σκέλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kelh₁- (“to parch, wither”), related to English shallow, German schal (“faint, vapid”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skél.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskel.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈscel.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈscel.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsce.lo/

Verb

σκέλλω • (skéllō)

to dry up; to parch
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.190-191:
  μὴ ... μένος ἠελίοιο σκήλει᾽ ἀμφὶ περὶ χρόα ἴνεσιν ἠδὲ μέλεσσιν
  mḕ ... ménos ēelíoio skḗlei’ amphì perì khróa ínesin ēdè mélessin
  lest the might of the sun should shrivel his flesh round about on his sinews and limbs

Usage notes

The verb can be used in both transitive and intransitive constructions (generally active vs. passive forms resp.), but the active perfect form has a passive meaning: I am dried up, parched

Conjugation

Present: σκέλλω, σκέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκέλλω	σκέλλεις	σκέλλει	σκέλλετον	σκέλλετον	σκέλλομεν	σκέλλετε	σκέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	σκέλλω	σκέλλῃς	σκέλλῃ	σκέλλητον	σκέλλητον	σκέλλωμεν	σκέλλητε	σκέλλωσῐ(ν)
	optative	σκέλλοιμῐ	σκέλλοις	σκέλλοι	σκέλλοιτον	σκελλοίτην	σκέλλοιμεν	σκέλλοιτε	σκέλλοιεν
	imperative		σκέλλε	σκελλέτω	σκέλλετον	σκελλέτων		σκέλλετε	σκελλόντων
middle/ passive	indicative	σκέλλομαι	σκέλλῃ, σκέλλει	σκέλλεται	σκέλλεσθον	σκέλλεσθον	σκελλόμεθᾰ	σκέλλεσθε	σκέλλονται
	subjunctive	σκέλλωμαι	σκέλλῃ	σκέλληται	σκέλλησθον	σκέλλησθον	σκελλώμεθᾰ	σκέλλησθε	σκέλλωνται
	optative	σκελλοίμην	σκέλλοιο	σκέλλοιτο	σκέλλοισθον	σκελλοίσθην	σκελλοίμεθᾰ	σκέλλοισθε	σκέλλοιντο
	imperative		σκέλλου	σκελλέσθω	σκέλλεσθον	σκελλέσθων		σκέλλεσθε	σκελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκέλλειν				σκέλλεσθαι
participle	m	σκέλλων				σκελλόμενος
	f	σκέλλουσᾰ				σκελλομένη
	n	σκέλλον				σκελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσκελλον, ἐσκελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκελλον	ἔσκελλες	ἔσκελλε(ν)	ἐσκέλλετον	ἐσκελλέτην	ἐσκέλλομεν	ἐσκέλλετε	ἔσκελλον
middle/ passive	indicative	ἐσκελλόμην	ἐσκέλλου	ἐσκέλλετο	ἐσκέλλεσθον	ἐσκελλέσθην	ἐσκελλόμεθᾰ	ἐσκέλλεσθε	ἐσκέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σκελέω, σκελέομαι, σκλήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκελέω	σκελέεις	σκελέει	σκελέετον	σκελέετον	σκελέομεν	σκελέετε	σκελέουσῐ(ν)
active	optative	σκελέοιμῐ	σκελέοις	σκελέοι	σκελέοιτον	σκελεοίτην	σκελέοιμεν	σκελέοιτε	σκελέοιεν
middle	indicative	σκελέομαι	σκελέῃ, σκελέει	σκελέεται	σκελέεσθον	σκελέεσθον	σκελεόμεθᾰ	σκελέεσθε	σκελέονται
middle	optative	σκελεοίμην	σκελέοιο	σκελέοιτο	σκελέοισθον	σκελεοίσθην	σκελεοίμεθᾰ	σκελέοισθε	σκελέοιντο
passive	indicative	σκλήσομαι	σκλήσῃ	σκλήσεται	σκλήσεσθον	σκλήσεσθον	σκλησόμεθᾰ	σκλήσεσθε	σκλήσονται
passive	optative	σκλησοίμην	σκλήσοιο	σκλήσοιτο	σκλήσοισθον	σκλησοίσθην	σκλησοίμεθᾰ	σκλήσοισθε	σκλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκελέειν			σκελέεσθαι		σκλήσεσθαι
participle	m	σκελέων			σκελεόμενος		σκλησόμενος
	f	σκελέουσᾰ			σκελεομένη		σκλησομένη
	n	σκελέον			σκελεόμενον		σκλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σκελῶ, σκελοῦμαι, σκλήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκελῶ	σκελεῖς	σκελεῖ	σκελεῖτον	σκελεῖτον	σκελοῦμεν	σκελεῖτε	σκελοῦσῐ(ν)
active	optative	σκελοίην, σκελοῖμῐ	σκελοίης, σκελοῖς	σκελοίη, σκελοῖ	σκελοῖτον, σκελοίητον	σκελοίτην, σκελοιήτην	σκελοῖμεν, σκελοίημεν	σκελοῖτε, σκελοίητε	σκελοῖεν, σκελοίησᾰν
middle	indicative	σκελοῦμαι	σκελῇ	σκελεῖται	σκελεῖσθον	σκελεῖσθον	σκελούμεθᾰ	σκελεῖσθε	σκελοῦνται
middle	optative	σκελοίμην	σκελοῖο	σκελοῖτο	σκελοῖσθον	σκελοίσθην	σκελοίμεθᾰ	σκελοῖσθε	σκελοῖντο
passive	indicative	σκλήσομαι	σκλήσῃ	σκλήσεται	σκλήσεσθον	σκλήσεσθον	σκλησόμεθᾰ	σκλήσεσθε	σκλήσονται
passive	optative	σκλησοίμην	σκλήσοιο	σκλήσοιτο	σκλήσοισθον	σκλησοίσθην	σκλησοίμεθᾰ	σκλήσοισθε	σκλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκελεῖν			σκελεῖσθαι		σκλήσεσθαι
participle	m	σκελῶν			σκελούμενος		σκλησόμενος
	f	σκελοῦσᾰ			σκελουμένη		σκλησομένη
	n	σκελοῦν			σκελούμενον		σκλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσκηλᾰ, ἐσκηλᾰ́μην, ἔσκλην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκηλᾰ	ἔσκηλᾰς	ἔσκηλε(ν)	ἐσκήλᾰτον	ἐσκηλᾰ́την	ἐσκήλᾰμεν	ἐσκήλᾰτε	ἔσκηλᾰν
	subjunctive	σκήλω	σκήλῃς	σκήλῃ	σκήλητον	σκήλητον	σκήλωμεν	σκήλητε	σκήλωσῐ(ν)
	optative	σκήλαιμῐ	σκήλειᾰς, σκήλαις	σκήλειε(ν), σκήλαι	σκήλαιτον	σκηλαίτην	σκήλαιμεν	σκήλαιτε	σκήλειᾰν, σκήλαιεν
	imperative		σκῆλον	σκηλᾰ́τω	σκήλᾰτον	σκηλᾰ́των		σκήλᾰτε	σκηλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκηλᾰ́μην	ἐσκήλω	ἐσκήλᾰτο	ἐσκήλᾰσθον	ἐσκηλᾰ́σθην	ἐσκηλᾰ́μεθᾰ	ἐσκήλᾰσθε	ἐσκήλᾰντο
	subjunctive	σκήλωμαι	σκήλῃ	σκήληται	σκήλησθον	σκήλησθον	σκηλώμεθᾰ	σκήλησθε	σκήλωνται
	optative	σκηλαίμην	σκήλαιο	σκήλαιτο	σκήλαισθον	σκηλαίσθην	σκηλαίμεθᾰ	σκήλαισθε	σκήλαιντο
	imperative		σκῆλαι	σκηλᾰ́σθω	σκήλᾰσθον	σκηλᾰ́σθων		σκήλᾰσθε	σκηλᾰ́σθων
passive	indicative	ἔσκλην	ἔσκλης	ἔσκλη	ἔσκλητον	ἐσκλήτην	ἔσκλημεν	ἔσκλητε	ἔσκλησᾰν
	subjunctive	σκλῶ	σκλῇς	σκλῇ	σκλῆτον	σκλῆτον	σκλῶμεν	σκλῆτε	σκλῶσῐ(ν)
	optative	σκλείην	σκλείης	σκλείη	σκλεῖτον, σκλείητον	σκλείτην, σκλειήτην	σκλεῖμεν, σκλείημεν	σκλεῖτε, σκλείητε	σκλεῖεν, σκλείησᾰν
	imperative		σκλῆθῐ	σκλήτω	σκλῆτον	σκλήτων		σκλῆτε	σκλέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκῆλαι			σκήλᾰσθαι		σκλῆναι
participle	m	σκήλᾱς			σκηλᾰ́μενος		σκλείς
	f	σκήλᾱσᾰ			σκηλᾰμένη		σκλεῖσᾰ
	n	σκῆλᾰν			σκηλᾰ́μενον		σκλέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔσκληκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκληκᾰ	ἔσκληκᾰς	ἔσκληκε(ν)	ἐσκλήκᾰτον	ἐσκλήκᾰτον	ἐσκλήκᾰμεν	ἐσκλήκᾰτε	ἐσκλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκλήκω	ἐσκλήκῃς	ἐσκλήκῃ	ἐσκλήκητον	ἐσκλήκητον	ἐσκλήκωμεν	ἐσκλήκητε	ἐσκλήκωσῐ(ν)
	optative	ἐσκλήκοιμῐ, ἐσκληκοίην	ἐσκλήκοις, ἐσκληκοίης	ἐσκλήκοι, ἐσκληκοίη	ἐσκλήκοιτον	ἐσκληκοίτην	ἐσκλήκοιμεν	ἐσκλήκοιτε	ἐσκλήκοιεν
	imperative		ἔσκληκε	ἐσκληκέτω	ἐσκλήκετον	ἐσκληκέτων		ἐσκλήκετε	ἐσκληκόντων
		active
infinitive		ἐσκληκέναι
participle	m	ἐσκληκώς
	f	ἐσκληκυῖᾰ
	n	ἐσκληκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. Epic has the nom.pl. participle ἐσκληῶτες

Pluperfect: ἐσκλήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσκλήκειν, ἐσκλήκη	ἐσκλήκεις, ἐσκλήκης	ἐσκλήκει(ν)	ἐσκλήκετον	ἐσκληκέτην	ἐσκλήκεμεν	ἐσκλήκετε	ἐσκλήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

σκελετός (skeletós)

Related terms

σκληρός (sklērós, “hard”)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “σκέλλομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1345-6