στενάχω

Ancient Greek

Etymology

From στένω (sténō), from Proto-Indo-European *(s)tenh₂- (“to crash, sound, thunder, roar, moan”), see also Latin tono, Sanskrit स्तनति (stanati).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ste.ná.kʰɔː/ → /steˈna.xo/ → /steˈna.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.ná.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈna.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈna.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈna.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈna.xo/

Verb

στενάχω • (stenákhō) (poetic)

1. (intransitive) to sigh, groan
2. (intransitive) to roar
3. (intransitive) to make a rushing sound
4. (transitive) to lament

Conjugation

   Present: στενᾰ́χω, στενᾰ́χομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενᾰ́χω	στενᾰ́χεις	στενᾰ́χει	στενᾰ́χετον	στενᾰ́χετον	στενᾰ́χομεν	στενᾰ́χετε	στενᾰ́χουσῐ(ν)
	subjunctive	στενᾰ́χω	στενᾰ́χῃς	στενᾰ́χῃ	στενᾰ́χητον	στενᾰ́χητον	στενᾰ́χωμεν	στενᾰ́χητε	στενᾰ́χωσῐ(ν)
	optative	στενᾰ́χοιμῐ	στενᾰ́χοις	στενᾰ́χοι	στενᾰ́χοιτον	στενᾰχοίτην	στενᾰ́χοιμεν	στενᾰ́χοιτε	στενᾰ́χοιεν
	imperative		στένᾰχε	στενᾰχέτω	στενᾰ́χετον	στενᾰχέτων		στενᾰ́χετε	στενᾰχόντων
middle/ passive	indicative	στενᾰ́χομαι	στενᾰ́χῃ, στενᾰ́χει	στενᾰ́χεται	στενᾰ́χεσθον	στενᾰ́χεσθον	στενᾰχόμεθᾰ	στενᾰ́χεσθε	στενᾰ́χονται
	subjunctive	στενᾰ́χωμαι	στενᾰ́χῃ	στενᾰ́χηται	στενᾰ́χησθον	στενᾰ́χησθον	στενᾰχώμεθᾰ	στενᾰ́χησθε	στενᾰ́χωνται
	optative	στενᾰχοίμην	στενᾰ́χοιο	στενᾰ́χοιτο	στενᾰ́χοισθον	στενᾰχοίσθην	στενᾰχοίμεθᾰ	στενᾰ́χοισθε	στενᾰ́χοιντο
	imperative		στενᾰ́χου	στενᾰχέσθω	στενᾰ́χεσθον	στενᾰχέσθων		στενᾰ́χεσθε	στενᾰχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στενᾰ́χειν				στενᾰ́χεσθαι
participle	m	στενᾰ́χων				στενᾰχόμενος
	f	στενᾰ́χουσᾰ				στενᾰχομένη
	n	στενᾰ́χον				στενᾰχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: στένᾰχον, στενᾰχόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στένᾰχον	στένᾰχες	στένᾰχε(ν)	στενᾰ́χετον	στενᾰχέτην	στενᾰ́χομεν	στενᾰ́χετε	στένᾰχον
middle/ passive	indicative	στενᾰχόμην	στενᾰ́χου	στενᾰ́χετο	στενᾰ́χεσθον	στενᾰχέσθην	στενᾰχόμε(σ)θᾰ	στενᾰ́χεσθε	στενᾰ́χοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: στενᾰ́χεσκον, στενᾰχεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενᾰ́χεσκον	στενᾰ́χεσκες	στενᾰ́χεσκε(ν)	στενᾰχέσκετον	στενᾰχεσκέτην	στενᾰχέσκομεν	στενᾰχέσκετε	στενᾰ́χεσκον
middle/ passive	indicative	στενᾰχεσκόμην	στενᾰχέσκου	στενᾰχέσκετο	στενᾰχέσκεσθον	στενᾰχεσκέσθην	στενᾰχεσκόμε(σ)θᾰ	στενᾰχέσκεσθε	στενᾰχέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναστενάχω (anastenákhō)
• ἐπιστενάχω (epistenákhō)

 

Related terms

• στεναχίζω (stenakhízō)
• στοναχή (stonakhḗ)

 

Further reading

• “στενάχω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• στενάχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στενάχω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “στενάχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press