πελάτης
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek πελάτης (pelátēs, “one who comes near, serf, jobber”), derived from Ancient Greek πελάζω (pelázō, “to approach”); see there for more.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]πελάτης • (pelátis) m (plural πελάτες, feminine πελάτισσα)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πελάτης (pelátis) | πελάτες (pelátes) |
| genitive | πελάτη (peláti) | πελατών (pelatón) |
| accusative | πελάτη (peláti) | πελάτες (pelátes) |
| vocative | πελάτη (peláti) | πελάτες (pelátes) |
Related terms
[edit]- πελατεία f (pelateía, “clientele, patronage”)
References
[edit]- ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πέλας”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1165-6
Further reading
[edit]- πελάτης, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language