φρονέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰro.né.ɔːn/ → /ɸroˈne.on/ → /froˈne.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰro.né.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰroˈne.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸroˈne.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /froˈne.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /froˈne.on/

Participle

φρονέων • (phronéōn) m (feminine φρονέουσᾰ, neuter φρονέον); first/third declension

1. present active participle of φρονέω (phronéō)

Declension

First and third declension of φρονέων; φρονέουσᾰ; φρονέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φρονέων phronéōn	φρονέουσᾰ phronéousă	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντες phronéontes	φρονέουσαι phronéousai	φρονέοντᾰ phronéontă
Genitive		φρονέοντος phronéontos	φρονεούσης phroneoúsēs	φρονέοντος phronéontos		φρονεόντοιν phroneóntoin	φρονεούσαιν phroneoúsain	φρονεόντοιν phroneóntoin		φρονεόντων phroneóntōn	φρονεουσῶν phroneousôn	φρονεόντων phroneóntōn
Dative		φρονέοντῐ phronéontĭ	φρονεούσῃ phroneoúsēi	φρονέοντῐ phronéontĭ		φρονεόντοιν phroneóntoin	φρονεούσαιν phroneoúsain	φρονεόντοιν phroneóntoin		φρονέουσῐ / φρονέουσῐν phronéousĭ(n)	φρονεούσαις phroneoúsais	φρονέουσῐ / φρονέουσῐν phronéousĭ(n)
Accusative		φρονέοντᾰ phronéontă	φρονέουσᾰν phronéousăn	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντᾰς phronéontăs	φρονεούσᾱς phroneoúsās	φρονέοντᾰ phronéontă
Vocative		φρονέων phronéōn	φρονέουσᾰ phronéousă	φρονέον phronéon		φρονέοντε phronéonte	φρονεούσᾱ phroneoúsā	φρονέοντε phronéonte		φρονέοντες phronéontes	φρονέουσαι phronéousai	φρονέοντᾰ phronéontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φρονεόντως phroneóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.