προσπαρακαλέσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pros.pa.ra.ka.lé.saːs/ → /pros.pa.ra.kaˈle.sas/ → /pros.pa.ra.kaˈle.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.pa.ra.ka.lé.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pros.pa.ra.kaˈle.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pros.pa.ra.kaˈle.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pros.pa.ra.kaˈle.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pros.pa.ra.kaˈle.sas/

Participle

προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱς • (prosparakalésās) m (feminine προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσᾰ, neuter προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of προσπαρακαλέω (prosparakaléō)

Declension

First and third declension of προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱς; προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσᾰ; προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱς prosparakalésās	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσᾰ prosparakalésāsa	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰν prosparakalésan		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σᾱ prosparakalesā́sā	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντες prosparakalésantes	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσαι prosparakalésāsai	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντᾰ prosparakalésanta
Genitive		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντος prosparakalésantos	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σης prosparakalesā́sēs	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντος prosparakalésantos		προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντοιν prosparakalesántoin	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σαιν prosparakalesā́sain	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντοιν prosparakalesántoin		προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντων prosparakalesántōn	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱσῶν prosparakalesāsôn	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντων prosparakalesántōn
Dative		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντῐ prosparakalésanti	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σῃ prosparakalesā́sēi	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντῐ prosparakalésanti		προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντοιν prosparakalesántoin	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σαιν prosparakalesā́sain	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντοιν prosparakalesántoin		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσῐ / προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσῐν prosparakalésāsi(n)	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σαις prosparakalesā́sais	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσῐ / προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσῐν prosparakalésāsi(n)
Accusative		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντᾰ prosparakalésanta	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσᾰν prosparakalésāsan	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰν prosparakalésan		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σᾱ prosparakalesā́sā	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντᾰς prosparakalésantas	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σᾱς prosparakalesā́sās	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντᾰ prosparakalésanta
Vocative		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱς prosparakalésās	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσᾰ prosparakalésāsa	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰν prosparakalésan		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante	προσπᾰρᾰκᾰλεσᾱ́σᾱ prosparakalesā́sā	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντε prosparakalésante		προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντες prosparakalésantes	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾱσαι prosparakalésāsai	προσπᾰρᾰκᾰλέσᾰντᾰ prosparakalésanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		προσπᾰρᾰκᾰλεσᾰ́ντως prosparakalesántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.