ψηφολογεῖον

Ancient Greek

Etymology

From ψῆφος (psêphos, “pebble; vote”) +‎ λογεῖον (logeîon, “stage, platform”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psɛː.pʰo.lo.ɡêː.on/ → /psi.ɸo.loˈʝi.on/ → /psi.fo.loˈʝi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psɛː.pʰo.lo.ɡêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pse̝.pʰo.loˈɡi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psi.ɸo.loˈʝi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psi.fo.loˈʝi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.fo.loˈʝi.on/

Noun

ψηφολογεῖον • (psēphologeîon) n (genitive ψηφολογείου); second declension

1. account-board

Declension

Second declension of τὸ ψηφολογεῖον; τοῦ ψηφολογείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ψηφολογεῖον tò psēphologeîon	τὼ ψηφολογείω tṑ psēphologeíō	τᾰ̀ ψηφολογεῖᾰ tà psēphologeîa
Genitive	τοῦ ψηφολογείου toû psēphologeíou	τοῖν ψηφολογείοιν toîn psēphologeíoin	τῶν ψηφολογείων tôn psēphologeíōn
Dative	τῷ ψηφολογείῳ tôi psēphologeíōi	τοῖν ψηφολογείοιν toîn psēphologeíoin	τοῖς ψηφολογείοις toîs psēphologeíois
Accusative	τὸ ψηφολογεῖον tò psēphologeîon	τὼ ψηφολογείω tṑ psēphologeíō	τᾰ̀ ψηφολογεῖᾰ tà psēphologeîa
Vocative	ψηφολογεῖον psēphologeîon	ψηφολογείω psēphologeíō	ψηφολογεῖᾰ psēphologeîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ψηφολογεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ψηφολογεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette