προϊάπτω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-, “forth”) +‎ ἰᾰ́πτω (iáptō, “send, throw”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.i.áp.tɔː/ → /pro.iˈap.to/ → /pro.iˈap.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.i.áp.tɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.iˈap.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.iˈap.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.iˈap.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.iˈap.to/

Verb

προϊᾰ́πτω • (proïáptō)

1. (Epic) to send forth, hurl away
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.3:

     πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν

     pollàs d’ iphthímous psukhàs Áïdi proḯapsen

     and sent forth to Hades many valiant souls of heroes

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.190:

     καί μιν ἔγωγ’ ἐφάμην Ἀϊδωνῆϊ προϊάψειν

     kaí min égōg’ ephámēn Aïdōnêï proïápsein

     and I deemed that I should sent him forth to Aïdoneus

   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 6.487:

     οὐ γάρ τίς μ’ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει

     ou gár tís m’ hupèr aîsan anḕr Áïdi proïápsei

     no man beyond my fate shall send me forth to Hades

   • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 322:

     οἰκτρὸν γὰρ πόλιν ὧδ᾽ ὠγυγίαν
     Ἀίδᾳ προϊάψαι, δορὸς ἄγραν
     δουλίαν ψαφαρᾷ σποδῷ

     It is a great cause for grief to hurl forth a primeval city to Hades in this way, quarry and slave of the spear

Inflection

   Present: προϊᾰ́πτω, προϊᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προϊᾰ́πτω	προϊᾰ́πτεις	προϊᾰ́πτει	προϊᾰ́πτετον	προϊᾰ́πτετον	προϊᾰ́πτομεν	προϊᾰ́πτετε	προϊᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	προϊᾰ́πτω	προϊᾰ́πτῃς	προϊᾰ́πτῃ	προϊᾰ́πτητον	προϊᾰ́πτητον	προϊᾰ́πτωμεν	προϊᾰ́πτητε	προϊᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	προϊᾰ́πτοιμῐ	προϊᾰ́πτοις	προϊᾰ́πτοι	προϊᾰ́πτοιτον	προϊᾰπτοίτην	προϊᾰ́πτοιμεν	προϊᾰ́πτοιτε	προϊᾰ́πτοιεν
	imperative		προΐᾰπτε	προϊᾰπτέτω	προϊᾰ́πτετον	προϊᾰπτέτων		προϊᾰ́πτετε	προϊᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	προϊᾰ́πτομαι	προϊᾰ́πτῃ, προϊᾰ́πτει	προϊᾰ́πτεται	προϊᾰ́πτεσθον	προϊᾰ́πτεσθον	προϊᾰπτόμεθᾰ	προϊᾰ́πτεσθε	προϊᾰ́πτονται
	subjunctive	προϊᾰ́πτωμαι	προϊᾰ́πτῃ	προϊᾰ́πτηται	προϊᾰ́πτησθον	προϊᾰ́πτησθον	προϊᾰπτώμεθᾰ	προϊᾰ́πτησθε	προϊᾰ́πτωνται
	optative	προϊᾰπτοίμην	προϊᾰ́πτοιο	προϊᾰ́πτοιτο	προϊᾰ́πτοισθον	προϊᾰπτοίσθην	προϊᾰπτοίμεθᾰ	προϊᾰ́πτοισθε	προϊᾰ́πτοιντο
	imperative		προϊᾰ́πτου	προϊᾰπτέσθω	προϊᾰ́πτεσθον	προϊᾰπτέσθων		προϊᾰ́πτεσθε	προϊᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προϊᾰ́πτειν				προϊᾰ́πτεσθαι
participle	m	προϊᾰ́πτων				προϊᾰπτόμενος
	f	προϊᾰ́πτουσᾰ				προϊᾰπτομένη
	n	προϊᾰ́πτον				προϊᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προΐᾰπτον, προϊᾰπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προΐᾰπτον	προΐᾰπτες	προΐᾰπτε(ν)	προϊᾰ́πτετον	προϊᾰπτέτην	προϊᾰ́πτομεν	προϊᾰ́πτετε	προΐᾰπτον
middle/ passive	indicative	προϊᾰπτόμην	προϊᾰ́πτου	προϊᾰ́πτετο	προϊᾰ́πτεσθον	προϊᾰπτέσθην	προϊᾰπτόμεθᾰ	προϊᾰ́πτεσθε	προϊᾰ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προϊᾰ́ψω, προϊᾰ́ψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προϊᾰ́ψω	προϊᾰ́ψεις	προϊᾰ́ψει	προϊᾰ́ψετον	προϊᾰ́ψετον	προϊᾰ́ψομεν	προϊᾰ́ψετε	προϊᾰ́ψουσῐ(ν)
	optative	προϊᾰ́ψοιμῐ	προϊᾰ́ψοις	προϊᾰ́ψοι	προϊᾰ́ψοιτον	προϊᾰψοίτην	προϊᾰ́ψοιμεν	προϊᾰ́ψοιτε	προϊᾰ́ψοιεν
middle	indicative	προϊᾰ́ψομαι	προϊᾰ́ψῃ, προϊᾰ́ψει	προϊᾰ́ψεται	προϊᾰ́ψεσθον	προϊᾰ́ψεσθον	προϊᾰψόμεθᾰ	προϊᾰ́ψεσθε	προϊᾰ́ψονται
	optative	προϊᾰψοίμην	προϊᾰ́ψοιο	προϊᾰ́ψοιτο	προϊᾰ́ψοισθον	προϊᾰψοίσθην	προϊᾰψοίμεθᾰ	προϊᾰ́ψοισθε	προϊᾰ́ψοιντο
		active			middle
infinitive		προϊᾰ́ψειν			προϊᾰ́ψεσθαι
participle	m	προϊᾰ́ψων			προϊᾰψόμενος
	f	προϊᾰ́ψουσᾰ			προϊᾰψομένη
	n	προϊᾰ́ψον			προϊᾰψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προΐᾰψᾰ, προϊᾰψᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προΐᾰψᾰ	προΐᾰψᾰς	προΐᾰψε(ν)	προϊᾰ́ψᾰτον	προϊᾰψᾰ́την	προϊᾰ́ψᾰμεν	προϊᾰ́ψᾰτε	προΐᾰψᾰν
	subjunctive	προϊᾰ́φθω	προϊᾰ́φθῃς	προϊᾰ́φθῃ	προϊᾰ́φθητον	προϊᾰ́φθητον	προϊᾰ́φθωμεν	προϊᾰ́φθητε	προϊᾰ́φθωσῐ(ν)
	optative	προϊᾰ́φθαιμῐ	προϊᾰ́φθειᾰς, προϊᾰ́φθαις	προϊᾰ́φθειε(ν), προϊᾰ́φθαι	προϊᾰ́φθαιτον	προϊᾰφθαίτην	προϊᾰ́φθαιμεν	προϊᾰ́φθαιτε	προϊᾰ́φθειᾰν, προϊᾰ́φθαιεν
	imperative		προΐᾰφθον	προϊᾰφθᾰ́τω	προϊᾰ́φθᾰτον	προϊᾰφθᾰ́των		προϊᾰ́φθᾰτε	προϊᾰφθᾰ́ντων
middle	indicative	προϊᾰψᾰ́μην	προϊᾰ́ψω	προϊᾰ́ψᾰτο	προϊᾰ́ψᾰσθον	προϊᾰψᾰ́σθην	προϊᾰψᾰ́μεθᾰ	προϊᾰ́ψᾰσθε	προϊᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	προϊᾰ́φθωμαι	προϊᾰ́φθῃ	προϊᾰ́φθηται	προϊᾰ́φθησθον	προϊᾰ́φθησθον	προϊᾰφθώμεθᾰ	προϊᾰ́φθησθε	προϊᾰ́φθωνται
	optative	προϊᾰφθαίμην	προϊᾰ́φθαιο	προϊᾰ́φθαιτο	προϊᾰ́φθαισθον	προϊᾰφθαίσθην	προϊᾰφθαίμεθᾰ	προϊᾰ́φθαισθε	προϊᾰ́φθαιντο
	imperative		προΐᾰφθαι	προϊᾰφθᾰ́σθω	προϊᾰ́φθᾰσθον	προϊᾰφθᾰ́σθων		προϊᾰ́φθᾰσθε	προϊᾰφθᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		προϊᾰ́φθαι			προϊᾰ́φθᾰσθαι
participle	m	προϊᾰ́φθᾱς			προϊᾰφθᾰ́μενος
	f	προϊᾰ́φθᾱσᾰ			προϊᾰφθᾰμένη
	n	προϊᾰ́φθᾰν			προϊᾰφθᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “προϊάπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• προϊάπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette