περιστόμιον

Ancient Greek

Etymology

Declined forms of and neuter substantive from περῐστόμῐος (peristómios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ris.tó.mi.on/ → /pe.risˈto.mi.on/ → /pe.risˈto.mi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ris.tó.mi.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.risˈto.mi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.risˈto.mi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.risˈto.mi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.risˈto.mi.on/

Noun

περῐστόμῐον • (peristómion) n (genitive περῐστομῐ́ου); second declension

1. the mouth of a vessel
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 21.28.12:

     πίθου

     píthou

2. a mouth-band
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.456b:

     φορβειᾷ καὶ περιστομίοις

     phorbeiâi kaì peristomíois

3. the region of the epiglottis
   • 5th century CE, Hesychius Alexandreus, Συναγωγὴ Πασῶν Λέξεων κατὰ Στοιχεῖον
4. the collar of a garment
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Job 30.18:

     ἐν πολλῇ ἰσχύϊ ἐπελάβετό μου τῆς στολῆς, ὥσπερ τὸ περιστόμιον τοῦ χιτῶνός μου περιέσχε με.

     en pollêi iskhúï epelábetó mou tês stolês, hṓsper tò peristómion toû khitônós mou periéskhe me.

5. the edge of a ravine
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Ezekiel 39.11:

     καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ δώσω τῷ Γὼγ τόπον ὀνομαστόν, μνημεῖον ἐν Ἰσραήλ, τὸ πολυάνδριον τῶν ἐπελθόντων πρὸς τῇ θαλάσσῃ, καὶ περιοικοδομήσουσι τὸ περιστόμιον τῆς φάραγγος.

     kaì éstai en têi hēmérāi ekeínēi dṓsō tôi Gṑg tópon onomastón, mnēmeîon en Israḗl, tò poluándrion tôn epelthóntōn pròs têi thalássēi, kaì perioikodomḗsousi tò peristómion tês phárangos.

Declension

Second declension of τὸ περῐστόμῐον; τοῦ περῐστομῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ περῐστόμῐον tò peristómion	τὼ περῐστομῐ́ω tṑ peristomíō	τᾰ̀ περῐστόμῐᾰ tà peristómia
Genitive	τοῦ περῐστομῐ́ου toû peristomíou	τοῖν περῐστομῐ́οιν toîn peristomíoin	τῶν περῐστομῐ́ων tôn peristomíōn
Dative	τῷ περῐστομῐ́ῳ tôi peristomíōi	τοῖν περῐστομῐ́οιν toîn peristomíoin	τοῖς περῐστομῐ́οις toîs peristomíois
Accusative	τὸ περῐστόμῐον tò peristómion	τὼ περῐστομῐ́ω tṑ peristomíō	τᾰ̀ περῐστόμῐᾰ tà peristómia
Vocative	περῐστόμῐον peristómion	περῐστομῐ́ω peristomíō	περῐστόμῐᾰ peristómia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Adjective

περῐστόμῐον • (peristómion)

1. nominative neuter singular of περῐστόμῐος (peristómios)
2. accusative masculine singular of περῐστόμῐος (peristómios)
3. accusative feminine singular of περῐστόμῐος (peristómios)
4. accusative neuter singular of περῐστόμῐος (peristómios)
5. vocative neuter singular of περῐστόμῐος (peristómios)

Further reading

• “περιστόμιον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press