παρατείνω

Ancient Greek

Etymology

From παρα- (para-, “beside, by”) +‎ τείνω (teínō, “to stretch out”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.těː.nɔː/ → /pa.raˈti.no/ → /pa.raˈti.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.těː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈti.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈti.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈti.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈti.no/

Verb

πᾰρᾰτείνω • (parateínō)

1. to stretch out along, beside, or near; to extend, deploy; to extend along; to be stretched at length, laid low
   1. to stretch on the rack, torture; to be tortured; to be worn out
   2. to prolong, protract
      1. to delay
   3. to apply a figure to a straight line
   4. (of the bowels) to relax
   5. to lengthen in pronunciation; (of sound, of echo) to prolong
   6. to stretch or lie beside or along
      1. to extend; to extend over
      2. (of time) to extend; to continue one's life

Inflection

   Present: παρατείνω, παρατείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρατείνω	παρατείνεις	παρατείνει	παρατείνετον	παρατείνετον	παρατείνομεν	παρατείνετε	παρατείνουσῐ(ν)
	subjunctive	παρατείνω	παρατείνῃς	παρατείνῃ	παρατείνητον	παρατείνητον	παρατείνωμεν	παρατείνητε	παρατείνωσῐ(ν)
	optative	παρατείνοιμῐ	παρατείνοις	παρατείνοι	παρατείνοιτον	παρατεινοίτην	παρατείνοιμεν	παρατείνοιτε	παρατείνοιεν
	imperative		παράτεινε	παρατεινέτω	παρατείνετον	παρατεινέτων		παρατείνετε	παρατεινόντων
middle/ passive	indicative	παρατείνομαι	παρατείνῃ, παρατείνει	παρατείνεται	παρατείνεσθον	παρατείνεσθον	παρατεινόμεθᾰ	παρατείνεσθε	παρατείνονται
	subjunctive	παρατείνωμαι	παρατείνῃ	παρατείνηται	παρατείνησθον	παρατείνησθον	παρατεινώμεθᾰ	παρατείνησθε	παρατείνωνται
	optative	παρατεινοίμην	παρατείνοιο	παρατείνοιτο	παρατείνοισθον	παρατεινοίσθην	παρατεινοίμεθᾰ	παρατείνοισθε	παρατείνοιντο
	imperative		παρατείνου	παρατεινέσθω	παρατείνεσθον	παρατεινέσθων		παρατείνεσθε	παρατεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		παρατείνειν				παρατείνεσθαι
participle	m	παρατείνων				παρατεινόμενος
	f	παρατείνουσᾰ				παρατεινομένη
	n	παρατεῖνον				παρατεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: παρέτεινον, παρετεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρέτεινον	παρέτεινες	παρέτεινε(ν)	παρετείνετον	παρετεινέτην	παρετείνομεν	παρετείνετε	παρέτεινον
middle/ passive	indicative	παρετεινόμην	παρετείνου	παρετείνετο	παρετείνεσθον	παρετεινέσθην	παρετεινόμεθᾰ	παρετείνεσθε	παρετείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: παρατενέω, παρατενέομαι, παρατᾰθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρατενέω	παρατενέεις	παρατενέει	παρατενέετον	παρατενέετον	παρατενέομεν	παρατενέετε	παρατενέουσῐ(ν)
	optative	παρατενέοιμῐ	παρατενέοις	παρατενέοι	παρατενέοιτον	παρατενεοίτην	παρατενέοιμεν	παρατενέοιτε	παρατενέοιεν
middle	indicative	παρατενέομαι	παρατενέῃ, παρατενέει	παρατενέεται	παρατενέεσθον	παρατενέεσθον	παρατενεόμεθᾰ	παρατενέεσθε	παρατενέονται
	optative	παρατενεοίμην	παρατενέοιο	παρατενέοιτο	παρατενέοισθον	παρατενεοίσθην	παρατενεοίμεθᾰ	παρατενέοισθε	παρατενέοιντο
passive	indicative	παρατᾰθήσομαι	παρατᾰθήσῃ	παρατᾰθήσεται	παρατᾰθήσεσθον	παρατᾰθήσεσθον	παρατᾰθησόμεθᾰ	παρατᾰθήσεσθε	παρατᾰθήσονται
	optative	παρατᾰθησοίμην	παρατᾰθήσοιο	παρατᾰθήσοιτο	παρατᾰθήσοισθον	παρατᾰθησοίσθην	παρατᾰθησοίμεθᾰ	παρατᾰθήσοισθε	παρατᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		παρατενέειν			παρατενέεσθαι		παρατᾰθήσεσθαι
participle	m	παρατενέων			παρατενεόμενος		παρατᾰθησόμενος
	f	παρατενέουσᾰ			παρατενεομένη		παρατᾰθησομένη
	n	παρατενέον			παρατενεόμενον		παρατᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: παρατενῶ, παρατενοῦμαι, παρατᾰθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρατενῶ	παρατενεῖς	παρατενεῖ	παρατενεῖτον	παρατενεῖτον	παρατενοῦμεν	παρατενεῖτε	παρατενοῦσῐ(ν)
	optative	παρατενοίην, παρατενοῖμῐ	παρατενοίης, παρατενοῖς	παρατενοίη, παρατενοῖ	παρατενοῖτον, παρατενοίητον	παρατενοίτην, παρατενοιήτην	παρατενοῖμεν, παρατενοίημεν	παρατενοῖτε, παρατενοίητε	παρατενοῖεν, παρατενοίησᾰν
middle	indicative	παρατενοῦμαι	παρατενῇ	παρατενεῖται	παρατενεῖσθον	παρατενεῖσθον	παρατενούμεθᾰ	παρατενεῖσθε	παρατενοῦνται
	optative	παρατενοίμην	παρατενοῖο	παρατενοῖτο	παρατενοῖσθον	παρατενοίσθην	παρατενοίμεθᾰ	παρατενοῖσθε	παρατενοῖντο
passive	indicative	παρατᾰθήσομαι	παρατᾰθήσῃ	παρατᾰθήσεται	παρατᾰθήσεσθον	παρατᾰθήσεσθον	παρατᾰθησόμεθᾰ	παρατᾰθήσεσθε	παρατᾰθήσονται
	optative	παρατᾰθησοίμην	παρατᾰθήσοιο	παρατᾰθήσοιτο	παρατᾰθήσοισθον	παρατᾰθησοίσθην	παρατᾰθησοίμεθᾰ	παρατᾰθήσοισθε	παρατᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		παρατενεῖν			παρατενεῖσθαι		παρατᾰθήσεσθαι
participle	m	παρατενῶν			παρατενούμενος		παρατᾰθησόμενος
	f	παρατενοῦσᾰ			παρατενουμένη		παρατᾰθησομένη
	n	παρατενοῦν			παρατενούμενον		παρατᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: παρέτεινᾰ, παρετεινᾰ́μην, παρετᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρέτεινᾰ	παρέτεινᾰς	παρέτεινε(ν)	παρετείνᾰτον	παρετεινᾰ́την	παρετείνᾰμεν	παρετείνᾰτε	παρέτεινᾰν
	subjunctive	παρατείνω	παρατείνῃς	παρατείνῃ	παρατείνητον	παρατείνητον	παρατείνωμεν	παρατείνητε	παρατείνωσῐ(ν)
	optative	παρατείναιμῐ	παρατείνειᾰς, παρατείναις	παρατείνειε(ν), παρατείναι	παρατείναιτον	παρατειναίτην	παρατείναιμεν	παρατείναιτε	παρατείνειᾰν, παρατείναιεν
	imperative		παράτεινον	παρατεινᾰ́τω	παρατείνᾰτον	παρατεινᾰ́των		παρατείνᾰτε	παρατεινᾰ́ντων
middle	indicative	παρετεινᾰ́μην	παρετείνω	παρετείνᾰτο	παρετείνᾰσθον	παρετεινᾰ́σθην	παρετεινᾰ́μεθᾰ	παρετείνᾰσθε	παρετείνᾰντο
	subjunctive	παρατείνωμαι	παρατείνῃ	παρατείνηται	παρατείνησθον	παρατείνησθον	παρατεινώμεθᾰ	παρατείνησθε	παρατείνωνται
	optative	παρατειναίμην	παρατείναιο	παρατείναιτο	παρατείναισθον	παρατειναίσθην	παρατειναίμεθᾰ	παρατείναισθε	παρατείναιντο
	imperative		παράτειναι	παρατεινᾰ́σθω	παρατείνᾰσθον	παρατεινᾰ́σθων		παρατείνᾰσθε	παρατεινᾰ́σθων
passive	indicative	παρετᾰ́θην	παρετᾰ́θης	παρετᾰ́θη	παρετᾰ́θητον	παρετᾰθήτην	παρετᾰ́θημεν	παρετᾰ́θητε	παρετᾰ́θησᾰν
	subjunctive	παρατᾰθῶ	παρατᾰθῇς	παρατᾰθῇ	παρατᾰθῆτον	παρατᾰθῆτον	παρατᾰθῶμεν	παρατᾰθῆτε	παρατᾰθῶσῐ(ν)
	optative	παρατᾰθείην	παρατᾰθείης	παρατᾰθείη	παρατᾰθεῖτον, παρατᾰθείητον	παρατᾰθείτην, παρατᾰθειήτην	παρατᾰθεῖμεν, παρατᾰθείημεν	παρατᾰθεῖτε, παρατᾰθείητε	παρατᾰθεῖεν, παρατᾰθείησᾰν
	imperative		παρατᾰ́θητῐ	παρατᾰθήτω	παρατᾰ́θητον	παρατᾰθήτων		παρατᾰ́θητε	παρατᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		παρατεῖναι			παρατείνᾰσθαι		παρατᾰθῆναι
participle	m	παρατείνᾱς			παρατεινᾰ́μενος		παρατᾰθείς
	f	παρατείνᾱσᾰ			παρατεινᾰμένη		παρατᾰθεῖσᾰ
	n	παρατεῖνᾰν			παρατεινᾰ́μενον		παρατᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: παρατέτᾰκᾰ, παρατέτᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρατέτᾰκᾰ	παρατέτᾰκᾰς	παρατέτᾰκε(ν)	παρατετᾰ́κᾰτον	παρατετᾰ́κᾰτον	παρατετᾰ́κᾰμεν	παρατετᾰ́κᾰτε	παρατετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	παρατετᾰ́κω	παρατετᾰ́κῃς	παρατετᾰ́κῃ	παρατετᾰ́κητον	παρατετᾰ́κητον	παρατετᾰ́κωμεν	παρατετᾰ́κητε	παρατετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	παρατετᾰ́κοιμῐ, παρατετᾰκοίην	παρατετᾰ́κοις, παρατετᾰκοίης	παρατετᾰ́κοι, παρατετᾰκοίη	παρατετᾰ́κοιτον	παρατετᾰκοίτην	παρατετᾰ́κοιμεν	παρατετᾰ́κοιτε	παρατετᾰ́κοιεν
	imperative		παρατέτᾰκε	παρατετᾰκέτω	παρατετᾰ́κετον	παρατετᾰκέτων		παρατετᾰ́κετε	παρατετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	παρατέτᾰμαι	παρατέτᾰσαι	παρατέτᾰται	παρατέτᾰσθον	παρατέτᾰσθον	παρατετᾰ́μεθᾰ	παρατέτᾰσθε	παρατέτᾰνται
	subjunctive	παρατετᾰμένος ὦ	παρατετᾰμένος ᾖς	παρατετᾰμένος ᾖ	παρατετᾰμένω ἦτον	παρατετᾰμένω ἦτον	παρατετᾰμένοι ὦμεν	παρατετᾰμένοι ἦτε	παρατετᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	παρατετᾰμένος εἴην	παρατετᾰμένος εἴης	παρατετᾰμένος εἴη	παρατετᾰμένω εἴητον/εἶτον	παρατετᾰμένω εἰήτην/εἴτην	παρατετᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	παρατετᾰμένοι εἴητε/εἶτε	παρατετᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		παρατέτᾰσο	παρατετᾰ́σθω	παρατέτᾰσθον	παρατετᾰ́σθων		παρατέτᾰσθε	παρατετᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		παρατετᾰκέναι				παρατετᾰ́σθαι
participle	m	παρατετᾰκώς				παρατετᾰμένος
	f	παρατετᾰκυῖᾰ				παρατετᾰμένη
	n	παρατετᾰκός				παρατετᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: παρατετᾰ́κειν, παρατετᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	παρατετᾰ́κειν, παρατετᾰ́κη	παρατετᾰ́κεις, παρατετᾰ́κης	παρατετᾰ́κει(ν)	παρατετᾰ́κετον	παρατετᾰκέτην	παρατετᾰ́κεμεν	παρατετᾰ́κετε	παρατετᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	παρατετᾰ́μην	παρατέτᾰσο	παρατέτᾰτο	παρατέτᾰσθον	παρατετᾰ́σθην	παρατετᾰ́μεθᾰ	παρατέτᾰσθε	παρατέτᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• ⇒ English: paratenic

References

• “παρατείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press