ποιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.ǔː.me.nos/ → /pyˈu.me.nos/ → /piˈu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.ǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈu.me.nos/

Participle

ποιούμενος • (poioúmenos) m (feminine ποιουμένη, neuter ποιούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ποιέω (poiéō)

Declension

First and second declension of ποιούμενος; ποιουμένη; ποιούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ποιούμενος poioúmenos	ποιουμένη poiouménē	ποιούμενον poioúmenon		ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō		ποιούμενοι poioúmenoi	ποιούμεναι poioúmenai	ποιούμενᾰ poioúmena
Genitive		ποιουμένου poiouménou	ποιουμένης poiouménēs	ποιουμένου poiouménou		ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμέναιν poiouménain	ποιουμένοιν poiouménoin		ποιουμένων poiouménōn	ποιουμένων poiouménōn	ποιουμένων poiouménōn
Dative		ποιουμένῳ poiouménōi	ποιουμένῃ poiouménēi	ποιουμένῳ poiouménōi		ποιουμένοιν poiouménoin	ποιουμέναιν poiouménain	ποιουμένοιν poiouménoin		ποιουμένοις poiouménois	ποιουμέναις poiouménais	ποιουμένοις poiouménois
Accusative		ποιούμενον poioúmenon	ποιουμένην poiouménēn	ποιούμενον poioúmenon		ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō		ποιουμένους poiouménous	ποιουμένᾱς poiouménās	ποιούμενᾰ poioúmena
Vocative		ποιούμενε poioúmene	ποιουμένη poiouménē	ποιούμενον poioúmenon		ποιουμένω poiouménō	ποιουμένᾱ poiouménā	ποιουμένω poiouménō		ποιούμενοι poioúmenoi	ποιούμεναι poioúmenai	ποιούμενᾰ poioúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ποιουμένως poiouménōs				ποιουμενώτερος poioumenṓteros				ποιουμενώτᾰτος poioumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.