σπάταλος

Ancient Greek

Etymology

A back-formation from σπατάλη (spatálē, “lavish way of life, debauchery, luxury”), of unclear origin. While Beekes admits the possibility of derivation from σπάω (spáō, “to draw in, suck (of wine, etc.)”) and rejects Neumann's derivation of the Greek as a loan from Hittite [script needed] (*išpatalla-, “who gladly and often eats to the full”), he ultimately prefers Furnée's derivation from Pre-Greek, based on a convincing connection with βάταλος (bátalos, “catamite, lascivious man”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spá.ta.los/ → /ˈspa.ta.los/ → /ˈspa.ta.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spá.ta.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspa.ta.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈspa.ta.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈspa.ta.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈspa.ta.los/

Adjective

σπάταλος • (spátalos) m or f (neuter σπάταλον); second declension

1. wanton, lascivious

Inflection

Second declension of σπάταλος; σπάταλον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σπάταλος spátalos	σπάταλον spátalon		σπατάλω spatálō	σπατάλω spatálō		σπάταλοι spátaloi	σπάταλᾰ spátala
Genitive		σπατάλου spatálou	σπατάλου spatálou		σπατάλοιν spatáloin	σπατάλοιν spatáloin		σπατάλων spatálōn	σπατάλων spatálōn
Dative		σπατάλῳ spatálōi	σπατάλῳ spatálōi		σπατάλοιν spatáloin	σπατάλοιν spatáloin		σπατάλοις spatálois	σπατάλοις spatálois
Accusative		σπάταλον spátalon	σπάταλον spátalon		σπατάλω spatálō	σπατάλω spatálō		σπατάλους spatálous	σπάταλᾰ spátala
Vocative		σπάταλε spátale	σπάταλον spátalon		σπατάλω spatálō	σπατάλω spatálō		σπάταλοι spátaloi	σπάταλᾰ spátala
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σπατάλως spatálōs			σπαταλότερος spatalóteros			σπαταλότᾰτος spatalótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σπαταλάω (spataláō)
• σπατάλη (spatálē)
• σπατάλημα (spatálēma)
• σπατάλιον (spatálion)
• σπαταλοκίναιδος (spatalokínaidos)
• σπαταλώδης (spatalṓdēs)

 

Further reading

• “σπάταλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σπάταλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σπάταλος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011