πτολέμοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pto.lé.moi̯.o/ → /ptoˈle.my.o/ → /ptoˈle.mi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pto.lé.moi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ptoˈle.my.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ptoˈle.mi.o/

Noun

πτολέμοιο • (ptolémoio)

1. (Epic) genitive singular of πτόλεμος (ptólemos)