φοινίκινος
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From φοῖνιξ (phoînix, “date palm”) + -ινος (-inos).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /pʰoi̯.nǐː.ki.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pʰyˈni.ki.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɸyˈni.ci.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /fyˈni.ci.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /fiˈni.ci.nos/
Adjective
[edit]φοινῑ́κῐνος • (phoinī́kinos) m (feminine φοινῑκῐ́νη, neuter φοινῑ́κῐνον); first/second declension
Inflection
[edit]Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | φοινῑ́κῐνος phoinī́kinos |
φοινῑκῐ́νη phoinīkínē |
φοινῑ́κῐνον phoinī́kinon |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑκῐ́νᾱ phoinīkínā |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑ́κῐνοι phoinī́kinoi |
φοινῑ́κῐναι phoinī́kinai |
φοινῑ́κῐνᾰ phoinī́kina | |||||
Genitive | φοινῑκῐ́νου phoinīkínou |
φοινῑκῐ́νης phoinīkínēs |
φοινῑκῐ́νου phoinīkínou |
φοινῑκῐ́νοιν phoinīkínoin |
φοινῑκῐ́ναιν phoinīkínain |
φοινῑκῐ́νοιν phoinīkínoin |
φοινῑκῐ́νων phoinīkínōn |
φοινῑκῐ́νων phoinīkínōn |
φοινῑκῐ́νων phoinīkínōn | |||||
Dative | φοινῑκῐ́νῳ phoinīkínōi |
φοινῑκῐ́νῃ phoinīkínēi |
φοινῑκῐ́νῳ phoinīkínōi |
φοινῑκῐ́νοιν phoinīkínoin |
φοινῑκῐ́ναιν phoinīkínain |
φοινῑκῐ́νοιν phoinīkínoin |
φοινῑκῐ́νοις phoinīkínois |
φοινῑκῐ́ναις phoinīkínais |
φοινῑκῐ́νοις phoinīkínois | |||||
Accusative | φοινῑ́κῐνον phoinī́kinon |
φοινῑκῐ́νην phoinīkínēn |
φοινῑ́κῐνον phoinī́kinon |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑκῐ́νᾱ phoinīkínā |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑκῐ́νους phoinīkínous |
φοινῑκῐ́νᾱς phoinīkínās |
φοινῑ́κῐνᾰ phoinī́kina | |||||
Vocative | φοινῑ́κῐνε phoinī́kine |
φοινῑκῐ́νη phoinīkínē |
φοινῑ́κῐνον phoinī́kinon |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑκῐ́νᾱ phoinīkínā |
φοινῑκῐ́νω phoinīkínō |
φοινῑ́κῐνοι phoinī́kinoi |
φοινῑ́κῐναι phoinī́kinai |
φοινῑ́κῐνᾰ phoinī́kina | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
φοινῑκῐ́νως phoinīkínōs |
φοινῑκῐνώτερος phoinīkinṓteros |
φοινῑκῐνώτᾰτος phoinīkinṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Further reading
[edit]- “φοινίκινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- φοινίκινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette