πατροκτονέω

Ancient Greek

Etymology

From πατροκτόνος (patroktónos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.trok.to.né.ɔː/ → /pa.trok.toˈne.o/ → /pa.trok.toˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.trok.to.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.trok.toˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.trok.toˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.trok.toˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.trok.toˈne.o/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel α by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

πατροκτονέω • (patroktonéō)

1. to murder one's father
   • 125 CE – 200 CE, Lucian, Tyrannicida 1:

     ὁ παῖς δὲ ὁ ἐκείνου τέθνηκεν μὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ, ὑπηρέτησε δέ μοι καὶ ἀποθανὼν πρὸς ἄλλον φόνον, ζῶν μὲν συναδικῶν τῷ πατρί, μετὰ θάνατον δὲ πατροκτονήσας, ὡς ἐδύνατο.

     ho paîs dè ho ekeínou téthnēken mèn hup’ emoû, hupērétēse dé moi kaì apothanṑn pròs állon phónon, zôn mèn sunadikôn tôi patrí, metà thánaton dè patroktonḗsas, hōs edúnato.

Conjugation

   Present: πατροκτονέω, πατροκτονέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πατροκτονέω	πατροκτονέεις	πατροκτονέει	πατροκτονέετον	πατροκτονέετον	πατροκτονέομεν	πατροκτονέετε	πατροκτονέουσῐ(ν)
	subjunctive	πατροκτονέω	πατροκτονέῃς	πατροκτονέῃ	πατροκτονέητον	πατροκτονέητον	πατροκτονέωμεν	πατροκτονέητε	πατροκτονέωσῐ(ν)
	optative	πατροκτονέοιμῐ	πατροκτονέοις	πατροκτονέοι	πατροκτονέοιτον	πατροκτονεοίτην	πατροκτονέοιμεν	πατροκτονέοιτε	πατροκτονέοιεν
	imperative		πατροκτόνεε	πατροκτονεέτω	πατροκτονέετον	πατροκτονεέτων		πατροκτονέετε	πατροκτονεόντων
middle/ passive	indicative	πατροκτονέομαι	πατροκτονέῃ, πατροκτονέει	πατροκτονέεται	πατροκτονέεσθον	πατροκτονέεσθον	πατροκτονεόμεθᾰ	πατροκτονέεσθε	πατροκτονέονται
	subjunctive	πατροκτονέωμαι	πατροκτονέῃ	πατροκτονέηται	πατροκτονέησθον	πατροκτονέησθον	πατροκτονεώμεθᾰ	πατροκτονέησθε	πατροκτονέωνται
	optative	πατροκτονεοίμην	πατροκτονέοιο	πατροκτονέοιτο	πατροκτονέοισθον	πατροκτονεοίσθην	πατροκτονεοίμεθᾰ	πατροκτονέοισθε	πατροκτονέοιντο
	imperative		πατροκτονέου	πατροκτονεέσθω	πατροκτονέεσθον	πατροκτονεέσθων		πατροκτονέεσθε	πατροκτονεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πατροκτονέειν				πατροκτονέεσθαι
participle	m	πατροκτονέων				πατροκτονεόμενος
	f	πατροκτονέουσᾰ				πατροκτονεομένη
	n	πατροκτονέον				πατροκτονεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: πατροκτονῶ, πατροκτονοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πατροκτονῶ	πατροκτονεῖς	πατροκτονεῖ	πατροκτονεῖτον	πατροκτονεῖτον	πατροκτονοῦμεν	πατροκτονεῖτε	πατροκτονοῦσῐ(ν)
	subjunctive	πατροκτονῶ	πατροκτονῇς	πατροκτονῇ	πατροκτονῆτον	πατροκτονῆτον	πατροκτονῶμεν	πατροκτονῆτε	πατροκτονῶσῐ(ν)
	optative	πατροκτονοίην, πατροκτονοῖμῐ	πατροκτονοίης, πατροκτονοῖς	πατροκτονοίη, πατροκτονοῖ	πατροκτονοῖτον, πατροκτονοίητον	πατροκτονοίτην, πατροκτονοιήτην	πατροκτονοῖμεν, πατροκτονοίημεν	πατροκτονοῖτε, πατροκτονοίητε	πατροκτονοῖεν, πατροκτονοίησᾰν
	imperative		πατροκτόνει	πατροκτονείτω	πατροκτονεῖτον	πατροκτονείτων		πατροκτονεῖτε	πατροκτονούντων
middle/ passive	indicative	πατροκτονοῦμαι	πατροκτονεῖ, πατροκτονῇ	πατροκτονεῖται	πατροκτονεῖσθον	πατροκτονεῖσθον	πατροκτονούμεθᾰ	πατροκτονεῖσθε	πατροκτονοῦνται
	subjunctive	πατροκτονῶμαι	πατροκτονῇ	πατροκτονῆται	πατροκτονῆσθον	πατροκτονῆσθον	πατροκτονώμεθᾰ	πατροκτονῆσθε	πατροκτονῶνται
	optative	πατροκτονοίμην	πατροκτονοῖο	πατροκτονοῖτο	πατροκτονοῖσθον	πατροκτονοίσθην	πατροκτονοίμεθᾰ	πατροκτονοῖσθε	πατροκτονοῖντο
	imperative		πατροκτονοῦ	πατροκτονείσθω	πατροκτονεῖσθον	πατροκτονείσθων		πατροκτονεῖσθε	πατροκτονείσθων
		active				middle/passive
infinitive		πατροκτονεῖν				πατροκτονεῖσθαι
participle	m	πατροκτονῶν				πατροκτονούμενος
	f	πατροκτονοῦσᾰ				πατροκτονουμένη
	n	πατροκτονοῦν				πατροκτονούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπατροκτόνεον, ἐπατροκτονεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπατροκτόνεον	ἐπατροκτόνεες	ἐπατροκτόνεε(ν)	ἐπατροκτονέετον	ἐπατροκτονεέτην	ἐπατροκτονέομεν	ἐπατροκτονέετε	ἐπατροκτόνεον
middle/ passive	indicative	ἐπατροκτονεόμην	ἐπατροκτονέου	ἐπατροκτονέετο	ἐπατροκτονέεσθον	ἐπατροκτονεέσθην	ἐπατροκτονεόμεθᾰ	ἐπατροκτονέεσθε	ἐπατροκτονέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπατροκτόνουν, ἐπατροκτονούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπατροκτόνουν	ἐπατροκτόνεις	ἐπατροκτόνει	ἐπατροκτονεῖτον	ἐπατροκτονείτην	ἐπατροκτονοῦμεν	ἐπατροκτονεῖτε	ἐπατροκτόνουν
middle/ passive	indicative	ἐπατροκτονούμην	ἐπατροκτονοῦ	ἐπατροκτονεῖτο	ἐπατροκτονεῖσθον	ἐπατροκτονείσθην	ἐπατροκτονούμεθᾰ	ἐπατροκτονεῖσθε	ἐπατροκτονοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πατροκτονήσω, πατροκτονήσομαι, πατροκτονηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πατροκτονήσω	πατροκτονήσεις	πατροκτονήσει	πατροκτονήσετον	πατροκτονήσετον	πατροκτονήσομεν	πατροκτονήσετε	πατροκτονήσουσῐ(ν)
	optative	πατροκτονήσοιμῐ	πατροκτονήσοις	πατροκτονήσοι	πατροκτονήσοιτον	πατροκτονησοίτην	πατροκτονήσοιμεν	πατροκτονήσοιτε	πατροκτονήσοιεν
middle	indicative	πατροκτονήσομαι	πατροκτονήσῃ, πατροκτονήσει	πατροκτονήσεται	πατροκτονήσεσθον	πατροκτονήσεσθον	πατροκτονησόμεθᾰ	πατροκτονήσεσθε	πατροκτονήσονται
	optative	πατροκτονησοίμην	πατροκτονήσοιο	πατροκτονήσοιτο	πατροκτονήσοισθον	πατροκτονησοίσθην	πατροκτονησοίμεθᾰ	πατροκτονήσοισθε	πατροκτονήσοιντο
passive	indicative	πατροκτονηθήσομαι	πατροκτονηθήσῃ	πατροκτονηθήσεται	πατροκτονηθήσεσθον	πατροκτονηθήσεσθον	πατροκτονηθησόμεθᾰ	πατροκτονηθήσεσθε	πατροκτονηθήσονται
	optative	πατροκτονηθησοίμην	πατροκτονηθήσοιο	πατροκτονηθήσοιτο	πατροκτονηθήσοισθον	πατροκτονηθησοίσθην	πατροκτονηθησοίμεθᾰ	πατροκτονηθήσοισθε	πατροκτονηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πατροκτονήσειν			πατροκτονήσεσθαι		πατροκτονηθήσεσθαι
participle	m	πατροκτονήσων			πατροκτονησόμενος		πατροκτονηθησόμενος
	f	πατροκτονήσουσᾰ			πατροκτονησομένη		πατροκτονηθησομένη
	n	πατροκτονῆσον			πατροκτονησόμενον		πατροκτονηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπατροκτόνησᾰ, ἐπατροκτονησᾰ́μην, ἐπατροκτονήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπατροκτόνησᾰ	ἐπατροκτόνησᾰς	ἐπατροκτόνησε(ν)	ἐπατροκτονήσᾰτον	ἐπατροκτονησᾰ́την	ἐπατροκτονήσᾰμεν	ἐπατροκτονήσᾰτε	ἐπατροκτόνησᾰν
	subjunctive	πατροκτονήσω	πατροκτονήσῃς	πατροκτονήσῃ	πατροκτονήσητον	πατροκτονήσητον	πατροκτονήσωμεν	πατροκτονήσητε	πατροκτονήσωσῐ(ν)
	optative	πατροκτονήσαιμῐ	πατροκτονήσειᾰς, πατροκτονήσαις	πατροκτονήσειε(ν), πατροκτονήσαι	πατροκτονήσαιτον	πατροκτονησαίτην	πατροκτονήσαιμεν	πατροκτονήσαιτε	πατροκτονήσειᾰν, πατροκτονήσαιεν
	imperative		πατροκτόνησον	πατροκτονησᾰ́τω	πατροκτονήσᾰτον	πατροκτονησᾰ́των		πατροκτονήσᾰτε	πατροκτονησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπατροκτονησᾰ́μην	ἐπατροκτονήσω	ἐπατροκτονήσᾰτο	ἐπατροκτονήσᾰσθον	ἐπατροκτονησᾰ́σθην	ἐπατροκτονησᾰ́μεθᾰ	ἐπατροκτονήσᾰσθε	ἐπατροκτονήσᾰντο
	subjunctive	πατροκτονήσωμαι	πατροκτονήσῃ	πατροκτονήσηται	πατροκτονήσησθον	πατροκτονήσησθον	πατροκτονησώμεθᾰ	πατροκτονήσησθε	πατροκτονήσωνται
	optative	πατροκτονησαίμην	πατροκτονήσαιο	πατροκτονήσαιτο	πατροκτονήσαισθον	πατροκτονησαίσθην	πατροκτονησαίμεθᾰ	πατροκτονήσαισθε	πατροκτονήσαιντο
	imperative		πατροκτόνησαι	πατροκτονησᾰ́σθω	πατροκτονήσᾰσθον	πατροκτονησᾰ́σθων		πατροκτονήσᾰσθε	πατροκτονησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπατροκτονήθην	ἐπατροκτονήθης	ἐπατροκτονήθη	ἐπατροκτονήθητον	ἐπατροκτονηθήτην	ἐπατροκτονήθημεν	ἐπατροκτονήθητε	ἐπατροκτονήθησᾰν
	subjunctive	πατροκτονηθῶ	πατροκτονηθῇς	πατροκτονηθῇ	πατροκτονηθῆτον	πατροκτονηθῆτον	πατροκτονηθῶμεν	πατροκτονηθῆτε	πατροκτονηθῶσῐ(ν)
	optative	πατροκτονηθείην	πατροκτονηθείης	πατροκτονηθείη	πατροκτονηθεῖτον, πατροκτονηθείητον	πατροκτονηθείτην, πατροκτονηθειήτην	πατροκτονηθεῖμεν, πατροκτονηθείημεν	πατροκτονηθεῖτε, πατροκτονηθείητε	πατροκτονηθεῖεν, πατροκτονηθείησᾰν
	imperative		πατροκτονήθητῐ	πατροκτονηθήτω	πατροκτονήθητον	πατροκτονηθήτων		πατροκτονήθητε	πατροκτονηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πατροκτονῆσαι			πατροκτονήσᾰσθαι		πατροκτονηθῆναι
participle	m	πατροκτονήσᾱς			πατροκτονησᾰ́μενος		πατροκτονηθείς
	f	πατροκτονήσᾱσᾰ			πατροκτονησᾰμένη		πατροκτονηθεῖσᾰ
	n	πατροκτονῆσᾰν			πατροκτονησᾰ́μενον		πατροκτονηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπατροκτόνηκᾰ, πεπατροκτόνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπατροκτόνηκᾰ	πεπατροκτόνηκᾰς	πεπατροκτόνηκε(ν)	πεπατροκτονήκᾰτον	πεπατροκτονήκᾰτον	πεπατροκτονήκᾰμεν	πεπατροκτονήκᾰτε	πεπατροκτονήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπατροκτονήκω	πεπατροκτονήκῃς	πεπατροκτονήκῃ	πεπατροκτονήκητον	πεπατροκτονήκητον	πεπατροκτονήκωμεν	πεπατροκτονήκητε	πεπατροκτονήκωσῐ(ν)
	optative	πεπατροκτονήκοιμῐ, πεπατροκτονηκοίην	πεπατροκτονήκοις, πεπατροκτονηκοίης	πεπατροκτονήκοι, πεπατροκτονηκοίη	πεπατροκτονήκοιτον	πεπατροκτονηκοίτην	πεπατροκτονήκοιμεν	πεπατροκτονήκοιτε	πεπατροκτονήκοιεν
	imperative		πεπατροκτόνηκε	πεπατροκτονηκέτω	πεπατροκτονήκετον	πεπατροκτονηκέτων		πεπατροκτονήκετε	πεπατροκτονηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπατροκτόνημαι	πεπατροκτόνησαι	πεπατροκτόνηται	πεπατροκτόνησθον	πεπατροκτόνησθον	πεπατροκτονήμεθᾰ	πεπατροκτόνησθε	πεπατροκτόνηνται
	subjunctive	πεπατροκτονημένος ὦ	πεπατροκτονημένος ᾖς	πεπατροκτονημένος ᾖ	πεπατροκτονημένω ἦτον	πεπατροκτονημένω ἦτον	πεπατροκτονημένοι ὦμεν	πεπατροκτονημένοι ἦτε	πεπατροκτονημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπατροκτονημένος εἴην	πεπατροκτονημένος εἴης	πεπατροκτονημένος εἴη	πεπατροκτονημένω εἴητον/εἶτον	πεπατροκτονημένω εἰήτην/εἴτην	πεπατροκτονημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπατροκτονημένοι εἴητε/εἶτε	πεπατροκτονημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπατροκτόνησο	πεπατροκτονήσθω	πεπατροκτόνησθον	πεπατροκτονήσθων		πεπατροκτόνησθε	πεπατροκτονήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπατροκτονηκέναι				πεπατροκτονῆσθαι
participle	m	πεπατροκτονηκώς				πεπατροκτονημένος
	f	πεπατροκτονηκυῖᾰ				πεπατροκτονημένη
	n	πεπατροκτονηκός				πεπατροκτονημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεπατροκτονήκειν, ἐπεπατροκτονήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεπατροκτονήκειν, ἐπεπατροκτονήκη	ἐπεπατροκτονήκεις, ἐπεπατροκτονήκης	ἐπεπατροκτονήκει(ν)	ἐπεπατροκτονήκετον	ἐπεπατροκτονηκέτην	ἐπεπατροκτονήκεμεν	ἐπεπατροκτονήκετε	ἐπεπατροκτονήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεπατροκτονήμην	ἐπεπατροκτόνησο	ἐπεπατροκτόνητο	ἐπεπατροκτόνησθον	ἐπεπατροκτονήσθην	ἐπεπατροκτονήμεθᾰ	ἐπεπατροκτόνησθε	ἐπεπατροκτόνηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “πατροκτονέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πατροκτονέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πατροκτονέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πατροκτονέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011