πόντου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pón.tuː/ → /ˈpon.tu/ → /ˈpon.du/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pón.tuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpon.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpon.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpon.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpon.du/

Noun

πόντου • (póntou)

1. genitive singular of πόντος (póntos)