χωρογράφος

Ancient Greek

Etymology

From χώρα (khṓra, “country, nation”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰɔː.ro.ɡrá.pʰos/ → /xo.roˈɣra.ɸos/ → /xo.roˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰɔː.ro.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰo.roˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xo.roˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xo.roˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xo.roˈɣra.fos/

Adjective

χωρογρᾰ́φος • (khōrográphos) m or f (neuter χωρογρᾰ́φον); second declension

1. describing countries

Inflection

Second declension of χωρογρᾰ́φος; χωρογρᾰ́φον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		χωρογρᾰ́φος khōrográphos	χωρογρᾰ́φον khōrográphon		χωρογρᾰ́φω khōrográphō	χωρογρᾰ́φω khōrográphō		χωρογρᾰ́φοι khōrográphoi	χωρογρᾰ́φᾰ khōrográpha
Genitive		χωρογρᾰ́φου khōrográphou	χωρογρᾰ́φου khōrográphou		χωρογρᾰ́φοιν khōrográphoin	χωρογρᾰ́φοιν khōrográphoin		χωρογρᾰ́φων khōrográphōn	χωρογρᾰ́φων khōrográphōn
Dative		χωρογρᾰ́φῳ khōrográphōi	χωρογρᾰ́φῳ khōrográphōi		χωρογρᾰ́φοιν khōrográphoin	χωρογρᾰ́φοιν khōrográphoin		χωρογρᾰ́φοις khōrográphois	χωρογρᾰ́φοις khōrográphois
Accusative		χωρογρᾰ́φον khōrográphon	χωρογρᾰ́φον khōrográphon		χωρογρᾰ́φω khōrográphō	χωρογρᾰ́φω khōrográphō		χωρογρᾰ́φους khōrográphous	χωρογρᾰ́φᾰ khōrográpha
Vocative		χωρογρᾰ́φε khōrográphe	χωρογρᾰ́φον khōrográphon		χωρογρᾰ́φω khōrográphō	χωρογρᾰ́φω khōrográphō		χωρογρᾰ́φοι khōrográphoi	χωρογρᾰ́φᾰ khōrográpha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		χωρογρᾰ́φως khōrográphōs			χωρογρᾰφώτερος khōrographṓteros			χωρογρᾰφώτᾰτος khōrographṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

χωρογρᾰ́φος • (khōrográphos) m (genitive χωρογρᾰ́φου); second declension

1. one who describes countries

Declension

Second declension of ὁ χωρογρᾰ́φος; τοῦ χωρογρᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ χωρογρᾰ́φος ho khōrográphos	τὼ χωρογρᾰ́φω tṑ khōrográphō	οἱ χωρογρᾰ́φοι hoi khōrográphoi
Genitive	τοῦ χωρογρᾰ́φου toû khōrográphou	τοῖν χωρογρᾰ́φοιν toîn khōrográphoin	τῶν χωρογρᾰ́φων tôn khōrográphōn
Dative	τῷ χωρογρᾰ́φῳ tôi khōrográphōi	τοῖν χωρογρᾰ́φοιν toîn khōrográphoin	τοῖς χωρογρᾰ́φοις toîs khōrográphois
Accusative	τὸν χωρογρᾰ́φον tòn khōrográphon	τὼ χωρογρᾰ́φω tṑ khōrográphō	τοὺς χωρογρᾰ́φους toùs khōrográphous
Vocative	χωρογρᾰ́φε khōrográphe	χωρογρᾰ́φω khōrográphō	χωρογρᾰ́φοι khōrográphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• χωρογρᾰφέω (khōrographéō)
• χωρογρᾰφῐκός (khōrographikós)
• χωρογρᾰφῐ́ᾱ (khōrographíā)

 

Descendants

• → Catalan: corògraf
• → Italian: corografo
• → Portuguese: corógráfo
• → Spanish: corógráfo

Further reading

• “χωρογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• χωρογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette