σφιγκτός

Ancient Greek

Etymology

Verbal adjective of σφίγγω (sphíngō, “I bind”) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰiŋk.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spʰiŋkˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sɸiŋɡˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sfiŋɡˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sfiŋɡˈtos/

Adjective

σφῐγκτός • (sphinktós) m (feminine σφῐγκτή, neuter σφῐγκτόν); first/second declension

tightly bound

Inflection

First and second declension of σφῐγκτός; σφῐγκτή; σφῐγκτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σφῐγκτός sphinktós	σφῐγκτή sphinktḗ	σφῐγκτόν sphinktón	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτοί sphinktoí	σφῐγκταί sphinktaí	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Genitive	σφῐγκτοῦ sphinktoû	σφῐγκτῆς sphinktês	σφῐγκτοῦ sphinktoû	σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκταῖν sphinktaîn	σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκτῶν sphinktôn	σφῐγκτῶν sphinktôn	σφῐγκτῶν sphinktôn
Dative	σφῐγκτῷ sphinktôi	σφῐγκτῇ sphinktêi	σφῐγκτῷ sphinktôi	σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκταῖν sphinktaîn	σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκτοῖς sphinktoîs	σφῐγκταῖς sphinktaîs	σφῐγκτοῖς sphinktoîs
Accusative	σφῐγκτόν sphinktón	σφῐγκτήν sphinktḗn	σφῐγκτόν sphinktón	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτούς sphinktoús	σφῐγκτᾱ́ς sphinktā́s	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Vocative	σφῐγκτέ sphinkté	σφῐγκτή sphinktḗ	σφῐγκτόν sphinktón	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτοί sphinktoí	σφῐγκταί sphinktaí	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σφῐγκτῶς sphinktôs			σφῐγκτότερος sphinktóteros			σφῐγκτότᾰτος sphinktótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading