προοφείλω

Ancient Greek

Alternative forms

• προὐφείλω (proupheílō) — Attic

Etymology

From προ- (pro-) +‎ ὀφείλω (opheílō)).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.o.pʰěː.lɔː/ → /pro.oˈɸi.lo/ → /pro.oˈfi.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.o.pʰěː.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.oˈpʰi.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.oˈɸi.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.oˈfi.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.oˈfi.lo/

Verb

προοφείλω • (proopheílō)

1. to owe beforehand, deserve
2. (passive voice) to be due beforehand

Inflection

   Present: προοφείλω, προοφείλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προοφείλω	προοφείλεις	προοφείλει	προοφείλετον	προοφείλετον	προοφείλομεν	προοφείλετε	προοφείλουσῐ(ν)
	subjunctive	προοφείλω	προοφείλῃς	προοφείλῃ	προοφείλητον	προοφείλητον	προοφείλωμεν	προοφείλητε	προοφείλωσῐ(ν)
	optative	προοφείλοιμῐ	προοφείλοις	προοφείλοι	προοφείλοιτον	προοφειλοίτην	προοφείλοιμεν	προοφείλοιτε	προοφείλοιεν
	imperative		προόφειλε	προοφειλέτω	προοφείλετον	προοφειλέτων		προοφείλετε	προοφειλόντων
middle/ passive	indicative	προοφείλομαι	προοφείλῃ, προοφείλει	προοφείλεται	προοφείλεσθον	προοφείλεσθον	προοφειλόμεθᾰ	προοφείλεσθε	προοφείλονται
	subjunctive	προοφείλωμαι	προοφείλῃ	προοφείληται	προοφείλησθον	προοφείλησθον	προοφειλώμεθᾰ	προοφείλησθε	προοφείλωνται
	optative	προοφειλοίμην	προοφείλοιο	προοφείλοιτο	προοφείλοισθον	προοφειλοίσθην	προοφειλοίμεθᾰ	προοφείλοισθε	προοφείλοιντο
	imperative		προοφείλου	προοφειλέσθω	προοφείλεσθον	προοφειλέσθων		προοφείλεσθε	προοφειλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προοφείλειν				προοφείλεσθαι
participle	m	προοφείλων				προοφειλόμενος
	f	προοφείλουσᾰ				προοφειλομένη
	n	προοφεῖλον				προοφειλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προώφειλον, προωφειλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προώφειλον	προώφειλες	προώφειλε(ν)	προωφείλετον	προωφειλέτην	προωφείλομεν	προωφείλετε	προώφειλον
middle/ passive	indicative	προωφειλόμην	προωφείλου	προωφείλετο	προωφείλεσθον	προωφειλέσθην	προωφειλόμεθᾰ	προωφείλεσθε	προωφείλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προοφειλήσω, προοφειλήσομαι, προοφειληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προοφειλήσω	προοφειλήσεις	προοφειλήσει	προοφειλήσετον	προοφειλήσετον	προοφειλήσομεν	προοφειλήσετε	προοφειλήσουσῐ(ν)
	optative	προοφειλήσοιμῐ	προοφειλήσοις	προοφειλήσοι	προοφειλήσοιτον	προοφειλησοίτην	προοφειλήσοιμεν	προοφειλήσοιτε	προοφειλήσοιεν
middle	indicative	προοφειλήσομαι	προοφειλήσῃ, προοφειλήσει	προοφειλήσεται	προοφειλήσεσθον	προοφειλήσεσθον	προοφειλησόμεθᾰ	προοφειλήσεσθε	προοφειλήσονται
	optative	προοφειλησοίμην	προοφειλήσοιο	προοφειλήσοιτο	προοφειλήσοισθον	προοφειλησοίσθην	προοφειλησοίμεθᾰ	προοφειλήσοισθε	προοφειλήσοιντο
passive	indicative	προοφειληθήσομαι	προοφειληθήσῃ	προοφειληθήσεται	προοφειληθήσεσθον	προοφειληθήσεσθον	προοφειληθησόμεθᾰ	προοφειληθήσεσθε	προοφειληθήσονται
	optative	προοφειληθησοίμην	προοφειληθήσοιο	προοφειληθήσοιτο	προοφειληθήσοισθον	προοφειληθησοίσθην	προοφειληθησοίμεθᾰ	προοφειληθήσοισθε	προοφειληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προοφειλήσειν			προοφειλήσεσθαι		προοφειληθήσεσθαι
participle	m	προοφειλήσων			προοφειλησόμενος		προοφειληθησόμενος
	f	προοφειλήσουσᾰ			προοφειλησομένη		προοφειληθησομένη
	n	προοφειλῆσον			προοφειλησόμενον		προοφειληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προωφείλησᾰ, προωφειλησᾰ́μην, προωφειλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προωφείλησᾰ	προωφείλησᾰς	προωφείλησε(ν)	προωφειλήσᾰτον	προωφειλησᾰ́την	προωφειλήσᾰμεν	προωφειλήσᾰτε	προωφείλησᾰν
	subjunctive	προοφειλήσω	προοφειλήσῃς	προοφειλήσῃ	προοφειλήσητον	προοφειλήσητον	προοφειλήσωμεν	προοφειλήσητε	προοφειλήσωσῐ(ν)
	optative	προοφειλήσαιμῐ	προοφειλήσειᾰς, προοφειλήσαις	προοφειλήσειε(ν), προοφειλήσαι	προοφειλήσαιτον	προοφειλησαίτην	προοφειλήσαιμεν	προοφειλήσαιτε	προοφειλήσειᾰν, προοφειλήσαιεν
	imperative		προοφείλησον	προοφειλησᾰ́τω	προοφειλήσᾰτον	προοφειλησᾰ́των		προοφειλήσᾰτε	προοφειλησᾰ́ντων
middle	indicative	προωφειλησᾰ́μην	προωφειλήσω	προωφειλήσᾰτο	προωφειλήσᾰσθον	προωφειλησᾰ́σθην	προωφειλησᾰ́μεθᾰ	προωφειλήσᾰσθε	προωφειλήσᾰντο
	subjunctive	προοφειλήσωμαι	προοφειλήσῃ	προοφειλήσηται	προοφειλήσησθον	προοφειλήσησθον	προοφειλησώμεθᾰ	προοφειλήσησθε	προοφειλήσωνται
	optative	προοφειλησαίμην	προοφειλήσαιο	προοφειλήσαιτο	προοφειλήσαισθον	προοφειλησαίσθην	προοφειλησαίμεθᾰ	προοφειλήσαισθε	προοφειλήσαιντο
	imperative		προοφείλησαι	προοφειλησᾰ́σθω	προοφειλήσᾰσθον	προοφειλησᾰ́σθων		προοφειλήσᾰσθε	προοφειλησᾰ́σθων
passive	indicative	προωφειλήθην	προωφειλήθης	προωφειλήθη	προωφειλήθητον	προωφειληθήτην	προωφειλήθημεν	προωφειλήθητε	προωφειλήθησᾰν
	subjunctive	προοφειληθῶ	προοφειληθῇς	προοφειληθῇ	προοφειληθῆτον	προοφειληθῆτον	προοφειληθῶμεν	προοφειληθῆτε	προοφειληθῶσῐ(ν)
	optative	προοφειληθείην	προοφειληθείης	προοφειληθείη	προοφειληθεῖτον, προοφειληθείητον	προοφειληθείτην, προοφειληθειήτην	προοφειληθεῖμεν, προοφειληθείημεν	προοφειληθεῖτε, προοφειληθείητε	προοφειληθεῖεν, προοφειληθείησᾰν
	imperative		προοφειλήθητῐ	προοφειληθήτω	προοφειλήθητον	προοφειληθήτων		προοφειλήθητε	προοφειληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προοφειλῆσαι			προοφειλήσᾰσθαι		προοφειληθῆναι
participle	m	προοφειλήσᾱς			προοφειλησᾰ́μενος		προοφειληθείς
	f	προοφειλήσᾱσᾰ			προοφειλησᾰμένη		προοφειληθεῖσᾰ
	n	προοφειλῆσᾰν			προοφειλησᾰ́μενον		προοφειληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προώφελον, προωφελόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προώφελον	προώφελες	προώφελε(ν)	προωφέλετον	προωφελέτην	προωφέλομεν	προωφέλετε	προώφελον
	subjunctive	προοφέλω	προοφέλῃς	προοφέλῃ	προοφέλητον	προοφέλητον	προοφέλωμεν	προοφέλητε	προοφέλωσῐ(ν)
	optative	προοφέλοιμῐ	προοφέλοις	προοφέλοι	προοφέλοιτον	προοφελοίτην	προοφέλοιμεν	προοφέλοιτε	προοφέλοιεν
	imperative		προόφελε	προοφελέτω	προοφέλετον	προοφελέτων		προοφέλετε	προοφελόντων
middle	indicative	προωφελόμην	προωφέλου	προωφέλετο	προωφέλεσθον	προωφελέσθην	προωφελόμεθᾰ	προωφέλεσθε	προωφέλοντο
	subjunctive	προοφέλωμαι	προοφέλῃ	προοφέληται	προοφέλησθον	προοφέλησθον	προοφελώμεθᾰ	προοφέλησθε	προοφέλωνται
	optative	προοφελοίμην	προοφέλοιο	προοφέλοιτο	προοφέλοισθον	προοφελοίσθην	προοφελοίμεθᾰ	προοφέλοισθε	προοφέλοιντο
	imperative		προοφελοῦ	προοφελέσθω	προοφέλεσθον	προοφελέσθων		προοφέλεσθε	προοφελέσθων
		active			middle
infinitive		προοφελεῖν			προοφελέσθαι
participle	m	προοφελών			προοφελόμενος
	f	προοφελοῦσᾰ			προοφελομένη
	n	προοφελόν			προοφελόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προωφείληκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προωφείληκᾰ	προωφείληκᾰς	προωφείληκε(ν)	προωφειλήκᾰτον	προωφειλήκᾰτον	προωφειλήκᾰμεν	προωφειλήκᾰτε	προωφειλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προωφειλήκω	προωφειλήκῃς	προωφειλήκῃ	προωφειλήκητον	προωφειλήκητον	προωφειλήκωμεν	προωφειλήκητε	προωφειλήκωσῐ(ν)
	optative	προωφειλήκοιμῐ, προωφειληκοίην	προωφειλήκοις, προωφειληκοίης	προωφειλήκοι, προωφειληκοίη	προωφειλήκοιτον	προωφειληκοίτην	προωφειλήκοιμεν	προωφειλήκοιτε	προωφειλήκοιεν
	imperative		προωφείληκε	προωφειληκέτω	προωφειλήκετον	προωφειληκέτων		προωφειλήκετε	προωφειληκόντων
		active
infinitive		προωφειληκέναι
participle	m	προωφειληκώς
	f	προωφειληκυῖᾰ
	n	προωφειληκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: προωφειλήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προωφειλήκειν, προωφειλήκη	προωφειλήκεις, προωφειλήκης	προωφειλήκει(ν)	προωφειλήκετον	προωφειληκέτην	προωφειλήκεμεν	προωφειλήκετε	προωφειλήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προοφείλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προοφείλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • owe idem, page 587.