σκαίρω

Ancient Greek

Etymology

Unclear. LIV connects Welsh cerdded (“to walk”), suggesting a derivation from Proto-Indo-European *sker- (“to jump”), however this is not ascertained. Moreover, the semantic connection is quite weak.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skǎi̯.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskɛ.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈscɛ.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsce.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsce.ro/

Verb

σκαίρω • (skaírō)

to frisk, frolic, skip, dance

Conjugation

Present: σκαίρω, σκαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκαίρω	σκαίρεις	σκαίρει	σκαίρετον	σκαίρετον	σκαίρομεν	σκαίρετε	σκαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	σκαίρω	σκαίρῃς	σκαίρῃ	σκαίρητον	σκαίρητον	σκαίρωμεν	σκαίρητε	σκαίρωσῐ(ν)
	optative	σκαίροιμῐ	σκαίροις	σκαίροι	σκαίροιτον	σκαιροίτην	σκαίροιμεν	σκαίροιτε	σκαίροιεν
	imperative		σκαῖρε	σκαιρέτω	σκαίρετον	σκαιρέτων		σκαίρετε	σκαιρόντων
middle/ passive	indicative	σκαίρομαι	σκαίρῃ, σκαίρει	σκαίρεται	σκαίρεσθον	σκαίρεσθον	σκαιρόμεθᾰ	σκαίρεσθε	σκαίρονται
	subjunctive	σκαίρωμαι	σκαίρῃ	σκαίρηται	σκαίρησθον	σκαίρησθον	σκαιρώμεθᾰ	σκαίρησθε	σκαίρωνται
	optative	σκαιροίμην	σκαίροιο	σκαίροιτο	σκαίροισθον	σκαιροίσθην	σκαιροίμεθᾰ	σκαίροισθε	σκαίροιντο
	imperative		σκαίρου	σκαιρέσθω	σκαίρεσθον	σκαιρέσθων		σκαίρεσθε	σκαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκαίρειν				σκαίρεσθαι
participle	m	σκαίρων				σκαιρόμενος
	f	σκαίρουσᾰ				σκαιρομένη
	n	σκαῖρον				σκαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσκαιρον, ἐσκαιρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκαιρον	ἔσκαιρες	ἔσκαιρε(ν)	ἐσκαίρετον	ἐσκαιρέτην	ἐσκαίρομεν	ἐσκαίρετε	ἔσκαιρον
middle/ passive	indicative	ἐσκαιρόμην	ἐσκαίρου	ἐσκαίρετο	ἐσκαίρεσθον	ἐσκαιρέσθην	ἐσκαιρόμεθᾰ	ἐσκαίρεσθε	ἐσκαίροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνᾰσκαίρω (anăskaírō)
δῐᾰσκαίρω (dĭăskaírō)
σκᾰρθμός (skărthmós)
σκᾰ́ρος (skắros)
σκῐρτᾰ́ω (skĭrtắō)
ὑποσκαίρω (huposkaírō)

“σκαίρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“σκαίρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“σκαίρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
σκαίρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
σκαίρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN