συμπαραγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with, together”) +‎ παραγίγνομαι (paragígnomai, “to be beside, to be by or near”), from παρα- (para-, “beside, near”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “to become”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.pa.ra.ɡí.ɡno.mai̯/ → /sym.pa.raˈʝi.ɣno.mɛ/ → /sim.ba.raˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.pa.ra.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sym.pa.raˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sym.pa.raˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sym.pa.raˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sim.ba.raˈʝi.ɣno.me/

Verb

συμπᾰρᾰγίγνομαι • (sumparagígnomai)

1. to be ready at the same time
2. to arrive or be present at the same time, come together,
3. (of planets) to come together with
4. to stand by, come in to assist

Inflection

   Present: συμπᾰρᾰγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	συμπᾰρᾰγίγνομαι	συμπᾰρᾰγίγνῃ, συμπᾰρᾰγίγνει	συμπᾰρᾰγίγνεται	συμπᾰρᾰγίγνεσθον	συμπᾰρᾰγίγνεσθον	συμπᾰρᾰγιγνόμεθᾰ	συμπᾰρᾰγίγνεσθε	συμπᾰρᾰγίγνονται
	subjunctive	συμπᾰρᾰγίγνωμαι	συμπᾰρᾰγίγνῃ	συμπᾰρᾰγίγνηται	συμπᾰρᾰγίγνησθον	συμπᾰρᾰγίγνησθον	συμπᾰρᾰγιγνώμεθᾰ	συμπᾰρᾰγίγνησθε	συμπᾰρᾰγίγνωνται
	optative	συμπᾰρᾰγιγνοίμην	συμπᾰρᾰγίγνοιο	συμπᾰρᾰγίγνοιτο	συμπᾰρᾰγίγνοισθον	συμπᾰρᾰγιγνοίσθην	συμπᾰρᾰγιγνοίμεθᾰ	συμπᾰρᾰγίγνοισθε	συμπᾰρᾰγίγνοιντο
	imperative		συμπᾰρᾰγίγνου	συμπᾰρᾰγιγνέσθω	συμπᾰρᾰγίγνεσθον	συμπᾰρᾰγιγνέσθων		συμπᾰρᾰγίγνεσθε	συμπᾰρᾰγιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						συμπᾰρᾰγίγνεσθαι
participle	m					συμπᾰρᾰγιγνόμενος
	f					συμπᾰρᾰγιγνομένη
	n					συμπᾰρᾰγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συμπᾰρεγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	συμπᾰρεγιγνόμην	συμπᾰρεγίγνου	συμπᾰρεγίγνετο	συμπᾰρεγίγνεσθον	συμπᾰρεγιγνέσθην	συμπᾰρεγιγνόμεθᾰ	συμπᾰρεγίγνεσθε	συμπᾰρεγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συμπᾰρᾰγενήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συμπᾰρᾰγενήσομαι	συμπᾰρᾰγενήσῃ, συμπᾰρᾰγενήσει	συμπᾰρᾰγενήσεται	συμπᾰρᾰγενήσεσθον	συμπᾰρᾰγενήσεσθον	συμπᾰρᾰγενησόμεθᾰ	συμπᾰρᾰγενήσεσθε	συμπᾰρᾰγενήσονται
	optative	συμπᾰρᾰγενησοίμην	συμπᾰρᾰγενήσοιο	συμπᾰρᾰγενήσοιτο	συμπᾰρᾰγενήσοισθον	συμπᾰρᾰγενησοίσθην	συμπᾰρᾰγενησοίμεθᾰ	συμπᾰρᾰγενήσοισθε	συμπᾰρᾰγενήσοιντο
					middle
infinitive					συμπᾰρᾰγενήσεσθαι
participle	m				συμπᾰρᾰγενησόμενος
	f				συμπᾰρᾰγενησομένη
	n				συμπᾰρᾰγενησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συμπᾰρεγενόμην, συμπᾰρεγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	συμπᾰρεγενόμην	συμπᾰρεγένου	συμπᾰρεγένετο	συμπᾰρεγένεσθον	συμπᾰρεγενέσθην	συμπᾰρεγενόμεθᾰ	συμπᾰρεγένεσθε	συμπᾰρεγένοντο
	subjunctive	συμπᾰρᾰγένωμαι	συμπᾰρᾰγένῃ	συμπᾰρᾰγένηται	συμπᾰρᾰγένησθον	συμπᾰρᾰγένησθον	συμπᾰρᾰγενώμεθᾰ	συμπᾰρᾰγένησθε	συμπᾰρᾰγένωνται
	optative	συμπᾰρᾰγενοίμην	συμπᾰρᾰγένοιο	συμπᾰρᾰγένοιτο	συμπᾰρᾰγένοισθον	συμπᾰρᾰγενοίσθην	συμπᾰρᾰγενοίμεθᾰ	συμπᾰρᾰγένοισθε	συμπᾰρᾰγένοιντο
	imperative		συμπᾰρᾰγενοῦ	συμπᾰρᾰγενέσθω	συμπᾰρᾰγένεσθον	συμπᾰρᾰγενέσθων		συμπᾰρᾰγένεσθε	συμπᾰρᾰγενέσθων
passive	indicative	συμπᾰρεγενήθην	συμπᾰρεγενήθης	συμπᾰρεγενήθη	συμπᾰρεγενήθητον	συμπᾰρεγενηθήτην	συμπᾰρεγενήθημεν	συμπᾰρεγενήθητε	συμπᾰρεγενήθησᾰν
	subjunctive	συμπᾰρᾰγενηθῶ	συμπᾰρᾰγενηθῇς	συμπᾰρᾰγενηθῇ	συμπᾰρᾰγενηθῆτον	συμπᾰρᾰγενηθῆτον	συμπᾰρᾰγενηθῶμεν	συμπᾰρᾰγενηθῆτε	συμπᾰρᾰγενηθῶσῐ(ν)
	optative	συμπᾰρᾰγενηθείην	συμπᾰρᾰγενηθείης	συμπᾰρᾰγενηθείη	συμπᾰρᾰγενηθεῖτον, συμπᾰρᾰγενηθείητον	συμπᾰρᾰγενηθείτην, συμπᾰρᾰγενηθειήτην	συμπᾰρᾰγενηθεῖμεν, συμπᾰρᾰγενηθείημεν	συμπᾰρᾰγενηθεῖτε, συμπᾰρᾰγενηθείητε	συμπᾰρᾰγενηθεῖεν, συμπᾰρᾰγενηθείησᾰν
	imperative		συμπᾰρᾰγενήθητῐ	συμπᾰρᾰγενηθήτω	συμπᾰρᾰγενήθητον	συμπᾰρᾰγενηθήτων		συμπᾰρᾰγενήθητε	συμπᾰρᾰγενηθέντων
					middle		passive
infinitive					συμπᾰρᾰγενέσθαι		συμπᾰρᾰγενηθῆναι
participle	m				συμπᾰρᾰγενόμενος		συμπᾰρᾰγενηθείς
	f				συμπᾰρᾰγενομένη		συμπᾰρᾰγενηθεῖσᾰ
	n				συμπᾰρᾰγενόμενον		συμπᾰρᾰγενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “συμπαραγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press