φαέθων

See also: Φαέθων

Ancient Greek

Etymology

Present active participle of φᾰέθω (phăéthō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰa.é.tʰɔːn/ → /ɸaˈe.θon/ → /faˈe.θon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰa.é.tʰɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰaˈe.tʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸaˈe.θon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /faˈe.θon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /faˈe.θon/

Participle

φᾰέθων • (phăéthōn) m (feminine φᾰέθουσᾰ, neuter φᾰ́εθον); first/third declension

1. shining, radiant

Declension

First and third declension of φᾰέθων; φᾰέθουσᾰ; φᾰέθον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φᾰέθων phăéthōn	φᾰέθουσᾰ phăéthousă	φᾰέθον phăéthon		φᾰέθοντε phăéthonte	φᾰεθούσᾱ phăethoúsā	φᾰέθοντε phăéthonte		φᾰέθοντες phăéthontes	φᾰέθουσαι phăéthousai	φᾰέθοντᾰ phăéthontă
Genitive		φᾰέθοντος phăéthontos	φᾰεθούσης phăethoúsēs	φᾰέθοντος phăéthontos		φᾰεθόντοιν phăethóntoin	φᾰεθούσαιν phăethoúsain	φᾰεθόντοιν phăethóntoin		φᾰεθόντων phăethóntōn	φᾰεθουσῶν phăethousôn	φᾰεθόντων phăethóntōn
Dative		φᾰέθοντῐ phăéthontĭ	φᾰεθούσῃ phăethoúsēi	φᾰέθοντῐ phăéthontĭ		φᾰεθόντοιν phăethóntoin	φᾰεθούσαιν phăethoúsain	φᾰεθόντοιν phăethóntoin		φᾰέθουσῐ / φᾰέθουσῐν phăéthousĭ(n)	φᾰεθούσαις phăethoúsais	φᾰέθουσῐ / φᾰέθουσῐν phăéthousĭ(n)
Accusative		φᾰέθοντᾰ phăéthontă	φᾰέθουσᾰν phăéthousăn	φᾰέθον phăéthon		φᾰέθοντε phăéthonte	φᾰεθούσᾱ phăethoúsā	φᾰέθοντε phăéthonte		φᾰέθοντᾰς phăéthontăs	φᾰεθούσᾱς phăethoúsās	φᾰέθοντᾰ phăéthontă
Vocative		φᾰέθων phăéthōn	φᾰέθουσᾰ phăéthousă	φᾰέθον phăéthon		φᾰέθοντε phăéthonte	φᾰεθούσᾱ phăethoúsā	φᾰέθοντε phăéthonte		φᾰέθοντες phăéthontes	φᾰέθουσαι phăéthousai	φᾰέθοντᾰ phăéthontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φᾰεθόντως phăethóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.