σκοτόω

Ancient Greek

Etymology

From the o-stem variant of σκότος (skótos, “darkness”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sko.tó.ɔː/ → /skoˈto.o/ → /skoˈto.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sko.tó.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skoˈto.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /skoˈto.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skoˈto.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skoˈto.o/

Verb

σκοτόω • (skotóō)

1. I blind
2. I stupefy
3. (passive voice) I am in vertigo

Conjugation

   Present: σκοτῶ, σκοτοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκοτῶ	σκοτοῖς	σκοτοῖ	σκοτοῦτον	σκοτοῦτον	σκοτοῦμεν	σκοτοῦτε	σκοτοῦσῐ(ν)
	subjunctive	σκοτῶ	σκοτοῖς	σκοτοῖ	σκοτῶτον	σκοτῶτον	σκοτῶμεν	σκοτῶτε	σκοτῶσῐ(ν)
	optative	σκοτοίην, σκοτοῖμῐ	σκοτοίης, σκοτοῖς	σκοτοίη, σκοτοῖ	σκοτοῖτον, σκοτοίητον	σκοτοίτην, σκοτοιήτην	σκοτοῖμεν, σκοτοίημεν	σκοτοῖτε, σκοτοίητε	σκοτοῖεν, σκοτοίησᾰν
	imperative		σκότου	σκοτούτω	σκοτοῦτον	σκοτούτων		σκοτοῦτε	σκοτούντων
middle/ passive	indicative	σκοτοῦμαι	σκοτοῖ	σκοτοῦται	σκοτοῦσθον	σκοτοῦσθον	σκοτούμεθᾰ	σκοτοῦσθε	σκοτοῦνται
	subjunctive	σκοτῶμαι	σκοτοῖ	σκοτῶται	σκοτῶσθον	σκοτῶσθον	σκοτώμεθᾰ	σκοτῶσθε	σκοτῶνται
	optative	σκοτοίμην	σκοτοῖο	σκοτοῖτο	σκοτοῖσθον	σκοτοίσθην	σκοτοίμεθᾰ	σκοτοῖσθε	σκοτοῖντο
	imperative		σκοτοῦ	σκοτούσθω	σκοτοῦσθον	σκοτούσθων		σκοτοῦσθε	σκοτούσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκοτοῦν				σκοτοῦσθαι
participle	m	σκοτῶν				σκοτούμενος
	f	σκοτοῦσᾰ				σκοτουμένη
	n	σκοτοῦν				σκοτούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκότουν, ἐσκοτούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκότουν	ἐσκότους	ἐσκότου	ἐσκοτοῦτον	ἐσκοτούτην	ἐσκοτοῦμεν	ἐσκοτοῦτε	ἐσκότουν
middle/ passive	indicative	ἐσκοτούμην	ἐσκοτοῦ	ἐσκοτοῦτο	ἐσκοτοῦσθον	ἐσκοτούσθην	ἐσκοτούμεθᾰ	ἐσκοτοῦσθε	ἐσκοτοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκοτώσω, σκοτώσομαι, σκοτωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκοτώσω	σκοτώσεις	σκοτώσει	σκοτώσετον	σκοτώσετον	σκοτώσομεν	σκοτώσετε	σκοτώσουσῐ(ν)
	optative	σκοτώσοιμῐ	σκοτώσοις	σκοτώσοι	σκοτώσοιτον	σκοτωσοίτην	σκοτώσοιμεν	σκοτώσοιτε	σκοτώσοιεν
middle	indicative	σκοτώσομαι	σκοτώσῃ, σκοτώσει	σκοτώσεται	σκοτώσεσθον	σκοτώσεσθον	σκοτωσόμεθᾰ	σκοτώσεσθε	σκοτώσονται
	optative	σκοτωσοίμην	σκοτώσοιο	σκοτώσοιτο	σκοτώσοισθον	σκοτωσοίσθην	σκοτωσοίμεθᾰ	σκοτώσοισθε	σκοτώσοιντο
passive	indicative	σκοτωθήσομαι	σκοτωθήσῃ	σκοτωθήσεται	σκοτωθήσεσθον	σκοτωθήσεσθον	σκοτωθησόμεθᾰ	σκοτωθήσεσθε	σκοτωθήσονται
	optative	σκοτωθησοίμην	σκοτωθήσοιο	σκοτωθήσοιτο	σκοτωθήσοισθον	σκοτωθησοίσθην	σκοτωθησοίμεθᾰ	σκοτωθήσοισθε	σκοτωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκοτώσειν			σκοτώσεσθαι		σκοτωθήσεσθαι
participle	m	σκοτώσων			σκοτωσόμενος		σκοτωθησόμενος
	f	σκοτώσουσᾰ			σκοτωσομένη		σκοτωθησομένη
	n	σκοτῶσον			σκοτωσόμενον		σκοτωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκότωσᾰ, ἐσκοτωσᾰ́μην, ἐσκοτώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκότωσᾰ	ἐσκότωσᾰς	ἐσκότωσε(ν)	ἐσκοτώσᾰτον	ἐσκοτωσᾰ́την	ἐσκοτώσᾰμεν	ἐσκοτώσᾰτε	ἐσκότωσᾰν
	subjunctive	σκοτώσω	σκοτώσῃς	σκοτώσῃ	σκοτώσητον	σκοτώσητον	σκοτώσωμεν	σκοτώσητε	σκοτώσωσῐ(ν)
	optative	σκοτώσαιμῐ	σκοτώσειᾰς, σκοτώσαις	σκοτώσειε(ν), σκοτώσαι	σκοτώσαιτον	σκοτωσαίτην	σκοτώσαιμεν	σκοτώσαιτε	σκοτώσειᾰν, σκοτώσαιεν
	imperative		σκότωσον	σκοτωσᾰ́τω	σκοτώσᾰτον	σκοτωσᾰ́των		σκοτώσᾰτε	σκοτωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκοτωσᾰ́μην	ἐσκοτώσω	ἐσκοτώσᾰτο	ἐσκοτώσᾰσθον	ἐσκοτωσᾰ́σθην	ἐσκοτωσᾰ́μεθᾰ	ἐσκοτώσᾰσθε	ἐσκοτώσᾰντο
	subjunctive	σκοτώσωμαι	σκοτώσῃ	σκοτώσηται	σκοτώσησθον	σκοτώσησθον	σκοτωσώμεθᾰ	σκοτώσησθε	σκοτώσωνται
	optative	σκοτωσαίμην	σκοτώσαιο	σκοτώσαιτο	σκοτώσαισθον	σκοτωσαίσθην	σκοτωσαίμεθᾰ	σκοτώσαισθε	σκοτώσαιντο
	imperative		σκότωσαι	σκοτωσᾰ́σθω	σκοτώσᾰσθον	σκοτωσᾰ́σθων		σκοτώσᾰσθε	σκοτωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκοτώθην	ἐσκοτώθης	ἐσκοτώθη	ἐσκοτώθητον	ἐσκοτωθήτην	ἐσκοτώθημεν	ἐσκοτώθητε	ἐσκοτώθησᾰν
	subjunctive	σκοτωθῶ	σκοτωθῇς	σκοτωθῇ	σκοτωθῆτον	σκοτωθῆτον	σκοτωθῶμεν	σκοτωθῆτε	σκοτωθῶσῐ(ν)
	optative	σκοτωθείην	σκοτωθείης	σκοτωθείη	σκοτωθεῖτον, σκοτωθείητον	σκοτωθείτην, σκοτωθειήτην	σκοτωθεῖμεν, σκοτωθείημεν	σκοτωθεῖτε, σκοτωθείητε	σκοτωθεῖεν, σκοτωθείησᾰν
	imperative		σκοτώθητῐ	σκοτωθήτω	σκοτώθητον	σκοτωθήτων		σκοτώθητε	σκοτωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκοτῶσαι			σκοτώσᾰσθαι		σκοτωθῆναι
participle	m	σκοτώσᾱς			σκοτωσᾰ́μενος		σκοτωθείς
	f	σκοτώσᾱσᾰ			σκοτωσᾰμένη		σκοτωθεῖσᾰ
	n	σκοτῶσᾰν			σκοτωσᾰ́μενον		σκοτωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐσκότωκᾰ, ἐσκότωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκότωκᾰ	ἐσκότωκᾰς	ἐσκότωκε(ν)	ἐσκοτώκᾰτον	ἐσκοτώκᾰτον	ἐσκοτώκᾰμεν	ἐσκοτώκᾰτε	ἐσκοτώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκοτώκω	ἐσκοτώκῃς	ἐσκοτώκῃ	ἐσκοτώκητον	ἐσκοτώκητον	ἐσκοτώκωμεν	ἐσκοτώκητε	ἐσκοτώκωσῐ(ν)
	optative	ἐσκοτώκοιμῐ, ἐσκοτωκοίην	ἐσκοτώκοις, ἐσκοτωκοίης	ἐσκοτώκοι, ἐσκοτωκοίη	ἐσκοτώκοιτον	ἐσκοτωκοίτην	ἐσκοτώκοιμεν	ἐσκοτώκοιτε	ἐσκοτώκοιεν
	imperative		ἐσκότωκε	ἐσκοτωκέτω	ἐσκοτώκετον	ἐσκοτωκέτων		ἐσκοτώκετε	ἐσκοτωκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσκότωμαι	ἐσκότωσαι	ἐσκότωται	ἐσκότωσθον	ἐσκότωσθον	ἐσκοτώμεθᾰ	ἐσκότωσθε	ἐσκότωνται
	subjunctive	ἐσκοτωμένος ὦ	ἐσκοτωμένος ᾖς	ἐσκοτωμένος ᾖ	ἐσκοτωμένω ἦτον	ἐσκοτωμένω ἦτον	ἐσκοτωμένοι ὦμεν	ἐσκοτωμένοι ἦτε	ἐσκοτωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκοτωμένος εἴην	ἐσκοτωμένος εἴης	ἐσκοτωμένος εἴη	ἐσκοτωμένω εἴητον/εἶτον	ἐσκοτωμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκοτωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκοτωμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκοτωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσκότωσο	ἐσκοτώσθω	ἐσκότωσθον	ἐσκοτώσθων		ἐσκότωσθε	ἐσκοτώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσκοτωκέναι				ἐσκοτῶσθαι
participle	m	ἐσκοτωκώς				ἐσκοτωμένος
	f	ἐσκοτωκυῖᾰ				ἐσκοτωμένη
	n	ἐσκοτωκός				ἐσκοτωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “σκοτόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press