τεθεραπευκότα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.tʰe.ra.peu̯.kó.ta/ → /te.θe.ra.peɸˈko.ta/ → /te.θe.ra.pefˈko.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tʰe.ra.peu̯.kó.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.tʰe.ra.pewˈko.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.θe.ra.peɸˈko.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.θe.ra.pefˈko.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.θe.ra.pefˈko.ta/

Participle

τεθερᾰπευκότᾰ • (tetherapeukóta)

1. inflection of τεθερᾰπευκώς (tetherapeukṓs):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural