	довикавте	довикавте	довикајте
3rd plural	довикаат	довикаа	довикаа	—
Compound tenses
perfect	сум довикал		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	имам довикано		present of има + perfect participle
pluperfect	бев довикал		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	имав довикано		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум имал довикано		perfect of има + perfect participle
future	ќе довикам		ќе + present
има-future	ќе имам довикано		future of има + perfect participle
future in the past	ќе довикав		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе имав довикано		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум довикал		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум имал довикано		future reported of има + perfect participle
conditional	би довикал		би + aorist l-participle
има-conditional	би имал довикано		conditional of има + perfect participle