στοιχειολάτρης

Ancient Greek

Etymology

στοιχεῖον (stoikheîon) +‎ -λᾰ́τρης (-látrēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.o.lá.trɛːs/ → /sty.çi.oˈla.tris/ → /sti.çi.oˈla.tris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.o.lá.trɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.oˈla.tre̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.oˈla.tris/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.oˈla.tris/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.oˈla.tris/

Noun

στοιχειολᾰ́τρης • (stoikheiolátrēs) m (genitive στοιχειολᾰ́τρου); first declension

1. a worshipper of the elements of nature as having divine qualities, idolater
   • Athanas.
     Ἀθανάσιος as quoted by the folklorist Nikolaos Politis.

     ἐτίμων πολλοὶ τὰ στοιχεῖα καὶ θείας δυνάμεις ἀπέδιδον εἰς αὐτά, κατήντησεν ἡ λέξις στοιχειολάτρης παρὰ τῷ Ἀθανασίῳ συνώνυμος τῷ 'εἰδωλολάτρης'

     etímon polloὶ tὰ stoicheīa kai theías dynámeis apédidon eis autá, katíntisen he léxis stoicheiolátris pará tō Ἀthanasíō synónymos tō 'eἰdololátris'.

     many have worshipped the elements,and attributed to them divine powers so that by Athanasius the word stœchiolater has ended up as synonymous to 'idololater'

Declension

First declension of ὁ στοιχειολᾰ́τρης; τοῦ στοιχειολᾰ́τρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στοιχειολᾰ́τρης ho stoikheiolátrēs	τὼ στοιχειολᾰ́τρᾱ tṑ stoikheiolátrā	οἱ στοιχειολᾰ́τραι hoi stoikheiolátrai
Genitive	τοῦ στοιχειολᾰ́τρου toû stoikheiolátrou	τοῖν στοιχειολᾰ́τραιν toîn stoikheiolátrain	τῶν στοιχειολᾰτρῶν tôn stoikheiolatrôn
Dative	τῷ στοιχειολᾰ́τρῃ tôi stoikheiolátrēi	τοῖν στοιχειολᾰ́τραιν toîn stoikheiolátrain	τοῖς στοιχειολᾰ́τραις toîs stoikheiolátrais
Accusative	τὸν στοιχειολᾰ́τρην tòn stoikheiolátrēn	τὼ στοιχειολᾰ́τρᾱ tṑ stoikheiolátrā	τοὺς στοιχειολᾰ́τρᾱς toùs stoikheiolátrās
Vocative	στοιχειολᾰ́τρᾰ stoikheiolátra	στοιχειολᾰ́τρᾱ stoikheiolátrā	στοιχειολᾰ́τραι stoikheiolátrai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• εἰδωλολάτρης (eidōlolátrēs, “idolater”)

Further reading

• «στοιχειο-λάτρης» on page 1,432/2 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press