възмѫтити

Old Church Slavonic

Etymology

въз- (vŭz-) +‎ мѫтити (mǫtiti), from Proto-Slavic *mǫtiti.

Verb

възмѫтити • (vŭzmǫtiti) pf

1. to stir
2. (reflexive) to trouble
   • John 11:33, from Codex Marianus, 4113300-4113310:

     ꙇ꙯с же ѣко видѣ ѭ плачѫштѫ сѧ · ꙇ пришедъшѧѩ съ неѭ июдеѩ плачѫштѧ сѧ · запрѣти д꙯хꙋ · и възмѫти сѧ самъ

     i:s že ěko vidě jǫ plačǫštǫ sę · i prišedŭšęję sŭ nejǫ ijudeję plačǫštę sę · zaprěti d:xu · i vŭzmǫti sę samŭ

     Therefore when Jesus saw her weeping, and the Jews who came with her also weeping, he was deeply moved in spirit and was troubled.

Conjugation

present tense of възмѫтити (vŭzmǫtiti) singular dual plural азъ (azŭ) тꙑ (ty) тъ (tŭ) вѣ (vě) ва (va) та (ta) мꙑ (my) вꙑ (vy) ти (ti) възмѫщѫ (vŭzmǫštǫ) възмѫтиши (vŭzmǫtiši) възмѫтитъ (vŭzmǫtitŭ) възмѫтивѣ (vŭzmǫtivě) възмѫтита (vŭzmǫtita) възмѫтите (vŭzmǫtite) възмѫтимъ (vŭzmǫtimŭ) възмѫтите (vŭzmǫtite) възмѫщѫтъ (vŭzmǫštǫtŭ)

References

• Бояджиев, Андрей (2016) Старобългарска читанка‎^[1], София