πλεονάζω

Ancient Greek

Etymology

From πλέον (pléon, “too much”) +‎ -άζω (-ázō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ple.o.náz.dɔː/ → /ple.oˈna.zo/ → /ple.oˈna.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ple.o.náz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ple.oˈna.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ple.oˈna.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ple.oˈna.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ple.oˈna.zo/

Verb

πλεονάζω • (pleonázō)

1. to presume on
2. to be superfluous, more than enough
3. (of a writer) to be prolix or tedious

Conjugation

   Present: πλεονᾰ́ζω, πλεονᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλεονᾰ́ζω	πλεονᾰ́ζεις	πλεονᾰ́ζει	πλεονᾰ́ζετον	πλεονᾰ́ζετον	πλεονᾰ́ζομεν	πλεονᾰ́ζετε	πλεονᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	πλεονᾰ́ζω	πλεονᾰ́ζῃς	πλεονᾰ́ζῃ	πλεονᾰ́ζητον	πλεονᾰ́ζητον	πλεονᾰ́ζωμεν	πλεονᾰ́ζητε	πλεονᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	πλεονᾰ́ζοιμῐ	πλεονᾰ́ζοις	πλεονᾰ́ζοι	πλεονᾰ́ζοιτον	πλεονᾰζοίτην	πλεονᾰ́ζοιμεν	πλεονᾰ́ζοιτε	πλεονᾰ́ζοιεν
	imperative		πλεόνᾰζε	πλεονᾰζέτω	πλεονᾰ́ζετον	πλεονᾰζέτων		πλεονᾰ́ζετε	πλεονᾰζόντων
middle/ passive	indicative	πλεονᾰ́ζομαι	πλεονᾰ́ζῃ, πλεονᾰ́ζει	πλεονᾰ́ζεται	πλεονᾰ́ζεσθον	πλεονᾰ́ζεσθον	πλεονᾰζόμεθᾰ	πλεονᾰ́ζεσθε	πλεονᾰ́ζονται
	subjunctive	πλεονᾰ́ζωμαι	πλεονᾰ́ζῃ	πλεονᾰ́ζηται	πλεονᾰ́ζησθον	πλεονᾰ́ζησθον	πλεονᾰζώμεθᾰ	πλεονᾰ́ζησθε	πλεονᾰ́ζωνται
	optative	πλεονᾰζοίμην	πλεονᾰ́ζοιο	πλεονᾰ́ζοιτο	πλεονᾰ́ζοισθον	πλεονᾰζοίσθην	πλεονᾰζοίμεθᾰ	πλεονᾰ́ζοισθε	πλεονᾰ́ζοιντο
	imperative		πλεονᾰ́ζου	πλεονᾰζέσθω	πλεονᾰ́ζεσθον	πλεονᾰζέσθων		πλεονᾰ́ζεσθε	πλεονᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πλεονᾰ́ζειν				πλεονᾰ́ζεσθαι
participle	m	πλεονᾰ́ζων				πλεονᾰζόμενος
	f	πλεονᾰ́ζουσᾰ				πλεονᾰζομένη
	n	πλεονᾰ́ζον				πλεονᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπλεόνᾰζον, ἐπλεονᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπλεόνᾰζον	ἐπλεόνᾰζες	ἐπλεόνᾰζε(ν)	ἐπλεονᾰ́ζετον	ἐπλεονᾰζέτην	ἐπλεονᾰ́ζομεν	ἐπλεονᾰ́ζετε	ἐπλεόνᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐπλεονᾰζόμην	ἐπλεονᾰ́ζου	ἐπλεονᾰ́ζετο	ἐπλεονᾰ́ζεσθον	ἐπλεονᾰζέσθην	ἐπλεονᾰζόμεθᾰ	ἐπλεονᾰ́ζεσθε	ἐπλεονᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πλεονᾰ́σω, πλεονᾰ́σομαι, πλεονᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πλεονᾰ́σω	πλεονᾰ́σεις	πλεονᾰ́σει	πλεονᾰ́σετον	πλεονᾰ́σετον	πλεονᾰ́σομεν	πλεονᾰ́σετε	πλεονᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	πλεονᾰ́σοιμῐ	πλεονᾰ́σοις	πλεονᾰ́σοι	πλεονᾰ́σοιτον	πλεονᾰσοίτην	πλεονᾰ́σοιμεν	πλεονᾰ́σοιτε	πλεονᾰ́σοιεν
middle	indicative	πλεονᾰ́σομαι	πλεονᾰ́σῃ, πλεονᾰ́σει	πλεονᾰ́σεται	πλεονᾰ́σεσθον	πλεονᾰ́σεσθον	πλεονᾰσόμεθᾰ	πλεονᾰ́σεσθε	πλεονᾰ́σονται
	optative	πλεονᾰσοίμην	πλεονᾰ́σοιο	πλεονᾰ́σοιτο	πλεονᾰ́σοισθον	πλεονᾰσοίσθην	πλεονᾰσοίμεθᾰ	πλεονᾰ́σοισθε	πλεονᾰ́σοιντο
passive	indicative	πλεονᾰσθήσομαι	πλεονᾰσθήσῃ	πλεονᾰσθήσεται	πλεονᾰσθήσεσθον	πλεονᾰσθήσεσθον	πλεονᾰσθησόμεθᾰ	πλεονᾰσθήσεσθε	πλεονᾰσθήσονται
	optative	πλεονᾰσθησοίμην	πλεονᾰσθήσοιο	πλεονᾰσθήσοιτο	πλεονᾰσθήσοισθον	πλεονᾰσθησοίσθην	πλεονᾰσθησοίμεθᾰ	πλεονᾰσθήσοισθε	πλεονᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πλεονᾰ́σειν			πλεονᾰ́σεσθαι		πλεονᾰσθήσεσθαι
participle	m	πλεονᾰ́σων			πλεονᾰσόμενος		πλεονᾰσθησόμενος
	f	πλεονᾰ́σουσᾰ			πλεονᾰσομένη		πλεονᾰσθησομένη
	n	πλεονᾰ́σον			πλεονᾰσόμενον		πλεονᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπλεόνᾰσᾰ, ἐπλεονᾰσᾰ́μην, ἐπλεονᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπλεόνᾰσᾰ	ἐπλεόνᾰσᾰς	ἐπλεόνᾰσε(ν)	ἐπλεονᾰ́σᾰτον	ἐπλεονᾰσᾰ́την	ἐπλεονᾰ́σᾰμεν	ἐπλεονᾰ́σᾰτε	ἐπλεόνᾰσᾰν
	subjunctive	πλεονᾰ́σω	πλεονᾰ́σῃς	πλεονᾰ́σῃ	πλεονᾰ́σητον	πλεονᾰ́σητον	πλεονᾰ́σωμεν	πλεονᾰ́σητε	πλεονᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	πλεονᾰ́σαιμῐ	πλεονᾰ́σειᾰς, πλεονᾰ́σαις	πλεονᾰ́σειε(ν), πλεονᾰ́σαι	πλεονᾰ́σαιτον	πλεονᾰσαίτην	πλεονᾰ́σαιμεν	πλεονᾰ́σαιτε	πλεονᾰ́σειᾰν, πλεονᾰ́σαιεν
	imperative		πλεόνᾰσον	πλεονᾰσᾰ́τω	πλεονᾰ́σᾰτον	πλεονᾰσᾰ́των		πλεονᾰ́σᾰτε	πλεονᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπλεονᾰσᾰ́μην	ἐπλεονᾰ́σω	ἐπλεονᾰ́σᾰτο	ἐπλεονᾰ́σᾰσθον	ἐπλεονᾰσᾰ́σθην	ἐπλεονᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐπλεονᾰ́σᾰσθε	ἐπλεονᾰ́σᾰντο
	subjunctive	πλεονᾰ́σωμαι	πλεονᾰ́σῃ	πλεονᾰ́σηται	πλεονᾰ́σησθον	πλεονᾰ́σησθον	πλεονᾰσώμεθᾰ	πλεονᾰ́σησθε	πλεονᾰ́σωνται
	optative	πλεονᾰσαίμην	πλεονᾰ́σαιο	πλεονᾰ́σαιτο	πλεονᾰ́σαισθον	πλεονᾰσαίσθην	πλεονᾰσαίμεθᾰ	πλεονᾰ́σαισθε	πλεονᾰ́σαιντο
	imperative		πλεόνᾰσαι	πλεονᾰσᾰ́σθω	πλεονᾰ́σᾰσθον	πλεονᾰσᾰ́σθων		πλεονᾰ́σᾰσθε	πλεονᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπλεονᾰ́σθην	ἐπλεονᾰ́σθης	ἐπλεονᾰ́σθη	ἐπλεονᾰ́σθητον	ἐπλεονᾰσθήτην	ἐπλεονᾰ́σθημεν	ἐπλεονᾰ́σθητε	ἐπλεονᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	πλεονᾰσθῶ	πλεονᾰσθῇς	πλεονᾰσθῇ	πλεονᾰσθῆτον	πλεονᾰσθῆτον	πλεονᾰσθῶμεν	πλεονᾰσθῆτε	πλεονᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	πλεονᾰσθείην	πλεονᾰσθείης	πλεονᾰσθείη	πλεονᾰσθεῖτον, πλεονᾰσθείητον	πλεονᾰσθείτην, πλεονᾰσθειήτην	πλεονᾰσθεῖμεν, πλεονᾰσθείημεν	πλεονᾰσθεῖτε, πλεονᾰσθείητε	πλεονᾰσθεῖεν, πλεονᾰσθείησᾰν
	imperative		πλεονᾰ́σθητῐ	πλεονᾰσθήτω	πλεονᾰ́σθητον	πλεονᾰσθήτων		πλεονᾰ́σθητε	πλεονᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πλεονᾰ́σαι			πλεονᾰ́σᾰσθαι		πλεονᾰσθῆναι
participle	m	πλεονᾰ́σᾱς			πλεονᾰσᾰ́μενος		πλεονᾰσθείς
	f	πλεονᾰ́σᾱσᾰ			πλεονᾰσᾰμένη		πλεονᾰσθεῖσᾰ
	n	πλεονᾰ́σᾰν			πλεονᾰσᾰ́μενον		πλεονᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπλεόνᾰκᾰ, πεπλεόνᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπλεόνᾰκᾰ	πεπλεόνᾰκᾰς	πεπλεόνᾰκε(ν)	πεπλεονᾰ́κᾰτον	πεπλεονᾰ́κᾰτον	πεπλεονᾰ́κᾰμεν	πεπλεονᾰ́κᾰτε	πεπλεονᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλεονᾰ́κω	πεπλεονᾰ́κῃς	πεπλεονᾰ́κῃ	πεπλεονᾰ́κητον	πεπλεονᾰ́κητον	πεπλεονᾰ́κωμεν	πεπλεονᾰ́κητε	πεπλεονᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	πεπλεονᾰ́κοιμῐ, πεπλεονᾰκοίην	πεπλεονᾰ́κοις, πεπλεονᾰκοίης	πεπλεονᾰ́κοι, πεπλεονᾰκοίη	πεπλεονᾰ́κοιτον	πεπλεονᾰκοίτην	πεπλεονᾰ́κοιμεν	πεπλεονᾰ́κοιτε	πεπλεονᾰ́κοιεν
	imperative		πεπλεόνᾰκε	πεπλεονᾰκέτω	πεπλεονᾰ́κετον	πεπλεονᾰκέτων		πεπλεονᾰ́κετε	πεπλεονᾰκόντων
middle/ passive	indicative	πεπλεόνᾰσμαι	πεπλεόνᾰσαι	πεπλεόνᾰσται	πεπλεόνᾰσθον	πεπλεόνᾰσθον	πεπλεονᾰ́σμεθᾰ	πεπλεόνᾰσθε	πεπλεονᾰ́δᾰται
	subjunctive	πεπλεονᾰσμένος ὦ	πεπλεονᾰσμένος ᾖς	πεπλεονᾰσμένος ᾖ	πεπλεονᾰσμένω ἦτον	πεπλεονᾰσμένω ἦτον	πεπλεονᾰσμένοι ὦμεν	πεπλεονᾰσμένοι ἦτε	πεπλεονᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπλεονᾰσμένος εἴην	πεπλεονᾰσμένος εἴης	πεπλεονᾰσμένος εἴη	πεπλεονᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεπλεονᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεπλεονᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπλεονᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεπλεονᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπλεόνᾰσο	πεπλεονᾰ́σθω	πεπλεόνᾰσθον	πεπλεονᾰ́σθων		πεπλεόνᾰσθε	πεπλεονᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπλεονᾰκέναι				πεπλεονᾰ́σθαι
participle	m	πεπλεονᾰκώς				πεπλεονᾰσμένος
	f	πεπλεονᾰκυῖᾰ				πεπλεονᾰσμένη
	n	πεπλεονᾰκός				πεπλεονᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπλεονᾰ́κειν, ἐπλεονᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπλεονᾰ́κειν, ἐπλεονᾰ́κη	ἐπλεονᾰ́κεις, ἐπλεονᾰ́κης	ἐπλεονᾰ́κει(ν)	ἐπλεονᾰ́κετον	ἐπλεονᾰκέτην	ἐπλεονᾰ́κεμεν	ἐπλεονᾰ́κετε	ἐπλεονᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπλεονᾰ́σμην	ἐπλεόνᾰσο	ἐπλεόνᾰστο	ἐπλεόνᾰσθον	ἐπλεονᾰ́σθην	ἐπλεονᾰ́σμεθᾰ	ἐπλεόνᾰσθε	ἐπλεονᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “πλεονάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πλεονάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πλεονάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4121 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Verb

πλεονάζω • (pleonázo) (past πλεόνασα)

1. to be superfluous, more than enough
2. to be in the majority

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.