πόντῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pón.tɔːi̯/ → /ˈpon.to/ → /ˈpon.do/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pón.tɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpon.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpon.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpon.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpon.do/

Noun

πόντῳ • (póntōi)

1. dative singular of πόντος (póntos)