φαντάρος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From φάντης (fántis), from Italian fante, with -άρος (-áros) ending influenced by φανταρία (fantaría), borrowed from Venetan fantaria.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]φαντάρος • (fantáros) m (plural φαντάροι)
- (military, familiar) infantryman, (infantry) soldier
- Hypernym: στρατιώτης (stratiótis)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | φαντάρος (fantáros) | φαντάροι (fantároi) |
| genitive | φαντάρου (fantárou) | φαντάρων (fantáron) |
| accusative | φαντάρο (fantáro) | φαντάρους (fantárous) |
| vocative | φαντάρε (fantáre) | φαντάροι (fantároi) |
Derived terms
[edit]- βλέπω τον Χριστό φαντάρο (vlépo ton Christó fantáro)
- φανταράκι (fantaráki)
References
[edit]- ^ φαντάρος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language