возмути

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈvɔzmuti]

Verb

возмути • (vozmuti) third-singular present, pf

1. (transitive, literary) to outrage, enrage, horrify

Conjugation

Conjugation of возмути (perfective, present in -и)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	возмутел	возмутил	adjectival participle	возмутен
feminine	возмутела	возмутила	adverbial participle	—
neuter	возмутело	возмутило	verbal noun	—
plural	возмутеле	возмутиле	perfect participle	возмутено
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	возмутам	возмутев	возмутив	—
2nd singular	возмутиш	возмутеше	возмути	возмути
3rd singular	возмути	возмутеше	возмути	—
1st plural	возмутиме	возмутевме	возмутивме	—
2nd plural	возмутите	возмутевте	возмутивте	возмутете
3rd plural	возмутат	возмутеа	возмутија	—
Compound tenses
perfect	сум возмутил		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	имам возмутено		present of има + perfect participle
pluperfect	бев возмутил		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	имав возмутено		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум имал возмутено		perfect of има + perfect participle
future	ќе возмутам		ќе + present
има-future	ќе имам возмутено		future of има + perfect participle
future in the past	ќе возмутев		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе имав возмутено		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум возмутел		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум имал возмутено		future reported of има + perfect participle
conditional	би возмутил		би + aorist l-participle
има-conditional	би имал возмутено		conditional of има + perfect participle

Russian

Pronunciation

• IPA^(key): [vəzmʊˈtʲi]

Verb

возмути́ • (vozmutí)

1. second-person singular imperative perfective of возмути́ть (vozmutítʹ)