συγκόπτομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kóp.to.mai̯/ → /syŋˈɡop.to.mɛ/ → /siŋˈɡop.to.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kóp.to.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈkop.to.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋˈɡop.to.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋˈɡop.to.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋˈɡop.to.me/

Verb

σῠγκόπτομαι • (sunkóptomai)

1. first-person singular present mediopassive indicative of σῠγκόπτω (sunkóptō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋˈɡo.pto.me/
• Hyphenation: συ‧γκό‧πτο‧μαι
• Old Hyphenation: συγ‧κό‧πτο‧μαι
• Homophone: συγκόπτομε (sygkóptome)

Verb

συγκόπτομαι • (sygkóptomai) passive (past συγκόπηκα, active συγκόπτω)

1. to be shortened

Conjugation

for this verb's full conjugation see the active form