σκηνογράφος

Ancient Greek

Etymology

From σκηνή (skēnḗ, “tent; stage”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skɛː.no.ɡrá.pʰos/ → /sci.noˈɣra.ɸos/ → /sci.noˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skɛː.no.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske̝.noˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sci.noˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sci.noˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sci.noˈɣra.fos/

Noun

σκηνογρᾰ́φος • (skēnogrắphos) m (genitive σκηνογρᾰ́φου); second declension

1. scene-painter

   Synonym: σκιαγράφος (skiagráphos)

Declension

Second declension of ὁ σκηνογρᾰ́φος; τοῦ σκηνογρᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκηνογρᾰ́φος ho skēnogrắphos	τὼ σκηνογρᾰ́φω tṑ skēnogrắphō	οἱ σκηνογρᾰ́φοι hoi skēnogrắphoi
Genitive	τοῦ σκηνογρᾰ́φου toû skēnogrắphou	τοῖν σκηνογρᾰ́φοιν toîn skēnogrắphoin	τῶν σκηνογρᾰ́φων tôn skēnogrắphōn
Dative	τῷ σκηνογρᾰ́φῳ tôi skēnogrắphōi	τοῖν σκηνογρᾰ́φοιν toîn skēnogrắphoin	τοῖς σκηνογρᾰ́φοις toîs skēnogrắphois
Accusative	τὸν σκηνογρᾰ́φον tòn skēnogrắphon	τὼ σκηνογρᾰ́φω tṑ skēnogrắphō	τοὺς σκηνογρᾰ́φους toùs skēnogrắphous
Vocative	σκηνογρᾰ́φε skēnogrắphe	σκηνογρᾰ́φω skēnogrắphō	σκηνογρᾰ́φοι skēnogrắphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκηνογρᾰφέω (skēnogrăphéō)
• σκηνογρᾰφῐ́ᾱ (skēnogrăphĭ́ā)
• σκηνογρᾰφῐκός (skēnogrăphĭkós)

Further reading

• “σκηνογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκηνογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette