σολοικίζω

Ancient Greek

Etymology

Either from Σόλοι (Sóloi, “Soloi”) in analogy with ἀττικίζω (attikízō, “to act like an Athenian”) or from the adjective σόλοικος (sóloikos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /so.loi̯.kíz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /so.lyˈki.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /so.lyˈci.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /so.lyˈci.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /so.liˈci.zo/

Verb

σολοικίζω • (soloikízō)

(literal) to act like a person from the city of Soloi in Cilicia
to make a large number of obvious grammatical errors while speaking or writing

Inflection

Present: σολοικίζω, σολοικίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σολοικίζω	σολοικίζεις	σολοικίζει	σολοικίζετον	σολοικίζετον	σολοικίζομεν	σολοικίζετε	σολοικίζουσῐ(ν)
	subjunctive	σολοικίζω	σολοικίζῃς	σολοικίζῃ	σολοικίζητον	σολοικίζητον	σολοικίζωμεν	σολοικίζητε	σολοικίζωσῐ(ν)
	optative	σολοικίζοιμῐ	σολοικίζοις	σολοικίζοι	σολοικίζοιτον	σολοικιζοίτην	σολοικίζοιμεν	σολοικίζοιτε	σολοικίζοιεν
	imperative		σολοίκιζε	σολοικιζέτω	σολοικίζετον	σολοικιζέτων		σολοικίζετε	σολοικιζόντων
middle/ passive	indicative	σολοικίζομαι	σολοικίζῃ, σολοικίζει	σολοικίζεται	σολοικίζεσθον	σολοικίζεσθον	σολοικιζόμεθᾰ	σολοικίζεσθε	σολοικίζονται
	subjunctive	σολοικίζωμαι	σολοικίζῃ	σολοικίζηται	σολοικίζησθον	σολοικίζησθον	σολοικιζώμεθᾰ	σολοικίζησθε	σολοικίζωνται
	optative	σολοικιζοίμην	σολοικίζοιο	σολοικίζοιτο	σολοικίζοισθον	σολοικιζοίσθην	σολοικιζοίμεθᾰ	σολοικίζοισθε	σολοικίζοιντο
	imperative		σολοικίζου	σολοικιζέσθω	σολοικίζεσθον	σολοικιζέσθων		σολοικίζεσθε	σολοικιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σολοικίζειν				σολοικίζεσθαι
participle	m	σολοικίζων				σολοικιζόμενος
	f	σολοικίζουσᾰ				σολοικιζομένη
	n	σολοικῖζον				σολοικιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

σόλοικος (sóloikos)