χολωθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰo.lɔː.tʰěːs/ → /xo.loˈθis/ → /xo.loˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰo.lɔː.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰo.loˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xo.loˈθis/

Participle

χολωθείς • (kholōtheís) m (feminine χολωθεῖσᾰ, neuter χολωθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of χολόω (kholóō)

Declension

First and third declension of χολωθείς; χολωθεῖσᾰ; χολωθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsă	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Genitive		χολωθέντος kholōthéntos	χολωθείσης kholōtheísēs	χολωθέντος kholōthéntos		χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin		χολωθέντων kholōthéntōn	χολωθεισῶν kholōtheisôn	χολωθέντων kholōthéntōn
Dative		χολωθέντῐ kholōthéntĭ	χολωθείσῃ kholōtheísēi	χολωθέντῐ kholōthéntĭ		χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin		χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsĭ(n)	χολωθείσαις kholōtheísais	χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsĭ(n)
Accusative		χολωθέντᾰ kholōthéntă	χολωθεῖσᾰν kholōtheîsăn	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντᾰς kholōthéntăs	χολωθείσᾱς kholōtheísās	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Vocative		χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsă	χολωθέν kholōthén		χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte		χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		χολωθέντως kholōthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.