παραλήγω

Ancient Greek

Etymology

πᾰρᾰ- (pără-, “beside, near”) +‎ λήγω (lḗgō, “cease, terminate”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.lɛ̌ː.ɡɔː/ → /pa.raˈli.ɣo/ → /pa.raˈli.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.lɛ̌ː.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈle̝.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈli.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈli.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈli.ɣo/

Verb

πᾰρᾰλήγω • (părălḗgō)

1. to be next to the end, to be penultimate
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Syntax 252
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Syntax 255.5
   • Hdn.Gr. 2.926–927
   • Hephaestio, Collected Works 5.1
   • 50 CE – 250 CE, Apollonius Dyscolus, On Adverbs 175.20
   • 161 CE – 180 CE, Hermogenes, On Types of Style 1.6

Conjugation

   Present: πᾰρᾰλήγω, πᾰρᾰλήγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πᾰρᾰλήγω	πᾰρᾰλήγεις	πᾰρᾰλήγει	πᾰρᾰλήγετον	πᾰρᾰλήγετον	πᾰρᾰλήγομεν	πᾰρᾰλήγετε	πᾰρᾰλήγουσῐ(ν)
	subjunctive	πᾰρᾰλήγω	πᾰρᾰλήγῃς	πᾰρᾰλήγῃ	πᾰρᾰλήγητον	πᾰρᾰλήγητον	πᾰρᾰλήγωμεν	πᾰρᾰλήγητε	πᾰρᾰλήγωσῐ(ν)
	optative	πᾰρᾰλήγοιμῐ	πᾰρᾰλήγοις	πᾰρᾰλήγοι	πᾰρᾰλήγοιτον	πᾰρᾰληγοίτην	πᾰρᾰλήγοιμεν	πᾰρᾰλήγοιτε	πᾰρᾰλήγοιεν
	imperative		πᾰρᾰ́ληγε	πᾰρᾰληγέτω	πᾰρᾰλήγετον	πᾰρᾰληγέτων		πᾰρᾰλήγετε	πᾰρᾰληγόντων
middle/ passive	indicative	πᾰρᾰλήγομαι	πᾰρᾰλήγῃ, πᾰρᾰλήγει	πᾰρᾰλήγεται	πᾰρᾰλήγεσθον	πᾰρᾰλήγεσθον	πᾰρᾰληγόμεθᾰ	πᾰρᾰλήγεσθε	πᾰρᾰλήγονται
	subjunctive	πᾰρᾰλήγωμαι	πᾰρᾰλήγῃ	πᾰρᾰλήγηται	πᾰρᾰλήγησθον	πᾰρᾰλήγησθον	πᾰρᾰληγώμεθᾰ	πᾰρᾰλήγησθε	πᾰρᾰλήγωνται
	optative	πᾰρᾰληγοίμην	πᾰρᾰλήγοιο	πᾰρᾰλήγοιτο	πᾰρᾰλήγοισθον	πᾰρᾰληγοίσθην	πᾰρᾰληγοίμεθᾰ	πᾰρᾰλήγοισθε	πᾰρᾰλήγοιντο
	imperative		πᾰρᾰλήγου	πᾰρᾰληγέσθω	πᾰρᾰλήγεσθον	πᾰρᾰληγέσθων		πᾰρᾰλήγεσθε	πᾰρᾰληγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πᾰρᾰλήγειν				πᾰρᾰλήγεσθαι
participle	m	πᾰρᾰλήγων				πᾰρᾰληγόμενος
	f	πᾰρᾰλήγουσᾰ				πᾰρᾰληγομένη
	n	πᾰρᾰλῆγον				πᾰρᾰληγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πᾰρᾰλήγουσᾰ f (părălḗgousă)

Further reading

• “παραλήγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παραλήγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) “παραλήγω”, in Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn