συγκρουομένους

See also: συγκρουόμενους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nuːs/ → /syŋ.ɡru.oˈme.nus/ → /siŋ.ɡru.oˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.nus/

Participle

σῠγκρουομένους • (sŭnkrouoménous)

1. accusative plural masculine of σῠγκρουόμενος (sŭnkrouómenos)