φρονέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰro.né.ɔːn/ → /ɸroˈne.on/ → /froˈne.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰro.né.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰroˈne.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸroˈne.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /froˈne.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /froˈne.on/

Participle

φρονέων • (phronéōn) m (feminine φρονέουσᾰ, neuter φρονέον); first/third declension

1. present active participle of φρονέω (phronéō)

Declension

First and third declension of φρονέων; φρονέουσᾰ; φρονέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φρονέων phronéōn	φρονέουσᾰ phronéousa	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντες phronéontes	φρονέουσαι phronéousai	φρονέοντᾰ phronéonta
Genitive		φρονέοντος phronéontos	φρονεούσης phroneoúsēs	φρονέοντος phronéontos		φρονεόντοιν phroneóntoin	φρονεούσαιν phroneoúsain	φρονεόντοιν phroneóntoin		φρονεόντων phroneóntōn	φρονεουσῶν phroneousôn	φρονεόντων phroneóntōn
Dative		φρονέοντῐ phronéonti	φρονεούσῃ phroneoúsēi	φρονέοντῐ phronéonti		φρονεόντοιν phroneóntoin	φρονεούσαιν phroneoúsain	φρονεόντοιν phroneóntoin		φρονέουσῐ / φρονέουσῐν phronéousi(n)	φρονεούσαις phroneoúsais	φρονέουσῐ / φρονέουσῐν phronéousi(n)
Accusative		φρονέοντᾰ phronéonta	φρονέουσᾰν phronéousan	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντᾰς phronéontas	φρονεούσᾱς phroneoúsās	φρονέοντᾰ phronéonta
Vocative		φρονέων phronéōn	φρονέουσᾰ phronéousa	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντες phronéontes	φρονέουσαι phronéousai	φρονέοντᾰ phronéonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φρονεόντως phroneóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.