πιμπλέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *pleh₁- (“to fill”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pim.plé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pimˈple.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pimˈple.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pimˈple.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pimˈble.o/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ι by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

πιμπλέω • (pimpléō)

Ionic form of πίμπλημι (pímplēmi)

Conjugation

Present: πιμπλέω, πιμπλέομαι (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πιμπλέω	πιμπλεῖς	πιμπλεῖ	πιμπλεῖτον	πιμπλεῖτον	πιμπλέομεν	πιμπλεῖτε	πιμπλέουσῐ(ν)
	subjunctive	πιμπλέω	πιμπλῇς	πιμπλῇ	πιμπλῆτον	πιμπλῆτον	πιμπλέωμεν	πιμπλῆτε	πιμπλέωσῐ(ν)
	optative	πιμπλέοιμι	πιμπλέοις	πιμπλέοι	πιμπλέοιτον	πιμπλεοίτην	πιμπλέοιμεν	πιμπλέοιτε	πιμπλέοιεν
	imperative		πίμπλει	πιμπλείτω	πιμπλεῖτον	πιμπλείτων		πιμπλεῖτε	πιμπλεόντων
middle/ passive	indicative	πιμπλέομαι	πιμπλῇ	πιμπλεῖται	πιμπλεῖσθον	πιμπλεῖσθον	πιμπλεόμεθᾰ	πιμπλεῖσθε	πιμπλέονται
	subjunctive	πιμπλέωμαι	πιμπλῇ	πιμπλῆται	πιμπλῆσθον	πιμπλῆσθον	πιμπλεώμεθᾰ	πιμπλῆσθε	πιμπλέωνται
	optative	πιμπλεοίμην	πιμπλέοιο	πιμπλέοιτο	πιμπλέοισθον	πιμπλεοίσθην	πιμπλεοίμεθᾰ	πιμπλέοισθε	πιμπλέοιντο
	imperative		πιμπλέου	πιμπλείσθω	πιμπλεῖσθον	πιμπλείσθων		πιμπλεῖσθε	πιμπλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πιμπλεῖν				πιμπλεῖσθαι
participle	m	πιμπλέων				πιμπλεόμενος
	f	πιμπλέουσᾰ				πιμπλεομένη
	n	πιμπλέον				πιμπλεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπίμπλεον, ἐπιμπλεόμην (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπίμπλεον	ἐπίμπλεις	ἐπίμπλει	ἐπιμπλεῖτον	ἐπιμπλείτην	ἐπιμπλέομεν	ἐπιμπλεῖτε	ἐπίμπλεον
middle/ passive	indicative	ἐπιμπλεόμην	ἐπιμπλέου	ἐπιμπλεῖτο	ἐπιμπλεῖσθον	ἐπιμπλείσθην	ἐπιμπλεόμεθᾰ	ἐπιμπλεῖσθε	ἐπιμπλέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“πιμπλέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
πιμπλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“πιμπλέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011