πολεμόω

Ancient Greek

Etymology

From πόλεμος (pólemos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.le.mó.ɔː/ → /po.leˈmo.o/ → /po.leˈmo.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.le.mó.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.leˈmo.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.leˈmo.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.leˈmo.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.leˈmo.o/

Verb

πολεμόω • (polemóō)

1. to make hostile, make an enemy of
2. (passive voice) to become an enemy

Conjugation

   Present: πολεμῶ, πολεμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμῶ	πολεμοῖς	πολεμοῖ	πολεμοῦτον	πολεμοῦτον	πολεμοῦμεν	πολεμοῦτε	πολεμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πολεμῶ	πολεμοῖς	πολεμοῖ	πολεμῶτον	πολεμῶτον	πολεμῶμεν	πολεμῶτε	πολεμῶσῐ(ν)
	optative	πολεμοίην, πολεμοῖμῐ	πολεμοίης, πολεμοῖς	πολεμοίη, πολεμοῖ	πολεμοῖτον, πολεμοίητον	πολεμοίτην, πολεμοιήτην	πολεμοῖμεν, πολεμοίημεν	πολεμοῖτε, πολεμοίητε	πολεμοῖεν, πολεμοίησᾰν
	imperative		πολέμου	πολεμούτω	πολεμοῦτον	πολεμούτων		πολεμοῦτε	πολεμούντων
middle/ passive	indicative	πολεμοῦμαι	πολεμοῖ	πολεμοῦται	πολεμοῦσθον	πολεμοῦσθον	πολεμούμεθᾰ	πολεμοῦσθε	πολεμοῦνται
	subjunctive	πολεμῶμαι	πολεμοῖ	πολεμῶται	πολεμῶσθον	πολεμῶσθον	πολεμώμεθᾰ	πολεμῶσθε	πολεμῶνται
	optative	πολεμοίμην	πολεμοῖο	πολεμοῖτο	πολεμοῖσθον	πολεμοίσθην	πολεμοίμεθᾰ	πολεμοῖσθε	πολεμοῖντο
	imperative		πολεμοῦ	πολεμούσθω	πολεμοῦσθον	πολεμούσθων		πολεμοῦσθε	πολεμούσθων
		active				middle/passive
infinitive		πολεμοῦν				πολεμοῦσθαι
participle	m	πολεμῶν				πολεμούμενος
	f	πολεμοῦσᾰ				πολεμουμένη
	n	πολεμοῦν				πολεμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπολέμουν, ἐπολεμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπολέμουν	ἐπολέμους	ἐπολέμου	ἐπολεμοῦτον	ἐπολεμούτην	ἐπολεμοῦμεν	ἐπολεμοῦτε	ἐπολέμουν
middle/ passive	indicative	ἐπολεμούμην	ἐπολεμοῦ	ἐπολεμοῦτο	ἐπολεμοῦσθον	ἐπολεμούσθην	ἐπολεμούμεθᾰ	ἐπολεμοῦσθε	ἐπολεμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πολεμώσω, πολεμώσομαι, πολεμωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πολεμώσω	πολεμώσεις	πολεμώσει	πολεμώσετον	πολεμώσετον	πολεμώσομεν	πολεμώσετε	πολεμώσουσῐ(ν)
	optative	πολεμώσοιμῐ	πολεμώσοις	πολεμώσοι	πολεμώσοιτον	πολεμωσοίτην	πολεμώσοιμεν	πολεμώσοιτε	πολεμώσοιεν
middle	indicative	πολεμώσομαι	πολεμώσῃ, πολεμώσει	πολεμώσεται	πολεμώσεσθον	πολεμώσεσθον	πολεμωσόμεθᾰ	πολεμώσεσθε	πολεμώσονται
	optative	πολεμωσοίμην	πολεμώσοιο	πολεμώσοιτο	πολεμώσοισθον	πολεμωσοίσθην	πολεμωσοίμεθᾰ	πολεμώσοισθε	πολεμώσοιντο
passive	indicative	πολεμωθήσομαι	πολεμωθήσῃ	πολεμωθήσεται	πολεμωθήσεσθον	πολεμωθήσεσθον	πολεμωθησόμεθᾰ	πολεμωθήσεσθε	πολεμωθήσονται
	optative	πολεμωθησοίμην	πολεμωθήσοιο	πολεμωθήσοιτο	πολεμωθήσοισθον	πολεμωθησοίσθην	πολεμωθησοίμεθᾰ	πολεμωθήσοισθε	πολεμωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πολεμώσειν			πολεμώσεσθαι		πολεμωθήσεσθαι
participle	m	πολεμώσων			πολεμωσόμενος		πολεμωθησόμενος
	f	πολεμώσουσᾰ			πολεμωσομένη		πολεμωθησομένη
	n	πολεμῶσον			πολεμωσόμενον		πολεμωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπολέμωσᾰ, ἐπολεμωσᾰ́μην, ἐπολεμώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπολέμωσᾰ	ἐπολέμωσᾰς	ἐπολέμωσε(ν)	ἐπολεμώσᾰτον	ἐπολεμωσᾰ́την	ἐπολεμώσᾰμεν	ἐπολεμώσᾰτε	ἐπολέμωσᾰν
	subjunctive	πολεμώσω	πολεμώσῃς	πολεμώσῃ	πολεμώσητον	πολεμώσητον	πολεμώσωμεν	πολεμώσητε	πολεμώσωσῐ(ν)
	optative	πολεμώσαιμῐ	πολεμώσειᾰς, πολεμώσαις	πολεμώσειε(ν), πολεμώσαι	πολεμώσαιτον	πολεμωσαίτην	πολεμώσαιμεν	πολεμώσαιτε	πολεμώσειᾰν, πολεμώσαιεν
	imperative		πολέμωσον	πολεμωσᾰ́τω	πολεμώσᾰτον	πολεμωσᾰ́των		πολεμώσᾰτε	πολεμωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπολεμωσᾰ́μην	ἐπολεμώσω	ἐπολεμώσᾰτο	ἐπολεμώσᾰσθον	ἐπολεμωσᾰ́σθην	ἐπολεμωσᾰ́μεθᾰ	ἐπολεμώσᾰσθε	ἐπολεμώσᾰντο
	subjunctive	πολεμώσωμαι	πολεμώσῃ	πολεμώσηται	πολεμώσησθον	πολεμώσησθον	πολεμωσώμεθᾰ	πολεμώσησθε	πολεμώσωνται
	optative	πολεμωσαίμην	πολεμώσαιο	πολεμώσαιτο	πολεμώσαισθον	πολεμωσαίσθην	πολεμωσαίμεθᾰ	πολεμώσαισθε	πολεμώσαιντο
	imperative		πολέμωσαι	πολεμωσᾰ́σθω	πολεμώσᾰσθον	πολεμωσᾰ́σθων		πολεμώσᾰσθε	πολεμωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπολεμώθην	ἐπολεμώθης	ἐπολεμώθη	ἐπολεμώθητον	ἐπολεμωθήτην	ἐπολεμώθημεν	ἐπολεμώθητε	ἐπολεμώθησᾰν
	subjunctive	πολεμωθῶ	πολεμωθῇς	πολεμωθῇ	πολεμωθῆτον	πολεμωθῆτον	πολεμωθῶμεν	πολεμωθῆτε	πολεμωθῶσῐ(ν)
	optative	πολεμωθείην	πολεμωθείης	πολεμωθείη	πολεμωθεῖτον, πολεμωθείητον	πολεμωθείτην, πολεμωθειήτην	πολεμωθεῖμεν, πολεμωθείημεν	πολεμωθεῖτε, πολεμωθείητε	πολεμωθεῖεν, πολεμωθείησᾰν
	imperative		πολεμώθητῐ	πολεμωθήτω	πολεμώθητον	πολεμωθήτων		πολεμώθητε	πολεμωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πολεμῶσαι			πολεμώσᾰσθαι		πολεμωθῆναι
participle	m	πολεμώσᾱς			πολεμωσᾰ́μενος		πολεμωθείς
	f	πολεμώσᾱσᾰ			πολεμωσᾰμένη		πολεμωθεῖσᾰ
	n	πολεμῶσᾰν			πολεμωσᾰ́μενον		πολεμωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπολέμωκᾰ, πεπολέμωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπολέμωκᾰ	πεπολέμωκᾰς	πεπολέμωκε(ν)	πεπολεμώκᾰτον	πεπολεμώκᾰτον	πεπολεμώκᾰμεν	πεπολεμώκᾰτε	πεπολεμώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπολεμώκω	πεπολεμώκῃς	πεπολεμώκῃ	πεπολεμώκητον	πεπολεμώκητον	πεπολεμώκωμεν	πεπολεμώκητε	πεπολεμώκωσῐ(ν)
	optative	πεπολεμώκοιμῐ, πεπολεμωκοίην	πεπολεμώκοις, πεπολεμωκοίης	πεπολεμώκοι, πεπολεμωκοίη	πεπολεμώκοιτον	πεπολεμωκοίτην	πεπολεμώκοιμεν	πεπολεμώκοιτε	πεπολεμώκοιεν
	imperative		πεπολέμωκε	πεπολεμωκέτω	πεπολεμώκετον	πεπολεμωκέτων		πεπολεμώκετε	πεπολεμωκόντων
middle/ passive	indicative	πεπολέμωμαι	πεπολέμωσαι	πεπολέμωται	πεπολέμωσθον	πεπολέμωσθον	πεπολεμώμεθᾰ	πεπολέμωσθε	πεπολέμωνται
	subjunctive	πεπολεμωμένος ὦ	πεπολεμωμένος ᾖς	πεπολεμωμένος ᾖ	πεπολεμωμένω ἦτον	πεπολεμωμένω ἦτον	πεπολεμωμένοι ὦμεν	πεπολεμωμένοι ἦτε	πεπολεμωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπολεμωμένος εἴην	πεπολεμωμένος εἴης	πεπολεμωμένος εἴη	πεπολεμωμένω εἴητον/εἶτον	πεπολεμωμένω εἰήτην/εἴτην	πεπολεμωμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπολεμωμένοι εἴητε/εἶτε	πεπολεμωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπολέμωσο	πεπολεμώσθω	πεπολέμωσθον	πεπολεμώσθων		πεπολέμωσθε	πεπολεμώσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπολεμωκέναι				πεπολεμῶσθαι
participle	m	πεπολεμωκώς				πεπολεμωμένος
	f	πεπολεμωκυῖᾰ				πεπολεμωμένη
	n	πεπολεμωκός				πεπολεμωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεπολεμώκειν, ἐπεπολεμώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπολεμώκειν, ἐπεπολεμώκη	ἐπεπολεμώκεις, ἐπεπολεμώκης	ἐπεπολεμώκει(ν)	ἐπεπολεμώκετον	ἐπεπολεμωκέτην	ἐπεπολεμώκεμεν	ἐπεπολεμώκετε	ἐπεπολεμώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπολεμώμην	ἐπεπολέμωσο	ἐπεπολέμωτο	ἐπεπολέμωσθον	ἐπεπολεμώσθην	ἐπεπολεμώμεθᾰ	ἐπεπολέμωσθε	ἐπεπολέμωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• πολεμόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πολεμόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • alienate idem, page 22.
  • estrange idem, page 284.