πτόλεμος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ptó.le.mos/ → /ˈpto.le.mos/ → /ˈpto.le.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ptó.le.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpto.le.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpto.le.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpto.le.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpto.le.mos/

Noun

πτόλεμος • (ptólemos) m (genitive πτολέμου); second declension

1. Epic form of πόλεμος (pólemos)

Inflection

Second declension of πτόλεμος; πτολέμου (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	πτόλεμος ptólemos	πτολέμω ptolémō	πτόλεμοι ptólemoi
Genitive	πτολέμου / πτολεμοῖο / πτολέμοιο / πτολεμόο / πτολέμοο ptolémou / ptolemoîo / ptolémoio / ptolemóo / ptolémoo	πτολέμοιῐν ptolémoiin	πτολέμων ptolémōn
Dative	πτολέμῳ ptolémōi	πτολέμοιῐν ptolémoiin	πτολέμοισῐ / πτολέμοισῐν / πτολέμοις ptolémoisi(n) / ptolémois
Accusative	πτόλεμον ptólemon	πτολέμω ptolémō	πτολέμους ptolémous
Vocative	πτόλεμε ptóleme	πτολέμω ptolémō	πτόλεμοι ptólemoi
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

• “πτόλεμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πτόλεμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette