προσήκω
Appearance
Ancient Greek
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From προσ- (pros-) + ἥκω (hḗkō).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /pro.sɛ̌ː.kɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /proˈse̝.ko/
- (4th CE Koine) IPA(key): /proˈsi.ko/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /proˈsi.ko/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /proˈsi.ko/
Verb
[edit]προσήκω • (prosḗkō)
- to have arrived at a place, have come, be near at hand, be present
- to belong to [with dative]
- (also impersonal) to concern [with dative]
- to be related [with dative]
- (impersonal) to be fitting, to suit [with dative or accusative]
Inflection
[edit] Present: προσήκω, προσήκομαι
Imperfect: προσῆκον, προσηκόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | προσῆκον | προσῆκες | προσῆκε(ν) | προσήκετον | προσηκέτην | προσήκομεν | προσήκετε | προσῆκον | ||||
middle/ passive |
indicative | προσηκόμην | προσήκου | προσήκετο | προσήκεσθον | προσηκέσθην | προσηκόμεθᾰ | προσήκεσθε | προσήκοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Future: προσήξω, προσήξομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | προσήξω | προσήξεις | προσήξει | προσήξετον | προσήξετον | προσήξομεν | προσήξετε | προσήξουσῐ(ν) | ||||
optative | προσήξοιμῐ | προσήξοις | προσήξοι | προσήξοιτον | προσηξοίτην | προσήξοιμεν | προσήξοιτε | προσήξοιεν | |||||
middle | indicative | προσήξομαι | προσήξῃ, προσήξει |
προσήξεται | προσήξεσθον | προσήξεσθον | προσηξόμεθᾰ | προσήξεσθε | προσήξονται | ||||
optative | προσηξοίμην | προσήξοιο | προσήξοιτο | προσήξοισθον | προσηξοίσθην | προσηξοίμεθᾰ | προσήξοισθε | προσήξοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | προσήξειν | προσήξεσθαι | |||||||||||
participle | m | προσήξων | προσηξόμενος | ||||||||||
f | προσήξουσᾰ | προσηξομένη | |||||||||||
n | προσῆξον | προσηξόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Aorist: προσῆξᾰ, προσηξᾰ́μην
Perfect: προσῆκᾰ
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | προσῆκᾰ | προσῆκᾰς | προσῆκε(ν) | προσήκᾰτον | προσήκᾰτον | προσήκᾰμεν | προσήκᾰτε | προσήκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | προσήκω | προσήκῃς | προσήκῃ | προσήκητον | προσήκητον | προσήκωμεν | προσήκητε | προσήκωσῐ(ν) | |||||
optative | προσήκοιμῐ, προσηκοίην |
προσήκοις, προσηκοίης |
προσήκοι, προσηκοίη |
προσήκοιτον | προσηκοίτην | προσήκοιμεν | προσήκοιτε | προσήκοιεν | |||||
imperative | προσῆκε | προσηκέτω | προσήκετον | προσηκέτων | προσήκετε | προσηκόντων | |||||||
active | |||||||||||||
infinitive | προσηκέναι | ||||||||||||
participle | m | προσηκώς | |||||||||||
f | προσηκυῖᾰ | ||||||||||||
n | προσηκός | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Pluperfect: προσήκειν
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | προσήκειν, προσήκη |
προσήκεις, προσήκης |
προσήκει(ν) | προσήκετον | προσηκέτην | προσήκεμεν | προσήκετε | προσήκεσᾰν | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Derived terms
[edit]- προσήκων (prosḗkōn)
Further reading
[edit]- προσήκω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “προσήκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- apply idem, page 36.
- arrive idem, page 41.
- become idem, page 68.
- befit idem, page 69.
- belong to idem, page 72.
- beseem idem, page 75.
- come idem, page 144.
- concern idem, page 155.
- connect idem, page 161.
- extend idem, page 296.
- pertain to idem, page 608.
- reach idem, page 675.
- related idem, page 689.
- suit idem, page 836.