σκορπίζω

Ancient Greek

Etymology

From σκορπίος (skorpíos, “scorpion”) +‎ -ίζω (-ízō, “-ize”, verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skor.píz.dɔː/ → /skorˈpi.zo/ → /skorˈpi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skor.píz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skorˈpi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /skorˈpi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skorˈpi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skorˈpi.zo/

Noun

σκορπίζω • (skorpízō)

1. scatter, disperse
2. disintegrate, reduce to powder
3. dissipate

Conjugation

   Present: σκορπῐ́ζω, σκορπῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκορπῐ́ζω	σκορπῐ́ζεις	σκορπῐ́ζει	σκορπῐ́ζετον	σκορπῐ́ζετον	σκορπῐ́ζομεν	σκορπῐ́ζετε	σκορπῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σκορπῐ́ζω	σκορπῐ́ζῃς	σκορπῐ́ζῃ	σκορπῐ́ζητον	σκορπῐ́ζητον	σκορπῐ́ζωμεν	σκορπῐ́ζητε	σκορπῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	σκορπῐ́ζοιμῐ	σκορπῐ́ζοις	σκορπῐ́ζοι	σκορπῐ́ζοιτον	σκορπῐζοίτην	σκορπῐ́ζοιμεν	σκορπῐ́ζοιτε	σκορπῐ́ζοιεν
	imperative		σκόρπῐζε	σκορπῐζέτω	σκορπῐ́ζετον	σκορπῐζέτων		σκορπῐ́ζετε	σκορπῐζόντων
middle/ passive	indicative	σκορπῐ́ζομαι	σκορπῐ́ζῃ, σκορπῐ́ζει	σκορπῐ́ζεται	σκορπῐ́ζεσθον	σκορπῐ́ζεσθον	σκορπῐζόμεθᾰ	σκορπῐ́ζεσθε	σκορπῐ́ζονται
	subjunctive	σκορπῐ́ζωμαι	σκορπῐ́ζῃ	σκορπῐ́ζηται	σκορπῐ́ζησθον	σκορπῐ́ζησθον	σκορπῐζώμεθᾰ	σκορπῐ́ζησθε	σκορπῐ́ζωνται
	optative	σκορπῐζοίμην	σκορπῐ́ζοιο	σκορπῐ́ζοιτο	σκορπῐ́ζοισθον	σκορπῐζοίσθην	σκορπῐζοίμεθᾰ	σκορπῐ́ζοισθε	σκορπῐ́ζοιντο
	imperative		σκορπῐ́ζου	σκορπῐζέσθω	σκορπῐ́ζεσθον	σκορπῐζέσθων		σκορπῐ́ζεσθε	σκορπῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκορπῐ́ζειν				σκορπῐ́ζεσθαι
participle	m	σκορπῐ́ζων				σκορπῐζόμενος
	f	σκορπῐ́ζουσᾰ				σκορπῐζομένη
	n	σκορπῐ́ζον				σκορπῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐσκόρπῐζον, ἐσκορπῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόρπῐζον	ἐσκόρπῐζες	ἐσκόρπῐζε(ν)	ἐσκορπῐ́ζετον	ἐσκορπῐζέτην	ἐσκορπῐ́ζομεν	ἐσκορπῐ́ζετε	ἐσκόρπῐζον
middle/ passive	indicative	ἐσκορπῐζόμην	ἐσκορπῐ́ζου	ἐσκορπῐ́ζετο	ἐσκορπῐ́ζεσθον	ἐσκορπῐζέσθην	ἐσκορπῐζόμεθᾰ	ἐσκορπῐ́ζεσθε	ἐσκορπῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκορπῐέω, σκορπῐέομαι, σκορπῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκορπῐέω	σκορπῐέεις	σκορπῐέει	σκορπῐέετον	σκορπῐέετον	σκορπῐέομεν	σκορπῐέετε	σκορπῐέουσῐ(ν)
	optative	σκορπῐέοιμῐ	σκορπῐέοις	σκορπῐέοι	σκορπῐέοιτον	σκορπῐεοίτην	σκορπῐέοιμεν	σκορπῐέοιτε	σκορπῐέοιεν
middle	indicative	σκορπῐέομαι	σκορπῐέῃ, σκορπῐέει	σκορπῐέεται	σκορπῐέεσθον	σκορπῐέεσθον	σκορπῐεόμεθᾰ	σκορπῐέεσθε	σκορπῐέονται
	optative	σκορπῐεοίμην	σκορπῐέοιο	σκορπῐέοιτο	σκορπῐέοισθον	σκορπῐεοίσθην	σκορπῐεοίμεθᾰ	σκορπῐέοισθε	σκορπῐέοιντο
passive	indicative	σκορπῐσθήσομαι	σκορπῐσθήσῃ	σκορπῐσθήσεται	σκορπῐσθήσεσθον	σκορπῐσθήσεσθον	σκορπῐσθησόμεθᾰ	σκορπῐσθήσεσθε	σκορπῐσθήσονται
	optative	σκορπῐσθησοίμην	σκορπῐσθήσοιο	σκορπῐσθήσοιτο	σκορπῐσθήσοισθον	σκορπῐσθησοίσθην	σκορπῐσθησοίμεθᾰ	σκορπῐσθήσοισθε	σκορπῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκορπῐέειν			σκορπῐέεσθαι		σκορπῐσθήσεσθαι
participle	m	σκορπῐέων			σκορπῐεόμενος		σκορπῐσθησόμενος
	f	σκορπῐέουσᾰ			σκορπῐεομένη		σκορπῐσθησομένη
	n	σκορπῐέον			σκορπῐεόμενον		σκορπῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σκορπῐῶ, σκορπῐοῦμαι, σκορπῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκορπῐῶ	σκορπῐεῖς	σκορπῐεῖ	σκορπῐεῖτον	σκορπῐεῖτον	σκορπῐοῦμεν	σκορπῐεῖτε	σκορπῐοῦσῐ(ν)
	optative	σκορπῐοίην, σκορπῐοῖμῐ	σκορπῐοίης, σκορπῐοῖς	σκορπῐοίη, σκορπῐοῖ	σκορπῐοῖτον, σκορπῐοίητον	σκορπῐοίτην, σκορπῐοιήτην	σκορπῐοῖμεν, σκορπῐοίημεν	σκορπῐοῖτε, σκορπῐοίητε	σκορπῐοῖεν, σκορπῐοίησᾰν
middle	indicative	σκορπῐοῦμαι	σκορπῐῇ	σκορπῐεῖται	σκορπῐεῖσθον	σκορπῐεῖσθον	σκορπῐούμεθᾰ	σκορπῐεῖσθε	σκορπῐοῦνται
	optative	σκορπῐοίμην	σκορπῐοῖο	σκορπῐοῖτο	σκορπῐοῖσθον	σκορπῐοίσθην	σκορπῐοίμεθᾰ	σκορπῐοῖσθε	σκορπῐοῖντο
passive	indicative	σκορπῐσθήσομαι	σκορπῐσθήσῃ	σκορπῐσθήσεται	σκορπῐσθήσεσθον	σκορπῐσθήσεσθον	σκορπῐσθησόμεθᾰ	σκορπῐσθήσεσθε	σκορπῐσθήσονται
	optative	σκορπῐσθησοίμην	σκορπῐσθήσοιο	σκορπῐσθήσοιτο	σκορπῐσθήσοισθον	σκορπῐσθησοίσθην	σκορπῐσθησοίμεθᾰ	σκορπῐσθήσοισθε	σκορπῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκορπῐεῖν			σκορπῐεῖσθαι		σκορπῐσθήσεσθαι
participle	m	σκορπῐῶν			σκορπῐούμενος		σκορπῐσθησόμενος
	f	σκορπῐοῦσᾰ			σκορπῐουμένη		σκορπῐσθησομένη
	n	σκορπῐοῦν			σκορπῐούμενον		σκορπῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐσκόρπῐσᾰ, ἐσκορπῐσᾰ́μην, ἐσκορπῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόρπῐσᾰ	ἐσκόρπῐσᾰς	ἐσκόρπῐσε(ν)	ἐσκορπῐ́σᾰτον	ἐσκορπῐσᾰ́την	ἐσκορπῐ́σᾰμεν	ἐσκορπῐ́σᾰτε	ἐσκόρπῐσᾰν
	subjunctive	σκορπῐ́σω	σκορπῐ́σῃς	σκορπῐ́σῃ	σκορπῐ́σητον	σκορπῐ́σητον	σκορπῐ́σωμεν	σκορπῐ́σητε	σκορπῐ́σωσῐ(ν)
	optative	σκορπῐ́σαιμῐ	σκορπῐ́σειᾰς, σκορπῐ́σαις	σκορπῐ́σειε(ν), σκορπῐ́σαι	σκορπῐ́σαιτον	σκορπῐσαίτην	σκορπῐ́σαιμεν	σκορπῐ́σαιτε	σκορπῐ́σειᾰν, σκορπῐ́σαιεν
	imperative		σκόρπῐσον	σκορπῐσᾰ́τω	σκορπῐ́σᾰτον	σκορπῐσᾰ́των		σκορπῐ́σᾰτε	σκορπῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκορπῐσᾰ́μην	ἐσκορπῐ́σω	ἐσκορπῐ́σᾰτο	ἐσκορπῐ́σᾰσθον	ἐσκορπῐσᾰ́σθην	ἐσκορπῐσᾰ́μεθᾰ	ἐσκορπῐ́σᾰσθε	ἐσκορπῐ́σᾰντο
	subjunctive	σκορπῐ́σωμαι	σκορπῐ́σῃ	σκορπῐ́σηται	σκορπῐ́σησθον	σκορπῐ́σησθον	σκορπῐσώμεθᾰ	σκορπῐ́σησθε	σκορπῐ́σωνται
	optative	σκορπῐσαίμην	σκορπῐ́σαιο	σκορπῐ́σαιτο	σκορπῐ́σαισθον	σκορπῐσαίσθην	σκορπῐσαίμεθᾰ	σκορπῐ́σαισθε	σκορπῐ́σαιντο
	imperative		σκόρπῐσαι	σκορπῐσᾰ́σθω	σκορπῐ́σᾰσθον	σκορπῐσᾰ́σθων		σκορπῐ́σᾰσθε	σκορπῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκορπῐ́σθην	ἐσκορπῐ́σθης	ἐσκορπῐ́σθη	ἐσκορπῐ́σθητον	ἐσκορπῐσθήτην	ἐσκορπῐ́σθημεν	ἐσκορπῐ́σθητε	ἐσκορπῐ́σθησᾰν
	subjunctive	σκορπῐσθῶ	σκορπῐσθῇς	σκορπῐσθῇ	σκορπῐσθῆτον	σκορπῐσθῆτον	σκορπῐσθῶμεν	σκορπῐσθῆτε	σκορπῐσθῶσῐ(ν)
	optative	σκορπῐσθείην	σκορπῐσθείης	σκορπῐσθείη	σκορπῐσθεῖτον, σκορπῐσθείητον	σκορπῐσθείτην, σκορπῐσθειήτην	σκορπῐσθεῖμεν, σκορπῐσθείημεν	σκορπῐσθεῖτε, σκορπῐσθείητε	σκορπῐσθεῖεν, σκορπῐσθείησᾰν
	imperative		σκορπῐ́σθητῐ	σκορπῐσθήτω	σκορπῐ́σθητον	σκορπῐσθήτων		σκορπῐ́σθητε	σκορπῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκορπῐ́σαι			σκορπῐ́σᾰσθαι		σκορπῐσθῆναι
participle	m	σκορπῐ́σᾱς			σκορπῐσᾰ́μενος		σκορπῐσθείς
	f	σκορπῐ́σᾱσᾰ			σκορπῐσᾰμένη		σκορπῐσθεῖσᾰ
	n	σκορπῐ́σᾰν			σκορπῐσᾰ́μενον		σκορπῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐσκόρπῐκᾰ, ἐσκόρπῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκόρπῐκᾰ	ἐσκόρπῐκᾰς	ἐσκόρπῐκε(ν)	ἐσκορπῐ́κᾰτον	ἐσκορπῐ́κᾰτον	ἐσκορπῐ́κᾰμεν	ἐσκορπῐ́κᾰτε	ἐσκορπῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκορπῐ́κω	ἐσκορπῐ́κῃς	ἐσκορπῐ́κῃ	ἐσκορπῐ́κητον	ἐσκορπῐ́κητον	ἐσκορπῐ́κωμεν	ἐσκορπῐ́κητε	ἐσκορπῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐσκορπῐ́κοιμῐ, ἐσκορπῐκοίην	ἐσκορπῐ́κοις, ἐσκορπῐκοίης	ἐσκορπῐ́κοι, ἐσκορπῐκοίη	ἐσκορπῐ́κοιτον	ἐσκορπῐκοίτην	ἐσκορπῐ́κοιμεν	ἐσκορπῐ́κοιτε	ἐσκορπῐ́κοιεν
	imperative		ἐσκόρπῐκε	ἐσκορπῐκέτω	ἐσκορπῐ́κετον	ἐσκορπῐκέτων		ἐσκορπῐ́κετε	ἐσκορπῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσκόρπῐσμαι	ἐσκόρπῐσαι	ἐσκόρπῐσται	ἐσκόρπῐσθον	ἐσκόρπῐσθον	ἐσκορπῐ́σμεθᾰ	ἐσκόρπῐσθε	ἐσκορπῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐσκορπῐσμένος ὦ	ἐσκορπῐσμένος ᾖς	ἐσκορπῐσμένος ᾖ	ἐσκορπῐσμένω ἦτον	ἐσκορπῐσμένω ἦτον	ἐσκορπῐσμένοι ὦμεν	ἐσκορπῐσμένοι ἦτε	ἐσκορπῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκορπῐσμένος εἴην	ἐσκορπῐσμένος εἴης	ἐσκορπῐσμένος εἴη	ἐσκορπῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐσκορπῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκορπῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκορπῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκορπῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσκόρπῐσο	ἐσκορπῐ́σθω	ἐσκόρπῐσθον	ἐσκορπῐ́σθων		ἐσκόρπῐσθε	ἐσκορπῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσκορπῐκέναι				ἐσκορπῐ́σθαι
participle	m	ἐσκορπῐκώς				ἐσκορπῐσμένος
	f	ἐσκορπῐκυῖᾰ				ἐσκορπῐσμένη
	n	ἐσκορπῐκός				ἐσκορπῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐσκορπῐ́κειν, ἐσκορπῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκορπῐ́κειν, ἐσκορπῐ́κη	ἐσκορπῐ́κεις, ἐσκορπῐ́κης	ἐσκορπῐ́κει(ν)	ἐσκορπῐ́κετον	ἐσκορπῐκέτην	ἐσκορπῐ́κεμεν	ἐσκορπῐ́κετε	ἐσκορπῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐσκορπῐ́σμην	ἐσκόρπῐσο	ἐσκόρπῐστο	ἐσκόρπῐσθον	ἐσκορπῐ́σθην	ἐσκορπῐ́σμεθᾰ	ἐσκόρπῐσθε	ἐσκορπῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “σκορπίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Chantraine, Pierre (1968–1980) “σκορπίζω”, in Dictionnaire étymologique de la langue grecque (in French), Paris: Klincksieck