Jump to content

στεναγμός

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From στενάζω (stenázō, to sigh, groan) +‎ -μός (-mós)

Pronunciation

[edit]
 

Noun

[edit]

στεναγμός (stenagmósm (genitive στενᾰγμοῦ); second declension

  1. sighing, groaning

Inflection

[edit]

Further reading

[edit]

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From Ancient Greek στεναγμός (stenagmós), from στενάζω (stenázō).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /stenaˈɣmos/
  • Hyphenation: στε‧να‧γμός

Noun

[edit]

στεναγμός (stenagmósm (plural στεναγμοί)

  1. sigh, groan (low sound uttered in pain or grief)
    • 1964, Lefteris Papadopoulos/Stavros Xarchakos, Άπονη Ζωή:
      Μας γέννησες φτωχούς
      με την καρδιά πικρή
      γεμάτη στεναγμούς.
      Mas génnises ftochoús
      me tin kardiá pikrí
      gemáti stenagmoús.
      You gave birth to us poor,
      With a bitter heart
      Full of sighs.
  2. (figuratively) lament

Declension

[edit]
Declension of στεναγμός
singular plural
nominative στεναγμός (stenagmós) στεναγμοί (stenagmoí)
genitive στεναγμού (stenagmoú) στεναγμών (stenagmón)
accusative στεναγμό (stenagmó) στεναγμούς (stenagmoús)
vocative στεναγμέ (stenagmé) στεναγμοί (stenagmoí)

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]