φιλοδέσποτος

Ancient Greek

Etymology

From φῐλο- (phĭlo-, “loving”) +‎ δεσπότης (despótēs, “master, ruler”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.dés.po.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.loˈdes.po.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.loˈðes.po.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.loˈðes.po.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.loˈðes.po.tos/

Adjective

φῐλοδέσποτος • (phĭlodéspotos) m or f (neuter φῐλοδέσποτον); second declension

loving one's lord or master

Inflection

Second declension of φῐλοδέσποτος; φῐλοδέσποτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	φῐλοδέσποτος phĭlodéspotos	φῐλοδέσποτον phĭlodéspoton	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδέσποτοι phĭlodéspotoi	φῐλοδέσποτᾰ phĭlodéspotă
Genitive	φῐλοδεσπότου phĭlodespótou	φῐλοδεσπότου phĭlodespótou	φῐλοδεσπότοιν phĭlodespótoin	φῐλοδεσπότοιν phĭlodespótoin	φῐλοδεσπότων phĭlodespótōn	φῐλοδεσπότων phĭlodespótōn
Dative	φῐλοδεσπότῳ phĭlodespótōi	φῐλοδεσπότῳ phĭlodespótōi	φῐλοδεσπότοιν phĭlodespótoin	φῐλοδεσπότοιν phĭlodespótoin	φῐλοδεσπότοις phĭlodespótois	φῐλοδεσπότοις phĭlodespótois
Accusative	φῐλοδέσποτον phĭlodéspoton	φῐλοδέσποτον phĭlodéspoton	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδεσπότους phĭlodespótous	φῐλοδέσποτᾰ phĭlodéspotă
Vocative	φῐλοδέσποτε phĭlodéspote	φῐλοδέσποτον phĭlodéspoton	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδεσπότω phĭlodespótō	φῐλοδέσποτοι phĭlodéspotoi	φῐλοδέσποτᾰ phĭlodéspotă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	φῐλοδεσπότως phĭlodespótōs		φῐλοδεσποτώτερος phĭlodespotṓteros		φῐλοδεσποτώτᾰτος phĭlodespotṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

φῐλοδέσποτέω (phĭlodéspotéō)

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Derived terms

Further reading