τραπόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tra.pó.me.nos/ → /traˈpo.me.nos/ → /traˈpo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tra.pó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/

Participle

τρᾰπόμενος • (trăpómenos) m (feminine τρᾰπομένη, neuter τρᾰπόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of τρέπω (trépō)

Declension

First and second declension of τρᾰπόμενος; τρᾰπομένη; τρᾰπόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τρᾰπόμενος trăpómenos	τρᾰπομένη trăpoménē	τρᾰπόμενον trăpómenon		τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō		τρᾰπόμενοι trăpómenoi	τρᾰπόμεναι trăpómenai	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Genitive		τρᾰπομένου trăpoménou	τρᾰπομένης trăpoménēs	τρᾰπομένου trăpoménou		τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομέναιν trăpoménain	τρᾰπομένοιν trăpoménoin		τρᾰπομένων trăpoménōn	τρᾰπομένων trăpoménōn	τρᾰπομένων trăpoménōn
Dative		τρᾰπομένῳ trăpoménōi	τρᾰπομένῃ trăpoménēi	τρᾰπομένῳ trăpoménōi		τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομέναιν trăpoménain	τρᾰπομένοιν trăpoménoin		τρᾰπομένοις trăpoménois	τρᾰπομέναις trăpoménais	τρᾰπομένοις trăpoménois
Accusative		τρᾰπόμενον trăpómenon	τρᾰπομένην trăpoménēn	τρᾰπόμενον trăpómenon		τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō		τρᾰπομένους trăpoménous	τρᾰπομένᾱς trăpoménās	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Vocative		τρᾰπόμενε trăpómene	τρᾰπομένη trăpoménē	τρᾰπόμενον trăpómenon		τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō		τρᾰπόμενοι trăpómenoi	τρᾰπόμεναι trăpómenai	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τρᾰπομένως trăpoménōs				τρᾰπομενώτερος trăpomenṓteros				τρᾰπομενώτᾰτος trăpomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.