στύφω

Ancient Greek

Etymology

Formally similar to στύω (stúō, “to make stiff or erect”), which may be related; if so, from Proto-Indo-European *sth₂-u-. Otherwise of unknown origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sty̌ː.pʰɔː/ → /ˈsty.ɸo/ → /ˈsti.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sty̌ː.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsty.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsty.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsty.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.fo/

Verb

στῡ́φω • (stū́phō)

1. to contract, draw together
2. (in dyeing) to treat fabrics with a mordant
3. to be astringent, be costive
4. (figuratively) to be harsh, austere, gloomy

Inflection

   Present: στῡ́φω, στῡ́φομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στῡ́φω	στῡ́φεις	στῡ́φει	στῡ́φετον	στῡ́φετον	στῡ́φομεν	στῡ́φετε	στῡ́φουσῐ(ν)
	subjunctive	στῡ́φω	στῡ́φῃς	στῡ́φῃ	στῡ́φητον	στῡ́φητον	στῡ́φωμεν	στῡ́φητε	στῡ́φωσῐ(ν)
	optative	στῡ́φοιμῐ	στῡ́φοις	στῡ́φοι	στῡ́φοιτον	στῡφοίτην	στῡ́φοιμεν	στῡ́φοιτε	στῡ́φοιεν
	imperative		στῦφε	στῡφέτω	στῡ́φετον	στῡφέτων		στῡ́φετε	στῡφόντων
middle/ passive	indicative	στῡ́φομαι	στῡ́φῃ, στῡ́φει	στῡ́φεται	στῡ́φεσθον	στῡ́φεσθον	στῡφόμεθᾰ	στῡ́φεσθε	στῡ́φονται
	subjunctive	στῡ́φωμαι	στῡ́φῃ	στῡ́φηται	στῡ́φησθον	στῡ́φησθον	στῡφώμεθᾰ	στῡ́φησθε	στῡ́φωνται
	optative	στῡφοίμην	στῡ́φοιο	στῡ́φοιτο	στῡ́φοισθον	στῡφοίσθην	στῡφοίμεθᾰ	στῡ́φοισθε	στῡ́φοιντο
	imperative		στῡ́φου	στῡφέσθω	στῡ́φεσθον	στῡφέσθων		στῡ́φεσθε	στῡφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στῡ́φειν				στῡ́φεσθαι
participle	m	στῡ́φων				στῡφόμενος
	f	στῡ́φουσᾰ				στῡφομένη
	n	στῦφον				στῡφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔστῡφον, ἐστῡφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῡφον	ἔστῡφες	ἔστῡφε(ν)	ἐστῡ́φετον	ἐστῡφέτην	ἐστῡ́φομεν	ἐστῡ́φετε	ἔστῡφον
middle/ passive	indicative	ἐστῡφόμην	ἐστῡ́φου	ἐστῡ́φετο	ἐστῡ́φεσθον	ἐστῡφέσθην	ἐστῡφόμεθᾰ	ἐστῡ́φεσθε	ἐστῡ́φοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστῡψᾰ, ἐστῡψᾰ́μην, ἐστῡ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῡψᾰ	ἔστῡψᾰς	ἔστῡψε(ν)	ἐστῡ́ψᾰτον	ἐστῡψᾰ́την	ἐστῡ́ψᾰμεν	ἐστῡ́ψᾰτε	ἔστῡψᾰν
	subjunctive	στῡ́ψω	στῡ́ψῃς	στῡ́ψῃ	στῡ́ψητον	στῡ́ψητον	στῡ́ψωμεν	στῡ́ψητε	στῡ́ψωσῐ(ν)
	optative	στῡ́ψαιμῐ	στῡ́ψειᾰς, στῡ́ψαις	στῡ́ψειε(ν), στῡ́ψαι	στῡ́ψαιτον	στῡψαίτην	στῡ́ψαιμεν	στῡ́ψαιτε	στῡ́ψειᾰν, στῡ́ψαιεν
	imperative		στῦψον	στῡψᾰ́τω	στῡ́ψᾰτον	στῡψᾰ́των		στῡ́ψᾰτε	στῡψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστῡψᾰ́μην	ἐστῡ́ψω	ἐστῡ́ψᾰτο	ἐστῡ́ψᾰσθον	ἐστῡψᾰ́σθην	ἐστῡψᾰ́μεθᾰ	ἐστῡ́ψᾰσθε	ἐστῡ́ψᾰντο
	subjunctive	στῡ́ψωμαι	στῡ́ψῃ	στῡ́ψηται	στῡ́ψησθον	στῡ́ψησθον	στῡψώμεθᾰ	στῡ́ψησθε	στῡ́ψωνται
	optative	στῡψαίμην	στῡ́ψαιο	στῡ́ψαιτο	στῡ́ψαισθον	στῡψαίσθην	στῡψαίμεθᾰ	στῡ́ψαισθε	στῡ́ψαιντο
	imperative		στῦψαι	στῡψᾰ́σθω	στῡ́ψᾰσθον	στῡψᾰ́σθων		στῡ́ψᾰσθε	στῡψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστῡ́φθην	ἐστῡ́φθης	ἐστῡ́φθη	ἐστῡ́φθητον	ἐστῡφθήτην	ἐστῡ́φθημεν	ἐστῡ́φθητε	ἐστῡ́φθησᾰν
	subjunctive	στῡφθῶ	στῡφθῇς	στῡφθῇ	στῡφθῆτον	στῡφθῆτον	στῡφθῶμεν	στῡφθῆτε	στῡφθῶσῐ(ν)
	optative	στῡφθείην	στῡφθείης	στῡφθείη	στῡφθεῖτον, στῡφθείητον	στῡφθείτην, στῡφθειήτην	στῡφθεῖμεν, στῡφθείημεν	στῡφθεῖτε, στῡφθείητε	στῡφθεῖεν, στῡφθείησᾰν
	imperative		στῡ́φθητῐ	στῡφθήτω	στῡ́φθητον	στῡφθήτων		στῡ́φθητε	στῡφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στῦψαι			στῡ́ψᾰσθαι		στῡφθῆναι
participle	m	στῡ́ψᾱς			στῡψᾰ́μενος		στῡφθείς
	f	στῡ́ψᾱσᾰ			στῡψᾰμένη		στῡφθεῖσᾰ
	n	στῦψᾰν			στῡψᾰ́μενον		στῡφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστῡ́φην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐστῡ́φην	ἐστῡ́φης	ἐστῡ́φη	ἐστῡ́φητον	ἐστῡφήτην	ἐστῡ́φημεν	ἐστῡ́φητε	ἐστῡ́φησᾰν
	subjunctive	στῡφῶ	στῡφῇς	στῡφῇ	στῡφῆτον	στῡφῆτον	στῡφῶμεν	στῡφῆτε	στῡφῶσῐ(ν)
	optative	στῡφείην	στῡφείης	στῡφείη	στῡφεῖτον, στῡφείητον	στῡφείτην, στῡφειήτην	στῡφεῖμεν, στῡφείημεν	στῡφεῖτε, στῡφείητε	στῡφεῖεν, στῡφείησᾰν
	imperative		στῡ́φηθῐ	στῡφήτω	στῡ́φητον	στῡφήτων		στῡ́φητε	στῡφέντων
							passive
infinitive							στῡφῆναι
participle	m						στῡφείς
	f						στῡφεῖσᾰ
	n						στῡφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀποστῡ́φω (apostū́phō)
• ἐπῐστῡ́φω (epistū́phō)
• στῦμμᾰ (stûmma)
• στυπτηρῐ́ᾱ (stuptēríā)
• στυπτήρῐος (stuptḗrios)
• στυπτῐκός (stuptikós)
• στῡφός (stūphós)
• στῡφότης (stūphótēs)
• στῡφώδης (stūphṓdēs)
• στῦψῐς (stûpsis)
• σῠστῡ́φω (sustū́phō)
• ὑποστῡ́φω (hupostū́phō)

 

Further reading

• “στύφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στύφω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στύφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN