φαέθω

Ancient Greek

Etymology

Perhaps from Proto-Hellenic *pʰawétʰō, from Proto-Indo-European *bʰh₂wedʰeti, from *bʰeh₂- (“to shine”), whence φαίνω (phaínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰa.é.tʰɔː/ → /ɸaˈe.θo/ → /faˈe.θo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰa.é.tʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰaˈe.tʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸaˈe.θo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /faˈe.θo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /faˈe.θo/

Verb

φᾰέθω • (phaéthō)

1. to shine, to be radiant
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.735
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.479
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.16
   • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 760
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 824
   • 458 BCE, Euripides, Electra 464

Conjugation

   Present: φᾰέθω, φᾰέθομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰέθω	φᾰέθεις	φᾰέθει	φᾰέθετον	φᾰέθετον	φᾰέθομεν	φᾰέθετε	φᾰέθουσῐ(ν)
	subjunctive	φᾰέθω	φᾰέθῃς	φᾰέθῃ	φᾰέθητον	φᾰέθητον	φᾰέθωμεν	φᾰέθητε	φᾰέθωσῐ(ν)
	optative	φᾰέθοιμῐ	φᾰέθοις	φᾰέθοι	φᾰέθοιτον	φᾰεθοίτην	φᾰέθοιμεν	φᾰέθοιτε	φᾰέθοιεν
	imperative		φᾰ́εθε	φᾰεθέτω	φᾰέθετον	φᾰεθέτων		φᾰέθετε	φᾰεθόντων
middle/ passive	indicative	φᾰέθομαι	φᾰέθῃ, φᾰέθει	φᾰέθεται	φᾰέθεσθον	φᾰέθεσθον	φᾰεθόμεθᾰ	φᾰέθεσθε	φᾰέθονται
	subjunctive	φᾰέθωμαι	φᾰέθῃ	φᾰέθηται	φᾰέθησθον	φᾰέθησθον	φᾰεθώμεθᾰ	φᾰέθησθε	φᾰέθωνται
	optative	φᾰεθοίμην	φᾰέθοιο	φᾰέθοιτο	φᾰέθοισθον	φᾰεθοίσθην	φᾰεθοίμεθᾰ	φᾰέθοισθε	φᾰέθοιντο
	imperative		φᾰέθου	φᾰεθέσθω	φᾰέθεσθον	φᾰεθέσθων		φᾰέθεσθε	φᾰεθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φᾰέθειν				φᾰέθεσθαι
participle	m	φᾰέθων				φᾰεθόμενος
	f	φᾰέθουσᾰ				φᾰεθομένη
	n	φᾰέθον				φᾰεθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. Except for a single mention of φαέθει (phaéthei) in Hesychius, only the present active participle is attested.

Derived terms

• Φᾰέθουσᾰ (Phaéthousa)
• φᾰέθουσᾰ (phaéthousa)
• φᾰέθων (phaéthōn)
• Φᾰέθων (Phaéthōn)

References

• “φαέθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press