σεπτός

Ancient Greek

Etymology

From σέβομαι (sébomai, “to be moved by respect for others”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix): literally “worthy of being respected”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sep.tós/ → /sepˈtos/ → /sepˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sep.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sepˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sepˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sepˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sepˈtos/

Adjective

σεπτός • (septós) m (feminine σεπτή, neuter σεπτόν); first/second declension

1. (Koine, Byzantine) august

   Synonym: σεμνός (semnós)

Inflection

First and second declension of σεπτός; σεπτή; σεπτόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σεπτός septós	σεπτή septḗ	σεπτόν septón		σεπτώ septṓ	σεπτᾱ́ septā́	σεπτώ septṓ		σεπτοί septoí	σεπταί septaí	σεπτᾰ́ septắ
Genitive		σεπτοῦ septoû	σεπτῆς septês	σεπτοῦ septoû		σεπτοῖν septoîn	σεπταῖν septaîn	σεπτοῖν septoîn		σεπτῶν septôn	σεπτῶν septôn	σεπτῶν septôn
Dative		σεπτῷ septôi	σεπτῇ septêi	σεπτῷ septôi		σεπτοῖν septoîn	σεπταῖν septaîn	σεπτοῖν septoîn		σεπτοῖς septoîs	σεπταῖς septaîs	σεπτοῖς septoîs
Accusative		σεπτόν septón	σεπτήν septḗn	σεπτόν septón		σεπτώ septṓ	σεπτᾱ́ septā́	σεπτώ septṓ		σεπτούς septoús	σεπτᾱ́ς septā́s	σεπτᾰ́ septắ
Vocative		σεπτέ septé	σεπτή septḗ	σεπτόν septón		σεπτώ septṓ	σεπτᾱ́ septā́	σεπτώ septṓ		σεπτοί septoí	σεπταί septaí	σεπτᾰ́ septắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σεπτῶς septôs				σεπτότερος septóteros				σεπτότᾰτος septótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “σεπτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press