πτερόω

Ancient Greek

FWOTD – 29 January 2025

Etymology

From πτερόν (pterón) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pte.ró.ɔː/ → /pteˈro.o/ → /pteˈro.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pte.ró.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pteˈro.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pteˈro.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pteˈro.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pteˈro.o/

Verb

πτερόω • (pteróō)

1. to feather, wing; furnish or depict with feathers, wings
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Frogs 1388:

     ὅτι εἰσέθηκε ποταμόν, ἐριοπωλικῶς ὑγρὸν ποιήσας τοὔπος ὥσπερ τἄρια, σὺ δ᾽ εἰσέθηκας τοὔπος ἐπτερωμένον.

     hóti eiséthēke potamón, eriopōlikôs hugròn poiḗsas toúpos hṓsper tária, sù d’ eiséthēkas toúpos epterōménon.

   1. (figurative) to spread oars like wings
      • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 1.46.11:

        ἀλλὰ καὶ βραχὺ προπλεύσας ἐπέστη πτερώσας τὴν ναῦν, ὡσανεὶ προκαλούμενος τοὺς πολεμίους.

        allà kaì brakhù propleúsas epéstē pterṓsas tḕn naûn, hōsaneì prokaloúmenos toùs polemíous.

2. (figurative) to excite
   • 170 CE – 250 CE, Philostratus, Vita Apolloni 1.7:

     προελθὼν δὲ ἐς ἔτος δέκατον καὶ ἕκτον ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τοῦ Πυθαγόρου βίον, πτερωθεὶς ἐπ᾽ αὐτὸν ὑπό τινος κρείττονος

     proelthṑn dè es étos dékaton kaì hékton hṓrmēsen epì tòn toû Puthagórou bíon, pterōtheìs ep’ autòn hupó tinos kreíttonos

Conjugation

   Present: πτερῶ, πτεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτερῶ	πτεροῖς	πτεροῖ	πτεροῦτον	πτεροῦτον	πτεροῦμεν	πτεροῦτε	πτεροῦσῐ(ν)
	subjunctive	πτερῶ	πτεροῖς	πτεροῖ	πτερῶτον	πτερῶτον	πτερῶμεν	πτερῶτε	πτερῶσῐ(ν)
	optative	πτεροίην, πτεροῖμῐ	πτεροίης, πτεροῖς	πτεροίη, πτεροῖ	πτεροῖτον, πτεροίητον	πτεροίτην, πτεροιήτην	πτεροῖμεν, πτεροίημεν	πτεροῖτε, πτεροίητε	πτεροῖεν, πτεροίησᾰν
	imperative		πτέρου	πτερούτω	πτεροῦτον	πτερούτων		πτεροῦτε	πτερούντων
middle/ passive	indicative	πτεροῦμαι	πτεροῖ	πτεροῦται	πτεροῦσθον	πτεροῦσθον	πτερούμεθᾰ	πτεροῦσθε	πτεροῦνται
	subjunctive	πτερῶμαι	πτεροῖ	πτερῶται	πτερῶσθον	πτερῶσθον	πτερώμεθᾰ	πτερῶσθε	πτερῶνται
	optative	πτεροίμην	πτεροῖο	πτεροῖτο	πτεροῖσθον	πτεροίσθην	πτεροίμεθᾰ	πτεροῖσθε	πτεροῖντο
	imperative		πτεροῦ	πτερούσθω	πτεροῦσθον	πτερούσθων		πτεροῦσθε	πτερούσθων
		active				middle/passive
infinitive		πτεροῦν				πτεροῦσθαι
participle	m	πτερῶν				πτερούμενος
	f	πτεροῦσᾰ				πτερουμένη
	n	πτεροῦν				πτερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπτέρουν, ἐπτερούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπτέρουν	ἐπτέρους	ἐπτέρου	ἐπτεροῦτον	ἐπτερούτην	ἐπτεροῦμεν	ἐπτεροῦτε	ἐπτέρουν
middle/ passive	indicative	ἐπτερούμην	ἐπτεροῦ	ἐπτεροῦτο	ἐπτεροῦσθον	ἐπτερούσθην	ἐπτερούμεθᾰ	ἐπτεροῦσθε	ἐπτεροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πτερώσω, πτερώσομαι, πτερωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτερώσω	πτερώσεις	πτερώσει	πτερώσετον	πτερώσετον	πτερώσομεν	πτερώσετε	πτερώσουσῐ(ν)
	optative	πτερώσοιμῐ	πτερώσοις	πτερώσοι	πτερώσοιτον	πτερωσοίτην	πτερώσοιμεν	πτερώσοιτε	πτερώσοιεν
middle	indicative	πτερώσομαι	πτερώσῃ, πτερώσει	πτερώσεται	πτερώσεσθον	πτερώσεσθον	πτερωσόμεθᾰ	πτερώσεσθε	πτερώσονται
	optative	πτερωσοίμην	πτερώσοιο	πτερώσοιτο	πτερώσοισθον	πτερωσοίσθην	πτερωσοίμεθᾰ	πτερώσοισθε	πτερώσοιντο
passive	indicative	πτερωθήσομαι	πτερωθήσῃ	πτερωθήσεται	πτερωθήσεσθον	πτερωθήσεσθον	πτερωθησόμεθᾰ	πτερωθήσεσθε	πτερωθήσονται
	optative	πτερωθησοίμην	πτερωθήσοιο	πτερωθήσοιτο	πτερωθήσοισθον	πτερωθησοίσθην	πτερωθησοίμεθᾰ	πτερωθήσοισθε	πτερωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πτερώσειν			πτερώσεσθαι		πτερωθήσεσθαι
participle	m	πτερώσων			πτερωσόμενος		πτερωθησόμενος
	f	πτερώσουσᾰ			πτερωσομένη		πτερωθησομένη
	n	πτερῶσον			πτερωσόμενον		πτερωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπτέρωσᾰ, ἐπτερωσᾰ́μην, ἐπτερώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπτέρωσᾰ	ἐπτέρωσᾰς	ἐπτέρωσε(ν)	ἐπτερώσᾰτον	ἐπτερωσᾰ́την	ἐπτερώσᾰμεν	ἐπτερώσᾰτε	ἐπτέρωσᾰν
	subjunctive	πτερώσω	πτερώσῃς	πτερώσῃ	πτερώσητον	πτερώσητον	πτερώσωμεν	πτερώσητε	πτερώσωσῐ(ν)
	optative	πτερώσαιμῐ	πτερώσειᾰς, πτερώσαις	πτερώσειε(ν), πτερώσαι	πτερώσαιτον	πτερωσαίτην	πτερώσαιμεν	πτερώσαιτε	πτερώσειᾰν, πτερώσαιεν
	imperative		πτέρωσον	πτερωσᾰ́τω	πτερώσᾰτον	πτερωσᾰ́των		πτερώσᾰτε	πτερωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπτερωσᾰ́μην	ἐπτερώσω	ἐπτερώσᾰτο	ἐπτερώσᾰσθον	ἐπτερωσᾰ́σθην	ἐπτερωσᾰ́μεθᾰ	ἐπτερώσᾰσθε	ἐπτερώσᾰντο
	subjunctive	πτερώσωμαι	πτερώσῃ	πτερώσηται	πτερώσησθον	πτερώσησθον	πτερωσώμεθᾰ	πτερώσησθε	πτερώσωνται
	optative	πτερωσαίμην	πτερώσαιο	πτερώσαιτο	πτερώσαισθον	πτερωσαίσθην	πτερωσαίμεθᾰ	πτερώσαισθε	πτερώσαιντο
	imperative		πτέρωσαι	πτερωσᾰ́σθω	πτερώσᾰσθον	πτερωσᾰ́σθων		πτερώσᾰσθε	πτερωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπτερώθην	ἐπτερώθης	ἐπτερώθη	ἐπτερώθητον	ἐπτερωθήτην	ἐπτερώθημεν	ἐπτερώθητε	ἐπτερώθησᾰν
	subjunctive	πτερωθῶ	πτερωθῇς	πτερωθῇ	πτερωθῆτον	πτερωθῆτον	πτερωθῶμεν	πτερωθῆτε	πτερωθῶσῐ(ν)
	optative	πτερωθείην	πτερωθείης	πτερωθείη	πτερωθεῖτον, πτερωθείητον	πτερωθείτην, πτερωθειήτην	πτερωθεῖμεν, πτερωθείημεν	πτερωθεῖτε, πτερωθείητε	πτερωθεῖεν, πτερωθείησᾰν
	imperative		πτερώθητῐ	πτερωθήτω	πτερώθητον	πτερωθήτων		πτερώθητε	πτερωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πτερῶσαι			πτερώσᾰσθαι		πτερωθῆναι
participle	m	πτερώσᾱς			πτερωσᾰ́μενος		πτερωθείς
	f	πτερώσᾱσᾰ			πτερωσᾰμένη		πτερωθεῖσᾰ
	n	πτερῶσᾰν			πτερωσᾰ́μενον		πτερωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπτέρωκᾰ, ἐπτέρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπτέρωκᾰ	ἐπτέρωκᾰς	ἐπτέρωκε(ν)	ἐπτερώκᾰτον	ἐπτερώκᾰτον	ἐπτερώκᾰμεν	ἐπτερώκᾰτε	ἐπτερώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπτερώκω	ἐπτερώκῃς	ἐπτερώκῃ	ἐπτερώκητον	ἐπτερώκητον	ἐπτερώκωμεν	ἐπτερώκητε	ἐπτερώκωσῐ(ν)
	optative	ἐπτερώκοιμῐ, ἐπτερωκοίην	ἐπτερώκοις, ἐπτερωκοίης	ἐπτερώκοι, ἐπτερωκοίη	ἐπτερώκοιτον	ἐπτερωκοίτην	ἐπτερώκοιμεν	ἐπτερώκοιτε	ἐπτερώκοιεν
	imperative		ἐπτέρωκε	ἐπτερωκέτω	ἐπτερώκετον	ἐπτερωκέτων		ἐπτερώκετε	ἐπτερωκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπτέρωμαι	ἐπτέρωσαι	ἐπτέρωται	ἐπτέρωσθον	ἐπτέρωσθον	ἐπτερώμεθᾰ	ἐπτέρωσθε	ἐπτέρωνται
	subjunctive	ἐπτερωμένος ὦ	ἐπτερωμένος ᾖς	ἐπτερωμένος ᾖ	ἐπτερωμένω ἦτον	ἐπτερωμένω ἦτον	ἐπτερωμένοι ὦμεν	ἐπτερωμένοι ἦτε	ἐπτερωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπτερωμένος εἴην	ἐπτερωμένος εἴης	ἐπτερωμένος εἴη	ἐπτερωμένω εἴητον/εἶτον	ἐπτερωμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπτερωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπτερωμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπτερωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπτέρωσο	ἐπτερώσθω	ἐπτέρωσθον	ἐπτερώσθων		ἐπτέρωσθε	ἐπτερώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπτερωκέναι				ἐπτερῶσθαι
participle	m	ἐπτερωκώς				ἐπτερωμένος
	f	ἐπτερωκυῖᾰ				ἐπτερωμένη
	n	ἐπτερωκός				ἐπτερωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπτερώκειν, ἐπτερώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπτερώκειν, ἐπτερώκη	ἐπτερώκεις, ἐπτερώκης	ἐπτερώκει(ν)	ἐπτερώκετον	ἐπτερωκέτην	ἐπτερώκεμεν	ἐπτερώκετε	ἐπτερώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπτερώμην	ἐπτέρωσο	ἐπτέρωτο	ἐπτέρωσθον	ἐπτερώσθην	ἐπτερώμεθᾰ	ἐπτέρωσθε	ἐπτέρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: πτέρουν, πτερούμην (Homeric, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πτέρουν	πτέρους	πτέρου	πτεροῦτον	πτερούτην	πτεροῦμεν	πτεροῦτε	πτέρουν
middle/ passive	indicative	πτερούμην	πτεροῦ	πτεροῦτο	πτεροῦσθον	πτερούσθην	πτερούμεθᾰ	πτεροῦσθε	πτεροῦντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἄπτερος (ápteros)
• δῐ́πτερος (dĭ́pteros)
• κολεόπτερος (koleópteros)
• κῠᾰνόπτερος (kŭănópteros)
• λευκόπτερος (leukópteros)
• μελᾰνόπτερος (melănópteros)
• ποικῐλόπτερος (poikĭlópteros)
• πτέρῐνος (ptérĭnos)
• πτερόεις (pteróeis)
• ὑμενόπτερος (humenópteros)

References

• “πτερόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πτερόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πτερόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
• “πτερόω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011